Yüreğimin tam ortasında büyük bir yorgunluk var. Asla olamadığım kişi beni üzüyor, ondan bana kalan anılardan neye olduğunu anlayamadığım bir özlem kabarıyor. Umutlara ve kesin inançlara çarpıp düştüm, benimle birlikte bütün batan güneşler de düştü.
Fernando Pessoa
"Sedef Yankı Sarmaşık. Yapma be kızım, bize bunu yapma artık. Ben uzun zamandır iyi değilim, Kedicik. Sensiz iyi olamam...Madem Sedef bunu yapamayacak kadar yorgun düştü, o vakit söyle Yankı'ya, seni bana geri getirsin. Sana neden kedi dediğimi sen de dahil olmak üzere kimse bilmedi. Henüz üç günlük bebekmişim. Anne sütüne muhtaç üç
Bağnaz biri değil burada konuşan; vaaz verilmiyor, inanç istenmiyor burada. Sonsuz bir ışık bolluğundan, mutluluk derinliğinden düşüyor sözcükler damla damla, –bir nazlı
yavaşlıktır bu konuşmaların tempo’su. Bu gibi şeyler ancak en seçkinlerin kulağına ulaşır;
burada dinleyici olabilmek eşsiz bir ayrıcalıktır; her babayiğidin harcı değildir Zerdüşt’ü duyabilmek... Zerdüşt bu yönleriyle bir baştan çıkarıcı olmuyor mu? Öyleyse dinleyin,kendisi ilk kez yalnızlığına geri dönerken ne diyor... Onun yerinde başka bir “bilge”nin, bir “ermiş”in, bir “mesih”in, başka bir décadent’ın söyleyeceklerine hiç benzemeyen sözler...
Yalnız konuşması değil başka türlü olan, kendisi de başka türlü...
Tek başıma gidiyorum şimdi, ey çömezlerim! Sizler de gidin artık, tek başınıza gidin!
Böyle istiyorum.
Benden uzaklaşın, Zerdüşt’ten koruyun kendinizi! Daha da iyisi: Utanın ondan! Belki sizi aldatmıştır.
Kendini bilgiye adayan için yalnızca düşmanını sevmek yetmez; dostuna da kin duyabilmelidir.
Hep öğrenci kalan insan, öğretmenine borcunu kötü ödüyor demektir. Neden benim çelengimi yolmak istemiyorsunuz?
Sayıyorsunuz beni: Ama saygınız devriliverirse günün birinde? Bir yontunun altında kalmaktan sakının!
Zerdüşt’e inandığınızı mı söylüyorsunuz? Ama ne önemi var Zerdüşt’ün! Bana inananlarsınız, ne önemi var ama tüm inananların!
Daha kendi kendinizi aramamışken beni buldunuz. Böyledir tüm inananlar; inancın değeri azdır bu yüzden.
Şimdi size beni yitirmenizi, kendinizi bulmanızı buyuruyorum; hepiniz beni yadsıdığınız gün, ancak o gün geri döneceğim sizlere...
Aynı zamanda kafasının içinde alev alev yanan bu hayalin en yüksek düzeyde erişilemez bir hayal olduğunu, ondan utanmasına yol açacak kadar erişilemez bir hayal olduğunu kavrıyordu ve hemen başka kaygılara, "bir önceki iğrenç günden" ona miras kalan daha elle tutulur kaygı ve karışıklıklara geçti.
Sayfa 262 - Can YayınlarıKitabı okudu
Uykusu bozuk olan ve gece uyanık kalan her kim varsa, kaçın ondan!
Sayfa 21Kitabı okuyor
Bir öfkeyle numaramı değiştirdim bir gün. O zamana kadar aramadın. Belki de ondan sonra da hiç aramadın. Her gün bir fotoğrafını sildim. Her gün senden kalan bir anıdan kurtuldum. Tam iki yıl sürdü. İşte o ilk iki yıl canım çok yandı. Ama evimi değiştirmem çok daha uzun sürdü. Çünkü ne zaman istesen, beni burada bulabilirdin. Belki özlersin. Belki dayanamazsın. Belki aklına eser de çat kapı gelirsin diye, gidemedim bu evden. Sen benim bir zamanlar canım, kanımdın. Artık, hatıram bile değilsin...
Tutunamama romanı söyleşisi...
Saatleri Ayarlama Enstitüsü tutunamama temasının işlendiği bir eserdir. Ahmet Hamdi Tanpınar’ın yazdığı romanda Hayri İrdal karakteri karşımıza çıkmaktadır. Tutunamayışıyla, hayalleriyle ve düşüşleriyle Fahim Bey’i andırmaktadır. Hayri İrdal da tıpkı Fahim Bey gibi benliğini tamamlayamamış, kendinden uzaklaşmış, kendine yabancılaşmış biridir.
Zindandan Mehmed'e mektup
Zindan iki hece, Mehmed'im lâfta!
Baba katiliyle baban bir safta!
Bir de, geri adam , boynunda yafta. .
Halimi düşünüp yanma Mehmed'im !
Kavuşmak mı? ..Belki. ..Daha ölmedim!
Avlu. .. Bir uzun yol. .. Tuğla döşeli,
Kırmızı tuğlalar altı köşeli.
Bu yol da tutuktur hapse düşeli. ..
Git ve gel. .. Yüz adım... Bin yıllık konak.
Ne ayak dayanır
Elhamdülillah :)
Kâinatın mayası sevgidir ancak, kulun Allah’a olan aşkı bütün sevgilerin üstünde, zirveyi tutmuş bulunmaktadır. Çünkü, O’na olan aşkın dışın da kalan bütün sevgiler, kaynağını O’ndan aldığıgibi, her sevginin varabileceği en son nokta yine O’nun aşkıdır.
Bir adam Meryem oğlu İsa aleyhisselâma arkadaş oldu, seninle bulunmak ve sana arkadaş olmak istiyorum, dedi. Gittiler, bir nehir kıyısına vardılar, sabah kahvaltısı için oturdular, yanlarında da üç yufka ekmek vardı. İkisini yediler, bir üçüncüsü kaldı. Hazret-i İsa kalktı, nehre gidip su içti, sonra geri döndü, ekmeği bulamadı, adama:
-Ekmeği
anne gibi anne
Ondan kendisine kalan hepsi de güzel beş on kitap. Birkaç Dostoyevski, Kafka, Sartre ve bir de onu çok etkilemiş olan Yüzyıllık Yalnızlık.
Sayfa 68Kitabı okudu
Herşeyden Önce Sağlıkmış
Oğlum misafir bir kaç gündür.
Gitmeden annesinin elinden ev yemekleri yesin diye özen gösteriyorum.
Buğün de kahvaltıya hamur işi yapayım diye erkenden girdim mutfağa.
Elimde hamur bulaşığı, bana soğuk soğuk terler basmaya başladı hafifde midem bulanıyordu. Ondan öncesi başım dönüyordu, sanki zemin kayıyordu gözlerimin önünden, ortalık
