《Eskiden sokaklarda sigara izmaritleri, portakal kabukları, kağıt parçaları olurdu; bugünse insanlar var, yerlere serilmiş, kimin umurunda!》
Sayfa 118
Güzel olan soba ve üzerinde yanan portakal kabukları değildir aslında. Aslında sobayı ve portakal kabuklarını güzel yada çirkin yapan etrafında yaşanan olaylardır. O sobalı odada örneğin şiddet varsa sobada çirkindir fakat huzur varsa portakal kabukları daha güzel kokmaya başlamıştır bile.
Eskiden sokaklarda sigara izmaritleri, portakal kabukları, kağıt parçaları olurdu; bugünse insanlar var, yerlere serilmiş, kimin umurunda!
Eskiden sokaklarda sigara izmaritleri, portakal kabukları, kâğıt parçaları olurdu; bugünse insanlar var, yerlere serilmiş, kimin umurunda!
Sayfa 118Kitabı okudu
Eskiden sokaklarda sigara izmaritleri, portakal kabukları, kâğıt parçaları olurdu; bugünse insanlar var, yerlere serilmiş, kimin umurunda!
Sayfa 118Kitabı okudu
Bu kalp, sesi kısılana kadar bağırdı da çığlığını hiç kimse duymadı...
Beckmann (ruhuma kazındı bu isim hikaye)
Eskiden sokaklarda sigara izmaritleri, portakal kabukları, kağıt parçaları olurdu; bugünse insanlar var, yerlere serilmiş, kimin umrunda! 
Kapıların Dışında
En beğendiğim inceleme oldu.Alıntılamak istedim.
bora
Son... Seninle beraber tükendim beckmann...
Biz her gün bir cinayetin önünden kayıtsız geçip gidiyoruz! Ve katil Beckmann, hem maktul hem de katil olmaya dayanamıyor artık. Dünyanın suratına haykırıyor. Ölüyorum! Sonra adam, Almanya'ya gelen adam, falanca yerde sokak ortasına seriliyor ve ölüyor. Eskiden sokaklarda sigara izmaritleri, portakal kabukları, kağıt parçaları olurdu; bugünse insanlar var, yerlere serilmiş, kimin umurunda...
Sayfa 118 - Yazarın tek oyunudur ve ölümünden bir gün sonra sahnelenmiştir.Kitabı okudu
Atılmış portakal kabukları üstüne üşüşen şiş karınlı çocuklar, ekmek artığı kemiren iskelet kadınlar, ilk defa burada bize cephe gerisinin ıstırabını haber verdi.
Sayfa 88Kitabı okudu
Sobanın üstüne ekmek portakal kabukları alt tarafına da patates koyardık aşkımız mazi küllere dönüştü.
II
Gözlerimi yoran etten sınırları yeryüzünün
Gök ölçüsüzlüğü,sönmüş koca taş
ve duvarların bitişik dili; sessizlik
nereye baksam demir çerçevesi ruhun
nerede dursam tek kişilik bir oyun;
Sayfa 46
SEVDA İLE SODA
Çocukken babamın yatakla aramdaki o saf arkadaşlığı bütün gün sürecek bir hasretle sonlandırmasıyla başlardı Pazar. Gözlerimi açtığımda babamın yüzünde bir aile reisinde bulunan tüm izleri görürdüm. Seyrek saçları karmakarışık, gözleri ezik ezik olurdu. Annemin içine yumurta kabuğu kaçırdığı menemenin kokusu, gece yarısı yıkayıp kaloriferlerin üstüne dizdiği çamaşırların mayhoş kokusu, gece yağan yağmurun sokaklardan getirdiği toprak kokusu ruhlarımıza sinerdi. Oturma odasında etrafa dağılmış köşe yastıkları, kenarda içine sigara külü dökülmüş portakal kabukları, gri havayı iyice karamsarlaştıran kapalı perdeler, kurcalanmaktan bitap düşüp koltuğun altına sinmiş TV kumandası coşkuyla yaşanmış bir Cumartesi gecesinin mirası olurdu. Evin tamamına yayılan ütü buharı her mobilyayı tek tek dolaşarak yukarılara yükselir fakat siyah-beyaz televizyonun yükselticisi bir türlü yükselmezdi. TRT'de eğlence programı 'Pazar 89' yayına girerdi. Bu yüzden Pazar gününü tek kelimeyle tanımlamam istense hiç duraksamadan 'Mustafa Yolaşan' derim. İçimde ertesi günün ağır sorumlulukları, kulağımda İngilizce öğretmeninin tiz çığlıkları, okul müdürünün tören konuşmaları birikir, yapılmayan ödevler, boyanmamış ayakkabılar ve bir türlü bulamadığım önlük yakam saldırıya geçerdi. Ütü dolaba girmeden, küller çöpe dökülmeden, pijamalar çekmeceye yerleşip perdeler açılmadan gitmezdi Pazar. Bulaşıkları yıkadıktan, Mustafa Yolaşan'ı evine gönderdikten sonra yeni haftayla buluşmaya hazır olurduk.
Sayfa 221Kitabı okudu
Çamurlu ve balgamlı kaldırımlardan , portakal , elma kabukları , üzüm salkımları topluyor ve bunları yiyorlardı.
Dişleriyle yeşil erik çekirdeklerini kırıyor , içlerini yiyorlardı.
Bu iki adam fasulye tanesi büyüklüğündeki ekmek kırıntılarını , kimsenin elma koçanı deneyeceği kadar kararmış , pis elma koçanlarını topluyorlar , onları ağızlarına atıyorlar ve çiğneyip mideye indiriyorlardı.
Ve bunlar , Tanrı`nın 1902 yılının 20 Ağustosu`nda , saat akşamın altısıyla yedisi arasında , dünyanın görüp görebileceği en büyük ,
En zengin ve
En güçlü imparatorluğunun tam göbeğinde oluyordu .
.
Sayfa 85 - Bordo ~ SiyahKitabı okudu
