Bugün İslam'ın hakimiyetinin neden azaldığını, Müslümanların etkinliğinin neden silindiğini öğrenmek isteyenler; Allah'a ve Resulüne inandığını (!) iddia eden hükümdarlara, krallara ve başkanlara bir göz atsınlar. Üzülerek ve utanarak söylüyorum ki, böylelerinin bir kısmı İslam'ı öcü gibi görüp yanlarına yaklaştırmak istemediği gibi, bir kısmı da İslam'ın mübarek kitabına, peygamberin getirdiği ilahi düzene mevlüt törenleri tertiplemekten, akrabalarının ruhlarını şad etmek (!) için hatim törenleri düzenlemekten fazla bir hak tanımamaktadır. Eğer biraz daha dindar bölgelerde yetişmişlerse, şairlerin kendilerine yağ çekmek için yazdıkları yalanla dolu övgüler gibi İslam'ı güya övücü içerikte hitabeler ortaya koymaktan geri durmazlar. Ancak "Alın işte Kur'an, ne duruyorsunuz uygulayalım derseniz her birisi kaçacak bir köşe arar." Öyle ki Allah Kur'an'ın uygulamalarını onlara sanki hiç emretmemiş. Onlar Allah'ın mümin kullarına yüklediği yükümlülüğü yerine getirecek keyfiyette değildirler. Onlar İslam'ın emrettiği görevleri uygulayacak güçte değildirler. Onlar rahat konumlarına ve tatlı hayatlarına (!) devam etmekte, kolay kurtuluş yollarını seçmektedirler.
Şad olmayan, sevinip neşelenemeyen gönlümün ahı, ne zamana dek arşa çıkıp duracak;
Hasretle ettiğim feryat, ne vakte dek gökleri ağlatacak?
Ateşten doğan ağlayıp inleyişim, niceye bir cam yakıp duracak?
Şad ne yerse budunu da onu yemeli,
budunu ne yerse şad da onu yemeli.
Kutun gereği üleş; budur.
Üleşin getirdiği kut, budur.
Kut ve üleş denk olunca güç doğar.
Aynı aşı üleşenler arasında bağlılık artar.
Günlər bir-birinin ardınca gedər,
Adını nə qoyaq, qismət, ya qədər?
Bu ömrü çalışıb verməyək hədər,
Geri gəlməyəcək gedənlər daha.
Dünya məhəbbəti yad olsun gərək,
İnsanda tərtəmiz ad olsun gərək.
Öləndə ruhlar da şad olsun gərək,
Geri gəlməyəcək gedənlər daha.
Bu həyat yolunu sən uğurla keç.
Olmasın taleyin nə hədər, nə heç.
Seçəndə həmişə doğru yolu seç,
Geri gəlməyəcək gedənlər daha.
Səbəb olmayasan gözlərdə yaşa,
Dəyməsin ayağın min dəfə daşa.
Bəlkə də, nə vaxtsa düşərsən başa,
Geri gəlməyəcək gedənlər daha.
Aslanlar,
Bugün Türklere şeref ve şan, ingilizlere kara meydan olan şu kızgın toprağın müşemmes semasında şühedamızın ruhları şad - ü handan pervaz derken, bende hepinizin pak alınlarından öperek cümlenizi tebrik ediyorum.
bu müharibədə mənim ən çox erməni və azərbaycanlıların sadə insanlarına yazığım gəlir. Onları bir-birilərinə qarşı qaldırıb indi onların qanıyla varlanırlar.
Ve (bu arada yine) derler ki; “Dünyada (putlara tapmadıkları için) kendilerini kötü saydığımız (kendilerine deli dediğimiz) adamları (burada) neden göremiyoruz?”
Sad/62