Yeni Bir Annelik Makamı Daha
Oğlum uykuya daldıktan, nefesi derinleştikten, tatlı karnı ağır ağır bir şişip bir indikten sonra, kolumu üzerinden usulca sıyırıp doğruldum, kalktım. Gıcırdamasın diye usta bir kıvraklıkla çabucak açtım kapıyı, dilini yavaşça yerine oturttum çıktıktan sonra.
Salonun solda kalan duvarına yaslanmış yeşil çantanın içinde, ertesi günkü ders programına göre akşamdan hazırlanmış defterler, özenle yapılmış ödevler… Yemek masanın altında silgi tozları, kırılmış uçlar, yere düşüp içi dağılmış bir kalemtraş… Sandalyede kareli bir defterin yırtılmış sağ üst köşesi, belki sol alt. Ev yine, insanın saklandığını sandığı her şeyle hınca hınç dolu. Bir çanta bir sırta nasıl bu kadar yakışır, yavrum koca oğlan oldu.
Çeke çeke sürüyerek bir umudun zeminine muhakkak oturttuğumuz ne kadar kadar beyhude çaba varsa, bir sigara yakıp uzun uzun düşünmek için mutfağa doğru yürüdüm. Annelik bunun içindir, unutmamalı, belki tek başına kadınlık bunun için.
Usul adımlarla vardığım mutfak kapısının eşiğinde, antre duvarına kısmen boyasa da öteye güç getiremeyen zayıf bir ışık… Altında, çoktan uyudugunu sandığım ANNEM… Kalbini yanımızdan usulca sıyırıp kalkmış meğer, öylece oturup her şeyi başa sarıyor. Ses etmeden bakarken bir süre, beni de bir ANNEnin doğurduğunu hatırladım. Döndüm, sıramı bugün ona verdim. Bir eve iki ANNE fazla geliyor, bunu en iyi ben bilirim.
Sayfa 48 - KüsüratKitabı okuyor
İnsanın annesi ölünce, o güne kadar kapandığını sandığı bütün yaraları yeniden açılıyor, kanamaya başlıyor.
Bağışıklık sisteminin çökmesi gibi bir şey; artık bütün hastalıklara açık hale geliyorsun.
Her şey öldürücü olabiliyor kalbin için. Seni hayatın zehirli yüzlerine karşı korunaklı kılan bütün dirençlerini yitiriveriyorsun. Öyle bir şey.
Sayfa 35Kitabı okuyor
"Gel gör ki hayat, insan tırmandıkça yepyeni engebelerle muhatabını zorluyor, küllerini baştan sona alevlendiriyordu. Dünyaydı ya... İşte hep ondan burada... dünya... "Oldum..." diye anlatılıyor yerde başka bir şeyin yaşadığı yerdene varırdı insan. .. Piştim sandığı yerde yeniden harlanırdı... Basamakları çıkmadıkça, menzile ulaşmayı zannetmemeliydi... Ebediyete uzanıncaya kadar ruhlar, bu devran böyle sürüp gidecekti."
Sonsuza dek çocuk kalmak bazılarının sandığı kadar güzel değildir.
Sayfa 96Kitabı okuyor
İnsanlar ne zaman mutlu olduklarını bilmiyorlar. Kimse sandığı kadar mutsuz değildir.
Sayfa 331Kitabı okuyor
Keşke hayatım onların sandığı kadar basit olabilseydi.
Sayfa 85Kitabı okudu
Sanki eski, anlamsız, harika şeylerle dolu bir sandığı kapatacağım da son anda aklıma bir şey geliyor, sandığın dibinde, en altta kalmış minik bir nesne, sanki sandığı tekrar açacağım ve her şeyi boşaltacağım, ama o minik şeyi bulamayacağım, onun var olduğunun tek kanıtı benim sezgim, o kadar.
Sayfa 139
Sonsuza kadar çocuk kalmak bazılarının sandığı kadar güzel değildir
Sayfa 96Kitabı okudu