Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
merhabalarr
benim için zor olan bi okuma deneyimini daha geride bırakmış oldum. jean teule ile ilk defa bu eserinde tanıştım ve pek de mutlu olduğum söylenemez. kitaba başlarken beklentilerim daha başka şeylerdi. aslında konu olarak bi sıkıntı yok az çok tahmin ettiğim şekilde ilerledi ama yazarın dili mi yoksa akıcılık mı bilmiyorum bi eksiklik
"Kukla ne?"
"İnsan gibi işte..."
"Niye gülüyor anne?"
"Çünkü umut ediyor."
Bugün yazardan okuduğum beşinci kitapla karşınızdayım. Yazarın dokuzuncu ve son kitabı. Okudukça muhteşemleşen bir kaleme sahip yazar. Okudukça bağımlılık yapan, insanı derin düşüncelere iten bir tarza sahip. Bugün sizlere #kuklacı
Aytmatov'un bozkır tasvirlerini o kadar seviyorum ki kendimi bahsi geçen mekanlarda at üstünde dört nala giderken hissetmeme neden oluyor. Bu yüzden şimdiye kadar okuduğum kitaplarında sevmediğim tek bir tane bile yok.
Bu kitap da Orta Asya'nın bozkırlarında savaşın enkazlarında hayatta kalmaya çalışan bir annenin yaşadıklarını buğday tarlasında toprağa anlatması konu ediliyor. Tolgonay ananın yaşadıkları bana Yu Hua'nın "Yaşamak" adlı kitabını hatırlattı. "Toprak Ana" II. Dünya Savaşı yıllarını, "Yaşamak" ise 60'yıllarda geçen Kültür Devrimi zamanını anlatır. Her iki zaman dilimi de dönem insanına türlü sıkıntı ve cefa getirmiştir. İnsanlar aç kalmış, sevdiklerini yitirmiş ancak bunu ne için yaşadıklarına bir anlam verememiştir. Kimin için katlanmışlardır bunca acıya? Bu soruya cevap arayarak belki birçokları hayatını yitirmiştir. Bu sebeple Tolgonay ana ile Fugui sevdiklerinin akıbeti konusunda aynı kaderi paylaşan iki insan.
Tolgonay ana da tıpkı Toprak Ana gibi büyümüş büyütmüş ve sonunda bağrına taş basmak zorunda kalmış güçlü bir karakter. Hayat kendisine ve sevdiklerine türlü sıkıntılar verse de ayakta kalmayı başarabilmiş biri. Pes etmemek gerektiğini bu da gelir bu da geçer ağlama misali kendisine bahşedilen ömrü yaşamak mecburiyetinde kalmıştır. Hayatına kim girdi ise onunla yaşamış onunla defalarca ölmüştür.
Kısa ama öz bir okumaydı. Başta da söylediğim gibi Aytmatov kitapları hiç pişman etmiyor beni.
İsyan İncelemesi
Bazı kitapları küçük ama dev kitap diye adlandırmakta sıkıntı görmüyorum. Hacim olarak küçük olsalar da anlattıkları hikâye devasadır. Mesela 
Fareler ve İnsanlar . Ya da 
Satranç gibi. İnce kitaplar olmalarına rağmen okuyanı etkiler hatta çarpar. 
Joseph Roth ’un 
İsyan romanını ya da novellasını da bu türe rahatlıkla sokabilirim. Sarsıcı bir kitap. Okuyanda
Tara Westover...
Kendi hayatını anlatan yazarın etkileyici ailesi...
Otobiyografiler içinde en etkileyici olanlarından benim için...
Okula gitmeden verdiği mücadele ve geldiği nokta müthiş...
Azim ile doğru bildiği yolda ilerleyen Tara çok sıkıntı çekiyor...
Ailesi özellikle babası ve Shawn tam bir psikopatlar bence...
Yaşadıklarından sonra destek almaya başlıyor ve bir yılda anca kendini topluyor...
Sorun ise onları silmekle bitiyor...
Annesi ile görüşmek istese de annesi hep babasını dinliyor... Bu da okuyucu olarak beni çok etkiledi...
Güzeldi... okunur...
Her aile kutsal değildir, bazıları yok edilmelik!
110 sayfalık bu kitabı okurken her satırda Diana’nın yavaş yavaş ellerinizden kayıp gittiğini hissedeceksiniz.
Gerçek bir hikayeden alınan bu minicik kitap boğazınızı düğümleyecek. Her sayfada göremediğimiz ya da gördüğümüz halde yetemediğimiz için elimizden kayıp giden çocukların içindeki korku, sıkıntı, mutsuzluk bir girdap gibi sizi içine çekecek.
Kitap bittiğinde içinizde kocaman bir boşluk ve çaresizlik kalacak. Kim bilir kaç çocuğa yetememiş, el uzatamamış olmanın acısı saracak ruhunuzu. Halbuki biraz daha uzun bakabilsek “içlerinde bir yerlerin paramparça olduğuna” şahit olacaktık.
Diana ile her ailenin kutsal olmadığını, her çocuğun mutlu olamadığını bir kez daha fark etmiş olmanın ağırlığı ezecek yüreğinizi.
“Beni ağlama hakkından yoksun bıraktılar!” cümlesini okurken ağlama hakkından yoksun bırakılan her çocuk için binlerce gözyaşı dökmek isteyeceksiniz.
Dünya acı ile doğan, acı ile yoğrulan, acı ile var olan çocuklarla dolu. Ve sanırım en zor kısmı da tüm bu acıların bir çocuğun sığınağı olması gereken “evlerinde” yaşanıyor olması.
İlk başta kitabı gerçekten istekle okumak için mitolojiyi çok sevmeniz, rahat kafayla okuyup o kitabın dünyasına girebilecek mentale sahip olmanız ve yavaş gelişen olaylara rağmen kitaba devam etme isteğine sahip olmanız gerekiyor. Simidele öldükten sonra denizlerin yaratıcısı Yemoja tarafından geri getirilir ve ruh toplayıcısı olarak denizde ölen insanların ölüme olan yolculuklarına yardımcı olmaktır. Görevini yaptığı sıra bir genç adam bulur fakat adam daha ölmemiştir ve Simidele kuralları yok sayarak Kola isimli genç adamı kurtarır. Sonrasında kendi türü ve Yemoja tehlikeye gireceği için Büyük Yaratıcı'yı bulup ondan özür dilemek için Kola ile yola çıkar. Normalde mitoloji ilgimi çeker, ama isimleri ve kendi dilleri vs okurken beni biraz yordu ama bunun için de puan kırmak istemedim çünkü gayet de mitolojiye meraklı birinin kitabı beğenebileceğini düşünüyorum. Bunun dışında dünyasına girerken sıkıntı çektim, bazı yerler boşuna uzatılmış gibi geldi bu da kitabın kendi kulvarında çok normal, ama bana yorucu gelen bir eksisiydi. İncelemeye başladığımda dediğim gibi bu temayı sevenler ve yavaş ilerleyen kitaplara aşinaysanız beğeneceğinizi düşünüyorum.
Okurken kaç kere kahkaha attığımı hatırlamıyorum, bu kadar eğlenceli bir kitabı en son ne zaman okudum onu da bilmiyorum ama çok iyiydi. Gavin kendisinden boşanmak isteyen karısına hala aşıktır ve onu kaybetmek istemez. Yardımına arkadaşları yetişir ve onu gizli kulüplerine davet ederler. Kitap kulübünün asıl amacı kadınların ne istediğin, ne hissettiğin ve beklentilerini anlamak. İki tarafın da gözünden okuyoruz. Gavin kekemelik sıkıntısı olan beyzbolda birinci ligde oynayan karakterimiz inanılmaz tatlı biriydi bence. Thea ise daha ilişkilerinin üçüncü dördüncü ayında ikizlerine hamile kalmış ve okulu yarıda bırakmak durumunda kalmış dominant biri. Bence herkesin düşüncesi kendine olabilecek bir kitap. En iyi ilişkilerde bile her zaman bir problem ve sıkıntı çıkıyor, önemli olan iki tarafın da bunu çözebilecek kapasiteye ve inanca sahip olması. Kitap bu durumu çok güzel bir şekilde ele almış. Kesinlikle diğer kitaplarına da başlayacağım herkese tavsiye ederim.
Bu kitap konusunda kararsızım. Okurken sıkıldım ve devam etmek konusunda sıkıntı yaşadım. Kitap akıcılık konusunda iyi değildi ve olayların o kaos hissi bana yeterince geçmedi. Bunların dışında idare eder bir konusu var. İlk kitaptan sonra daha çekici bir ilerleyiş bekliyordum.
Kupa Prensi'nin ihaneti onun gerçek yüzünü tekrar hatırlatma işlevi görür. Evangeline'nın duyguları yaralansa da, hayatına devam etmenin bir yolunu bulur. Ama gel gelelim başka bir lanet, ölümle burun buruna yaşanan bir karmaşa onu yine Jacks ile karşı karşıya getirir. Bu laneti ortadan kaldırmak için birlikte çalışırlarken duygusal olarak da karmaşık bir döngüye girerler ama Evangeline'nin güvensizliği her daim ön planda kalır.
Bu seri tamamen bir güvensizlik serüveni. O kadar git gelli, kim kimin dostu belli değil ki... bazen bu kadarı da fazla oluyorsun. Ara ara Evangeline'ye kızıyor gibi olsam da kız haklı, böyle bir dünyada da yaşamak ve bazen mantıklı davranmak zor. İlk kitaptan beri karşımıza çıkan Okçu Ve Tilki hikâyesi bu kitapta tam anlamıyla can bulur hem de birçok yönden. Ortaya çıkan sırlar, hissedilen duygular ve en sonunda beklenilmeyen son. O son neydi öyle o kadar sinir oldum ki... normalde hemen üçüncü kitaba başlardım ama gerçekten bu kitap beni yordu. Araya başka bir kitap sokup devam edeceğim. Ama verdiğiniz mücadeleyi asla hak etmeyen insanlar için çabalamış olsak çok kötü.
Bunun dışında seriyi okuyup okumamak da size kalmış.
