Kimse mükemmel değil. Kimse sandığı kadar diğerlerine üstün değil. Bunu bir anlasak, mantıkla değil yürekle anlasak, ne kibir kalır dilimizde, ne önyargı zihnimizde.
Sayfa 145
"Göz kapaklarımı ilk kez elleriyle kapadı. Bunu bir ölünün gözlerini kapar gibi yaptığını, tüm düşlerini kaybedişinin acısıyla yaptığını, düne kadar büyüyeceğini sandığı çocuğunun o an öldüğünü kayda geçirmek için yaptığını, bu kaydı içgüdüsel dürtülerle yaptığını, ne ben anladım, ne o anladı."
Ama Wells, çoktan dönüp diğer yöne doğru yürümeye başlamıştı bile. Octavia’nın peşinden koşuşturup, ona ilaç sandığı hakkında bir şeyler sorduğunu hayal meyal duydu ama Octavia’nın sesi, beynine sıçrayan kan tarafından bastırılmıştı. Kayıp ilaçları bulup bulmadıkları umurunda bile değildi. Kırık bir kalbi iyileştirecek kadar güçlü bir ilaç yoktu.
''Kimse sandığı kadar dayanıklı değildir. Herkes bir gün incinir.''
Gülse Birsel’den Çok Güzel Bir Yazı
Hep söylüyorum, biz çocukken midemiz bulanınca ekmek yedirirlerdi, grip “Yatınca geçer”di, başın ağrıyorsa “Çocukların başı ağrımaz” denirdi, uykun kaçıyorsa “Oyuncaklarını düşün, güzel rüyalar görürsün” şeklinde konu halledilirdi!
Okuma yazmayı öğrenemiyorsan ya, “Tembel”din ya “Yavaştan, sağlam sağlam
Aslında bir aşka, olup bittikten sonra, en sonunda baktığımda, geride aşk adıyla anılacak bir şey bulamıyorum; belki hoş bir duygucuk, kısa bir süre yaşanmış ama mutlaka sona ermiştir; geriye kalan buruk bir tebessüm, acılı bir anı, yitmiş bir aşk vehmi, görünmez olmuş! Oysa başlarken ne kadar inandırıcıdır bu şey. İki insanın, bir örgü gibi, tülden, hafif bir dantel gibi sarınmışlıkları vardır aşkı. Etin ete, ısının ısıya geçişi; yitirdiği yarısını arayan insanoğlunun bulduğunu sandığı parçasına rastladığında geçirdiği bir baygınlıktır aşk. Sonu olmasa, sonu gelmese vardır, evet vardır. Bir düşünce olarak, nakşedilmiş bir bilgi olarak genlerimize, vardır; yoktur demeye dilimizin varmadığı; kıyamadığımız için yok olmasına, elbirliğiyle yalandan var ettiğimiz bir sözcük, olmasını hep istediğimiz ve isteyeceğimiz bir umuttur aşk, bu umudu çalmaya kimin gücü yeter yarının insanından?
(Leylâ Erbil)
İnsanlar görüp duyduklariyla bir insana önyargılı yaklasmak yerine o kişiyi yakından tanımaya çalışsalar keşke. HAYAL GÜNLÜĞÜ
III. Murat Han bir gün telaşlı bir şekilde uyanır. Yüzünde düşünceli bir hava vardır. Vezîr-i Âzam Siyavuş Paşa, padişahın bu halini görünce dayanamayıp sorar:
- Hayırdır
En kolay kaçış yolu "SEN DAHA İYİLERİNE LAYIKSIN" demekti sanırım.Korkakların kaçtığını sandığı ama her an yakalandığı en karanlık yol...Bu yüzden olsa gerek karşılaştığım insanlar yolunu kaybeder olmuş.Karanlık korkutmuş onları.Yüzlerinden okuyabiliyordum.Attıkları adımdan emin değiller,hissediyordum.Direndiler,maskeleri düşene kadar.Yüzleri kızardı.Ama kalpleri halen siyahın en derin tonunda olmalıydı ki kaplerinin rengi bile kararmıştı.Aslın da onlarda haklı.Güneşli günler yakın dedikçe,gecenin eşsiz karanlığını seçtiler.Kusurları vardı.Sevgi gibi,merhamet gibi.Ama güneş doğdu.Kusurları,adeta "Ben buradayım" der gibi konuşmak istediler benimle... Bir insan,bir hayatı değiştirirmiş bunu anladım.Benim hayatımı değiştiren insanlar oldu.Eksik olmasınlar.Peki ben bir hayatın değişme sebebi olabildim mi dersiniz ? İnanın bu sorunun cevabı asla saklandığı yerden çıkmayacak...
SALİH SARIKAYA