Arasına yolların, yılların ve savaşın girdiği yasak bir aşkta değişmiş benlikler içinde aynı tutkuyu arıyoruz, aynı heyecanı bekliyoruz, kaldığı yerden devam etsin istiyoruz.. yâd edilen anılarla aynı hisleri yaşanabilir kılmaya çalışan Ludwıg; sen yoksulluklarla boğuş iyi yerlere gel, ama en sonunda bir 'yasak'a hapsol! Bu arada konu da öyle bir işlenmiş ki 'ayıp yahu' diyorsun ama büyüleniyorsun, içten içe kızıyorsun ama öylece amaca kitleniyorsun, durup düşünüyorsun tam da acımasızca yargılamaya karar vermişken bir anda şefkat doluyorsun..öyle bir şey işte. 
Stefan Zweig
