YAZMAK VE YAZMANİN İYİLEŞTİRİCİ GÜCÜ
Yazmak bahar gibidir bazen, yapraklar salıverir kendini yeryuzune, işte o anda dile gelir cümleler ve dökülürsün hüzünlü satirlarina çünkü uzun zamandir bekletmişsindir, belki küsmüşlerdir sana belki de ilham perilerin saklanmistir köşe bucak by yüzden senin de içinde bir hüzün gizlenmiştir, kalemin satirlarla
Tam olarak roman olduğumuzu söyleyemeyiz.
Tümüyle öykü de değiliz.
Sonuçta biz toplu eserleriz.
Dilimde tortusu kaldı kitabın
Kim Bilebilir?..
“Çehov şöyle der” dedi Tamaru yavaşça ayağa kalkarak, “öykünün içinde bir tabanca varsa, bu tabancanın patlaması gerekir.”
...
“Fakat bu bir öykü değil. Gerçek dünyada yaşıyoruz.”
Tamaru, kıstığı gözlerini ayırmadan Aomame’nin yüzüne baktı, sonra dudaklarını usulca araladı.
“Bunu kim bilebilir?”
Georgi Gospodinov- Hüznün Fiziği
“İnsan bir süreliğine susmalı ve oluşan sessizlikte başka bir öykü anlatıcısının - bir balık, yusufçuk,sansar ve bambunun,bir kedi, orkide veya çakıl taşının sesine kulak vermeli. Arıların roman yazmadığını, örneğin ,nereden biliyoruz?Tek bir bal peteğini bile okuduk mu? Veya balıklarda başlayalım. Evrimin nasıl da büyük bir bölümü balıkların sessizliğinde kilitli duruyor, bizden önceki tüm o asırlar boyunca nasıl da çok bilgi biriktirmişler.”
Sayfa 87Kitabı okudu
Duygu bana öykü bana roman gibi her an bana hücremde yanlızım gell düşündeki sevgilim gelll soyunup hazırlan bana
"Öykü romanın temelidir, öykü yoksa roman da yoktur. Bütün romanların en büyük ortak yönü budur. Keşke olmasaydı keşke en büyük ortak yön 'gerçeğin kavranması' gibi değişik bir şey olabilseydi de bu basit, ilkel nesne olmasaydı."
