Serseri dediğimiz kişi bir özgürlük tutkunudur. Kalıplara sığmayan, kurallara körü körüne uymayı düşünmeyen, özellikle yararda sınırlanmayan kişidir o. Gene de onun yaşadığı şey başıboşluk değildir. Serserilik başıboşluk değildir çünkü. Serseriyi iyi tanımıyoruz. Serseri başıboşluğa değil özgürlüğe adanmıştır. Onu kitaplıklardan sergilere, tren istasyonlarından rıhtımlara, sokaklardan sinemalara kadar her yerde bir şeylere alıcı gözle bakarken bulabilirsiniz. Ona ne aradığını sorun, hiçbir şey aramadığını söyleyecektir. Aşk serüvenlerinin başında da dünya meraklısı olan o serseri vardır. Herkesin bir yarar adına binbir hile düşündüğü ve koşturup durduğu yerde, serseri dediğimiz adam, aşkın birinci ustası kimliğiyle yarar getirmez cinsten olmadık işlerin peşinde dolanır. Dünyayla dalga geçiyor gibidir. Oysa ondan başka hiç kimse dünyayı o kadar alıcı gözle incelememiştir.
Sayfa 32
Özgürlüğün gerçekten ne olduğunu ve ona nasıl erişebileceğinizi anlayın. Özgürlük her istediğinizi yapma hakkı ya da becerisi değildir.
Sayfa 34
Özgürlüğün gerçekten ne olduğunu ve ona nasıl erişebileceğinizi anlayın. Özgürlük her istediğinizi yapma hakkı ya da becerisi değildir.
Sayfa 34
Özgürlük basit bir tercih meselesi değildir; yaşamak ya da ölmek tercihini de kapsayan tam özgürlüğün kapsamı baş döndürücü boyuttadır. Bize fazla, felce uğratabilecek kadar fazla gelir.
Sayfa 155Kitabı okudu
Türk Budun, Ökün!
Şimdi herkes akl-ı evvel oldu. 5, 10 tekerlemenin tekrarlanmasıyla dünyayı bir çırpıda düzelti veriyorlar. Millet hainliğine kadar varan her şeyi söyleyip de yine "özgürlük yok" diye bağıran siyaset palyançolarına çocuk aldatır gibi yalanlar söyleyerek olmayacak vaatlerde bulunanlara, baktıkça kıyametin kopmakta olduğuna inanmak
Sayfa 221 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Yaşamak, doğmuş olmanın bir sonucundan başka bir şey değildir
Taocu bilge Lao Tzu, bütünlüklü ve nezih bir hayatın küçük bir köyde yaşanabileceğini söyler. Zen’in kurucusu Bodhidharma, dokuz yılını bir mağarada, ortalıkta koşuşturmadan geçirmişti. Pa ra kazanmak, büyümek, gelişmek, endüstri ürünleri yetiştirmek ve bunları nakletmek için endişelenmek çiftçiye uygun bir yol değil dir. Burada olmak, küçük bir tarlaya bakmak, her günün, her bir günün tüm özgürlük ve bolluğuna sahip olmak; tarımın özgün yolu bu olmuş olmalı. Yaşantıyı ikiye bölerek, bir tarafa maddî diğer tarafa da manevî demek daraltıcı ve kafa karıştırıcıdır. İnsanlar yiyeceğe bağımlı olarak yaşamazlar. En nihayetinde, gıdamızı nereden aldığımızı bilemeyiz. Hatta insanlar yiyeceği düşünmeyi bıraksalar daha iyi olurdu. Benzer şekilde, insanlar “yaşamm gerçek anlamı”nı bul mak için kendilerini sıkıntıya sokmaktan vazgeçseler iyi olurdu; büyük manevî soruların yanıtlarını asla bilemeyiz, ama anlamamak iyidir. Doğduk ve yaşamın gerçekliğiyle doğrudan yüzleşmek için dünyada yaşıyoruz. Yaşamak, doğmuş olmanın bir sonucundan başka bir şey de ğildir. İnsanlar yaşamak için her ne yiyorlarsa; insanlar yaşamak için her ne yemeleri gerektiğini düşünüyorlarsa, bu yalnızca dü şünerek buldukları bir şeydir. Dünyanın varoluşu öyledir ki, eğer insanlar, İnsanî iradelerini bir yana bıraksalar ve onun yerine doğa tarafından yönlendirilselerdi, açlıktan öleceklerini düşünmek için hiçbir neden olmazdı.
Sayfa 122
Tanrı ve İnsanlık, davasını hiçbir şey üzerine kurmaz; yani kendinden başka hiçbir şey üzerine. Keza ben de, tıpkı Tanrı gibi, kendi davamı Kendim üzerine kuruyorum, çünkü Ben diğer herkes için bir hiçim, çünkü Ben kendim için her şeyim, çünkü Ben kendim için biriciğim.
Eğer Tanrı ve İnsanlık, sizin ısrarla ileri sürdüğünüz gibi, kendileri için her şeyin içinde her şey olmaya yetecek bir içeriğe sahipse, Ben de bundan daha az bir içeriğe sahip olmadığımı, kendi "boşluğumdan" yakınmayacağımı duyumsuyorum. Ben boşluk anlamında bir Hiç değilim, Ben yaratıcı bir Hiçim ve bir yaratıcı olarak bu Hiçten, her şeyi kendim yaratıyorum.
O halde tamamen Bana ait olmayan davalar defolsun gitsin başımdan! Siz davamın en azından "iyi bir dava" olması gerektiğini düşünüyorsunuz değil mi? İyi nedir, kötü nedir? Benim meselem, Ben Kendimim ve Ben de ne iyiyim ne de kötü ... Her ikisinin de Benim için bir anlamı yoktur.
Tanrısal şeyler Tanrı'nın meselesidir; insani şeyler ise insanın ... Benim meselem, ne tanrısaldır ne insani; hakikat, iyilik, adalet, özgürlük vs. de değildir, sadece ve sadece Benim olandır ve genel olmayıp, tıpkı benim biricik olduğum gibi, o da biriciktir. Benim için Benden daha önemlisi yoktur!
İnsanlar hayatlarını ancak inandıkları şeylerin uğruna feda ederler. İnsanoğlunun yeryüzü macerasında
Onurlu bir toplum için özgürlük ve bir parça toprak uğruna yaşamlarını hiçe saymalarını, geçen binlerce yıl değiştirememiş ve eskiltememiştir.
İnsanın ekmekten sonra ihtiyacı şerefidir. Şerefiniz
kaybolduğu zaman neyiniz kalmıştır ki! Bir toplum başka
bir toplumun, bir insan başka bir insanın efendisi olamaz. Özgür olmayan kişi ve ulusun yaşamı kötürüm ve
ölümcüldür: başkaları adına ömrünü geçirmekten öte bir
şey değildir. Hem sonra, özgürlük ve bağımsızlık neyin .
karşılığına kaybedilmiş veya başkasına vermiştir? Ne zamana kadar?
Apaçi atasözünde olduğu gibi:
Nereye kadar? İnsan Yaşamının garanti süresi var mı?
Aptallar yaşam ve ölüm için uzağa bakarlar. Her ikisi
de yanıbaşlarındadır. Özgür ve erdemli olmaktan öte bir şey yoktur
şey yoktur.
Sayfa 72Kitabı okudu
Kanaatime göre sonuç olarak kötülükten gelen iyi bir
ateoloj ik argüman yoktur. Tanrı'nın varlığı, kötülüğün varlığı tarafından ne engellenmiş ne de olanaksız kılınmıştır.Elbette acı ve talihsizlik, yine de teist için bir problem teşkil edebilir ancak buradaki problem onların inançlarının mantıksal veya olası olması arasındaki bir uyumsuzluk değildir.
Fol Yayınları
Özgürlük baskının zıddıdır ama zorunluluğun zıddı değildir. Dış nedenlerin baskısı üzerimizde ne kadar azsa ve bizi belirleyen doğa kanunlarının zorunluluğunu ne kadar anlarsak o kadar özgür oluruz.
Sayfa 114
hiç söylenmemiş sözler söylemeliyim
el değmemiş,duru sözler sevdiğim için
sevdiğim! şehir giysilerini kıskanır
ve bu yüzden bürünür geceyi
güneş gözlerinden beslenir
ve saçlarını kollar görmek için.
sensizken şehrim,
boş meydanlarında yürüdüm
kalın puntolarla iri laflar ettim
öfkemi saldım iri dişli postallar üzerine.
sevdiğim! Vera.. hangi çocuğu
