Şairler şiirler yazıyor, ressamlar resimler yapıyor ve biz ozanlar türküler söylüyoruz.
Peki bütün bunları niçin mi yapıyoruz?
Dünya alışkanlıktan değilde, sevgi ve mutluluktan dönsün diye.
❤️Hasret Gültekin ❤️
Ruhun şad olsun..🌹
Gülemiyorsun ya, gülmek
Bir halk gülüyorsa gülmektir
Ne kadar benziyoruz Türkiye'ye Ahmet Abi,
Bir güzel kadeh tutuşun vardı eskiden
Dirseğin iskemleye dayalı
- Bir vakitler gökyüzüne dayalı, derdim ben -
Cıgara paketinde yazılar resimler
Resimler cezaevleri
Resimler özlem
Resimler eskidenberi
Ve bir kaşın yukarı kalkık
Sevmen acele
Dostluğun çabuk
Bakıyorum da şimdi
O kadeh bir küfür gibi duruyor elinde.
Sayfa 34 - Adam Yayınları
SÜT
Senelerden beri yapmadığım şeyi yaptım: Süt içtim. Dükkânın içinde su buharı, süt kokusu, insanı ağlatıp uyutacak, kırk sene evvelki bir beşik hatırasına kadar sürüklüyordu... Evet, senelerden beri ne erken uyanmış, ne de süt içmiştim. İşe sütle başlıyorduk. Ne haristi parmaklarımız anamızın göğsünde. O ne dişsiz bir canavar ağzı idi
Sonsuzluğu arzuluyorum çünkü yapmadığım resimler ve yazmadıgım şiirler sonsuzlukta gizli.
"Şimdiye kadar sadece bir "neredeyse-sanatçı" olmayı başarabildim; kolajlar yapıyorum, kara kalem çizimler ve yağlı boya resimler yapıyorum, film çekiyorum, anlamsız şiirler yazıyorum ama bunların hiçbirini doğru dürüst yapmıyorum. Demek istiyorum ki tutkuyla ancak sonuca varmayacak bir şekilde yapıyorum bunları ama yine de her üç dört haftada bir (tıpkı şimdi olduğu gibi) kendime içimdeki gerçek cevherin ne olduğunu sormadan edemiyorum."
Sonunda şu karara varmıştı: Yemeksiz yapabilirdi (solmazdı). Isıtmasız yaşayabilirdi (soğuk onu öldürmezdi). Ama sanatsız; hayranlık duymadığı, güzel şeylerin olmadığı bir hayatta delirirdi. Delirmişti de.
Onun hikâyelere ihtiyacı vardı.
Hikâyeler kişinin kendini korumasının yoluydu. Hatırlanmanın. Ve unutmanın.
Hikâyeler çok çeşitli şekillerde olurdu: kara kalem resimler, şarkılar, tablolar, şiirler, filmler. Ve kitaplar.
Kitapların bin hayat yaşamanın ya da çok uzun bir hayatta güç bulmanın yolu olduğunu görmüştü.
The Invisible Life of Addie LaRueVictoria Schwab (V.E. Schwab) · Tom Doherty Associates · 2020161 okunma
Berat'e
Berat’e
Bana soruyorsun şu resimdekiler kim, diye.Emin ol kim olduklarını çıkaramadım. Görünüşe bakılırsa mutlular. Fakat insanlara tavsiyem şudur ki, nasıl “zenginin parası, parasızın çenesini yorarsa”, başkalarının mutlu görünümü, insanı kendi mutlu olma imkanını, kabiliyetini görmekten alıkoymamalı. Filmler, resimler birer hayaldir. Başka insanların dış görünümleri de bizi aldatmasın. İnsan kendi mutlu olma imkanını görebilmeli. Mutluluksa filmlerin, romanların içinde değil, kendi yaşadığımız basit hayatın içindedir.Ve önemli olan yaşanılan “an”dır. Onu ibadet, sabır, anlayış, tevazu ve merhamet ile anlamlı hale getirmek mutluluğun ta kendisidir. Yoksa deniz kenarında fotoğrafçılar tarafından düzenlenmiş bir mutluluk tablosu sahtedir ve bazı saf kimselerin duygularını istismar etmekten başka bir şey ifade etmez.
Acaba anlatabiliyor muyum ?
Şiirler ve Resimler
Bir resim gibir şiir, kimisi vardır, ne kadar yakınında durursan,
O kadar iyi yakalar seni; kimisi vardır, daha uzakta dursan da yakalar.
Kimi şiir karanlığı sever, kimisi de ister aydınlıkta görülmeyi.
Hiç korkmaz eleştirmenin acımasız yargısından.
Kimi şiir keyif verir bir defa, kimisi de keyif verir daima, tekrarlansa da on defa.
Sayfa 30 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Şimdiye kadar sadece bir “neredeyse-sanatçı” olmayı başarabildim; kolajlar yapıyorum, kara kalem çizimler ve yağlı boya resimler yapıyorum, film çekiyorum, anlamsız şiirler yazıyorum ama bunların hiçbirini doğru dürüst yapmıyorum. Demek istiyorum ki tutkuyla ancak sonuca varmayacak bir şekilde yapıyorum bunları ama yine de her üç dört haftada bir (tıpkı şimdi olduğu gibi) kendime içimdeki gerçek cevherin ne olduğunu sormadan edemiyorum.
Sayfa 15Kitabı okudu
"Milyonlarca yıl geçse dahi tek gerçek düşüncedir düşlemek. Madem hiçbirimiz kimsenin ilacı olamıyoruz, niçin yazıldı şiirler, kitaplar. Niçin çizildi resimler? Vardır herkesin merhem olduğu kimseler, bakma sen bize. Anca ben ve sen gibiler kimseye iyi gelmeyen kişilerdir. Çünkü bizler kendimizi bulamadık. Çocukluğumuzu, yaşamımızı hatta nefesimizi... Ancak böyle sözcüklere dökebildik derdimizi. Hoş, kimsenin anlayabildiği de yok ya zaten."
Kapkara bir çığlıktı her umut
Ağlamakla gülmek arasında yaşanan
Çiğnenip yutulan mektuplar kimeydi
Demir kapılara yazılan şiirler
Ve tel örgülere çizilen resimler kime
Sayfa 16 - Yurt Kitap YayınKitabı okudu
