Sohbetlerinin sonlarına doğru Ruth annesiyle babasının bu evliliğe karşı olduklarını söyledi yine.
“Ama sen beni seviyorsun, değil mi?”
“Seviyorum!” diye çığlık attı kız.
“Ben de seni seviyorum; onları değil, seni. Onların yapacağı hiçbir şey beni incitemez.” Sesi zaferle çağlıyordu. “Onların düşmanca tutumlarından korkmuyorum, senin aşkına inanıyorum. Hayatta her şey kötüye gidebilir, aşk hariç. Yeter ki bitkin düşen, bocalayıp tökezleyen zayıf iradeli biri olmasın, aşk hiçbir zaman yolunu şaşırmaz.”
Sayfa 314 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Atilla İlhan Aysel'e göre olmayabilir.. Ama şiiri tam da bana göre:)
Aysel git başımdan,
Ben sana göre değilim.
Ölümüm birden olacak,
Seziyorum.
Ben kötüyüm
Karanlığım biraz ve çirkinim
Aysel git başımdan,
Seni seviyorum.
İlhan Atilla Dicle
Bu hayatta herkes,herkesi eşit sevmez,aynı sevmez.Ben kabullendim,ben daha çok seviyorum seni fakat artık aklım başımda.Gidersen tutmam,sevmezsen zorlamam,yüzüme bakmazsan gözlerinin içine odaklanmam,tutmazsan elimi uzatmam.
Ama sensiz de yaşayamam ve senin için bu hayatı yaşarım,seni sevmekten vazgeçmem.
"Seni seviyorum ve maalesef bunu yenemiyorum.Sana âşığım ve maalesef geçecek gibi değil.Aptalca bir şey bu,kendimden bile nefret etmeme neden oluyor ama geçmiyor."
"şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum!" dedi. "bu eksik sana değil, bana ait... bende inanmak noksanmış... beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadığım için, sana aşık olmadığımı zannediyormuşum... bunu şimdi anlıyorum. demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar... ama şimdi inanıyorum... sen beni inandırdın... seni seviyorum... deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum..."
Sayfa 147
Erkek kadına dedi ki:
- Seni seviyorum,
ama nasıl?
avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya,
çıldırasıya...
Erkek kadına dedi ki:
İçimde öyle ağır bir yük var ki bunu nasıl anlatabilirim ben bile bilmiyorum. Kaybetmenin ardından getirdiği yalnızlık meğerse insanı çok derinden etkiliyormuş. Her seferinde daha da derinden sorgulatıyor. Acaba daha farklı olabilir miydi? Daha çok arayabilir miydim? Nasıl olduğunu sorabilir daha çok vakit geçirebilirdim.
Yaşlandıkça insanlar daha çok çocuklaşıyordu ama biz bunlara tasalanıp durduk. Anlayamadık ki bunun ne çok kıymeti varmış. Bilemedik ki tekrardan onlarla uyumanın ne kadar değerli olduğunu. Bir tebessümün kıymetini. Yapmadık yapmamız gerekenleri. Konuşmadık sormadık duymadık görmedik. Ruhlarımız fani zevklerin peşinde bencilliklerimiz için çırpınırken düşünemedik ölüm nedir ne zaman gelir. Diyemedik bazı şeyler ansızın gider. Aslında hep biliyorduk ama göz ardı ederek yaşadık.
İnsan sonrasında elinde hiçbir şey ile kalıyor. Pişmanlıkları ve kalbindeki bu yük ile bomboş, yapayalnız...
Neden seni çok seviyorum demek bir külfet haline geldi? Neden ebeveynlerimiz bize sevgi göstermenin bu kadar zor bir şey olduğunu öğretiyor. Çok mu zor minnet etmek, özür dilemek sevmek ve sevilmek. Büyüğü ve küçüğü fark etmeksizin çocuk olabilmek. Neden farkında olmadan bastırılmış duygular ve görünmez kalıplar içerisinde yetiştiriliyoruz? Bunun sonunda giden gittikten sonra diyebildiğimiz tek şey değer miydi?
Şimdi soruyorum ben de değer miydi bunca şeye?
En tehlikeli kelime nedir Olric?
-Ama’dır efendim bana göre…
-Neden Olric?
-Önceden söylenen her söylemi veya kelimeyi öldürür!
Mesela, Seni seviyorum ama… Gibi.
"Şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum!" dedi. "Bu eksik sana değil, bana ait... Bende inanmak noksanmış... Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadığım için, sana âşık olmadığımı zannediyormuşum... Bunu şimdi anlıyorum. Demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar... Ama şimdi inanıyorum... Sen beni inandırdın... Seni seviyorum... Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum... Seni istiyorum... İçimde müthiş bir arzu var... Bir iyi olsam!... Ne zaman iyi olacağım acaba?..."
Sayfa 135Kitabı okudu
Seni dünya kadar seviyorum, demeliyim, çünkü seni dünyadan nefret ettiğim kadar seviyorum. Aramızda kaç meridyen var, bilmiyorum, ama bana tutun, geliyorum...
Sayfa 228Kitabı okudu
Bir Ayrılış Hikayesi
Erkek kadına dedi ki:
- Seni seviyorum,
ama nasıl?
avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya,
çıldırasıya...
Erkek kadına dedi ki:
Öncelikle merhabalar ben bugün yeni bir karar aldım ve bu kararı anlatmak istiyorum öncelikle bize ne diyebilirsiniz anlıyorum ama benim tek içimdeki her şeyi yazıp hiç tanımadığım insanların okuyup belki de bir nebze olsa beni anladığını düşündüğüm tek yer burası. Ben kendimi bu birkaç aydır çok kötü hissediyorum yani belki de yaşadıklarımın payı
Bazan ona “Seni seviyorum!” demek için dayanılmaz bir istek duyar, ama yalnızca çakmağımla sigarasını yakabilirdim.
“Fakat müzeyyen bir şeyin kalbini kırması için illâ yanlış olması gerekmez ki, sen benim kalbimi paramparça ettin ama hala seni seviyorum.”