Platon'un ünlü mağara alegorisi; Bir mağaranın içinde, dışarıdan gelen ışığa arkalarını dönük olarak ömürlerini geçirmiş olan insanların tek gördükleri önlerine vuran hayvan, insan ve nesne gölgeleridir. Gerçek formunu hiç görmemiş bu insanlar için tek gerçeklik bu gölgelerdir. Hapis olan kişilerden biri bir gün aniden serbest kalır. Mağaranın dışındaki dünya ile karşılaşır. Tamamen ışık ile yani gerçek ile tanışan bu kişinin gözleri neredeyse körlük yaşar. Zamanla şimdiye kadar gerçek sandığı gölgelerin aslında gerçek olmadığını ve gerçeklerin birer karanlık yansıması olduğunu anlamaya başlar.. Hayatın gerçeğini anlayan bu kişi mağaraya dönüp diğer insanlara gölgelerin sahte olduğunu ve asıl gerçeğin dışarıda olduğunu anlatmaya çalışır. Ancak dışarıyı hiç görmeyen bu insanlar anlatılanı idrak edemezler ve kızgınlıkla karşı çıkarlar.. Platon, mağara alegorisi yani benzetmesinde bir şeyleri anlamaya başlamış olan filozofların bunu halka anlatamayışını örneklemek istemiştir. Bu metafor günümüz dünyası ve düzeni içinde hala geçerlidir. Çünkü insanlar anlayabildikleri kadarını kabul edip kendi anlayışlarının ötesinde anlatılanları kabul etmezler. Bu yüzden gerçekleri anlatanlar bir şekilde toplum içinde baskı altına alınır. Işığı-gerçeği görmek, doğruyu duymak rahatsız edicidir. Bu yüzden zihin karanlığı ve esareti seçer. Cahillik mutluluktur..(!) Gerçek ile yüzleşmek ve özgür olmak cesaret ister. Herkesin bir gün mağaradan çıkabilecek kadar cesur olması dileğiyle..
Reel Bir Kahramanlık Hikayesi
Sahte bir gerçeklik algısıyla çevrelenmiş her bir yanımız. Bu kadar gerçeğin karşısında daha fazla güçlü kalamıyordu hayallerimiz...
Sayfa 13 - Küsurat YayınlarıKitabı okudu
"Bir kitap sitesinde siyasi paylaşım yapılır mı?"
Bu eleştiriyi sık sık okursunuz, karşınıza çıkan kitap okumuş (sayısı hiç önemli değil)"entelektüel, bilinçli, bilimli" (!) beyimiz bu cümleyi öylesine sever, okşar ki, okudukları sayesinde göğe yükseldiğine bile kanaat getirebilirsiniz!
Bir insan neden kitap
Kitap Listesiii
Lordlar ve Varisler
Krallar ve Soytarıları
17 Numara-Katliam
17 Numara-Piyes
Emare-Sarmaşık
Emare-Pusula
Emare-Maske
Onun Şeytanları
Gerçeklik sahte bir yanılsama.
Gerçek. Çok gerçek. Fazlasıyla gerçek. Sahte bir gerçeklik algısıyla çevrelenmiş her bir yanımız.
Sayfa 13Kitabı okudu
Persona
“Benim anlamadığımı mı sanıyorsun? Var olmak denilen o umutsuz düşü… Var olur gibi görünmek değil, var olmak. Her an bilinçli, tetikte… Aynı zamanda başkalarının huzurundaki varlığınla kendi içindeki varlık arasındaki o yarılma… Baş dönmesi ve gerçek yüzünün açığa çıkarılması için o bitimsiz açlık… Ele geçirilmek, eksiltilmek ve hatta belki de yok edilmek… Her kelime yalan… Her jest sahte… Her gülümseme yalnızca bir yüz hareketi… İntihar etmek? Hayır. Fazlasıyla iğrenç… İnsan yapamaz ama hareketsiz kalabilir, susabilir. Hiç değilse o zaman yalan söylemez. Perdelerini indirip, içine dönebilir. O zaman rol yapmaya gerek kalmaz, bir kaç farklı yüz taşımaya ya da sahte jestlere. Böyle olduğuna inanır insan. Ama gördüğün gibi gerçeklik bizimle dalga geçer. Sığınağın yeterince sağlam değil. Her tarafından yaşam parçaları sızıyor ve tepki vermeye zorlanıyorsun. Kimse gerçek mi yoksa sahte mi diye sorgulamıyor. Kimse sen gerçek misin yoksa yalan mısın demiyor. Bu sorunun yalnızca tiyatroda bir önemi olabilir. Belki orada bile değil...”
Persona, 1966
Şiirle aramızdaki mesafeye dair…
Şiir konusunda birçok arkadaşımızın düşüncelerine ve haklı endişelerine katılmakla birlikte şöyle bir yorum yapmak isterim:
Çağımızda, yaşadığımız bu hız devrinde, şiir ciddi anlamda dışlanmaya başlanan bir türdür.
Bunun esas sebeplerinden biri de “gerçeklik” algısının yerinden edilmiş olmasıdır.
Bilgi ve iletişim toplumunda olaylar ve durumlar,
"Sahte siyasi gerçekler ne kadar iğrenç! Bir düşünce, bir hayal, bir kavramdan dolayı giyotin adı verilen o korkunç gerçeklik!"
Çok iyi öykücülerimiz, çok güzel öykü kitaplarımız var. Son okuduğum öykü kitabı 
Hakan Sarıpolat'ın Cıs'ı da bunlardan biri. Cıs bu yıl 68.si verilecek olan Sait Faik Abasıyanık Öykü Armağanı'nın on kitaplık kısa listesinde kendine haklı bir yer bulmuş. Hem Cıs'a hem de listede yer alan tüm kitaplara şimdiden başarılar.
Cıs'a gelecek olursak... Kitabın girişinde Gabriel Garcia Márquez'in şu sözüne yer vermiş yazar ;
"Gerçek anılar, belleğin hayaletleri gibi görünüyorlardı bana, sahte olanlar ise gerçekleri bozacak kadar inandırıcıydılar."
Kitapta yer alan öyküler de aynen Gabo'nun dediği türden öyküler. Gerçekle düşün birbirine karıştığı, buram buram büyülü gerçeklik kokan, özenle kurgulanmış, karakterler, olaylar ve mekanlar hem bizden, çok tanıdık hem de okurken ancak bir düş ürünü olabileceğini düşündüren öyküler.
Kitapta sekiz öykü yer alıyor. İlk öykü olan Zincir kitabın en uzun öyküsü adeta bir novella tadında. Kitaba adını veren Cıs ise son öykü. Kitabın sonunda öğreniyorsunuz Cıs'ın ne olduğunu.
Satılık Melek Tüyü, Leyla Kokusu, Evde Unutulan Bir Çift Göz, Kuyruk Acısı, Kelebekler ve Atlıkarınca ise diğer öyküler. Hepsi gerçek dünyada başlayan sonrasında düşsel dünyalara yolculuğa çıkaran öyküler.
Ben severek okudum öykülerin hepsini. İlla en çok hangisini sevdin derseniz Evde Unutulan Bir Çift Göz ve biraz daha duygusu ağır basan Leyla Kokusu derim.
Öykülerle hem gerçek hem fantastik, alışılmış ve alışılmamış olanın dünyasına bir yolculuğa çıkmak isterseniz Cıs biçilmiş kaftan.
Keyifle okuyun...
