Düz aleme hoş geldiniz!...
Biz her şeyi çift yarattık...
Düşünüp öğüt alasınız diye...
Zariyat suresi 49~
Aynaya baktığınızda her şeyin ters yansıması gibi, burada her şeyin tersi olmak zorunda...
Düzün de sonsuz nur, sonsuz ışık, burada tam tersi dipsiz kuyular karanlıklar ve negatiflikler şeklinde açığa çıkar...
Düzünde yaşadığınız ya da yaşayacağınız her şey ebedi iken,
Burada her şey tam tersi zamana mahkum edilip geçici olmak zorunda...
Düzünde sadece arzu etme ile tetiklenen düşünce gücü,
Burada tam tersi her şeyin bir sebebe bağlanması, dolayısıyla fizik yasalarına mahkumiyeti getirmekte..
Ruhunuzda sonsuzca arzuladığınız ve hayal ettiğiniz her şey gerçektir ve bu düz alemden gelmekte olup;
Akabinde onun diğer çifti olan içinde yaşadığımız ters alemin gerçeklikleri ile yüzleşmektesiniz...
"Orada canınızın çektiği arzuladığınız(!) her şey var Ve siz orada süresiz(!) kalacaksınız..."
Derken ayet, bir düşünün bakalım ne demek istiyor...
İyi geceler
İncin ey kalbim
Sıfırla sonsuz arasında
Alçalan ve yükselen bir köleyim
Karalar bağlıyor ömrümde bahar
Dağlar eğil diyor, kuyular doğrul
Sevgi topladığım bahçede bir el
Kırıyor beni tam ortasından
Bir dalı kırar gibi
Nurullah Genç
İncin Ey Kalbim
Mahalle dumanlı, çeşmeler dalgın
Katran sızıyor içinden evlerin
Ben katranın içindeyim, ne çâre
Aşk üzre ağlayan bir seyyârenin
Gömülüyorum karanlığına
İncin ey kalbim
ÇÖLDE SU
"Oysa benim vereceğim sudan içen sonsuza dek susamaz. Benim vereceğim su, içende sonsuz yaşam için fışkıran bir pınar olacak.”"
(Yuhanna 4:13-14)
Çölde nadiren yağmur yağar. Orada suya kolay bir erişim yoktur ve eğer bulunacaksa bile, kuyulardan ya da kaynaklardan çekilmelidir. Çöl kurak ve susuz bir diyardır.
"Ey Tanrı, sensin
Sayfa 122Kitabı okudu
*Hayatın dokusu, dokunuşu*
Hayatı nice dersler ve sonsuz inceliklerle dolu bir sanat, yaşamayı da günden güne güzelleşmeyi icap ettiren bir sanatkârlık olarak görebilecek miyiz günün birinde? Birbirimizle günün birinde bir yerde sebepsizce karşılaş-madığımızı, birbirimizden alacağımız vereceğimiz şeyler olduğunu, içinden geçtiğimiz hikayelerin bunu gerektirdiğini fikredebilecek miyiz? Yaprağın bile dalında kaderince salındığı bir alemde aldığımız her nefesin bir sebebi olduğunu, bir şeylere sebep olduğunu görebilecek miyiz? İnsanların insanlara, hikayelerin hikayelere öylesine dokunmadığını, birbirimize yollar, kapılar, pencereler açtığımızı, birbirimizi dipsiz kuyular içine attığımızı ve yine birbirimizi o derin kuyulardan tutup çıkarmak üzere olduğumuz yerlerde bulunduğumuzu bilebilecek miyiz? İnsan, insan için nimettir. Yine insan bazen de külfettir insan için. Yaşadıklarımız hem zevk hem çile hem derstir. Ve yine bunların hepsi hayatın dokusu, gözenekleridir ki, büyük resimde bütünler varlığın anlamını. Okuyabiliyor muyuz bu büyük mucizevi anlatıyı hayatın yüzünden. Birbirimizin anlamını, derin hikmetini, engin hakikatini çözebiliyor muyuz tefekkürümüzde. Yoksa yollarda, caddelerde türlü türlü mekanlarda sadece karşılaşıyor muyuz? Birbirimizin yanından geçip gidiyor muyuz? Orada olma hikmetini görüp farkına eremeden... Birbirimize söylediğimiz sözler, anlamını yerine ulaştıramadan yolda düşüp kayboluyor mu?
#YeniŞafakYazıları
Gökhan Özcan
Hayatın dokusu,dokunuşu 20/07/2023
Hayatı nice dersler ve sonsuz inceliklerle dolu bir sanat, yaşamayı da günden güne güzelleşmeyi icap ettiren bir sanatkârlık olarak görebilecek miyiz günün birinde? Birbirimizle günün birinde bir yerde sebepsizce karşılaş-madığımızı, birbirimizden alacağımız vereceğimiz şeyler olduğunu, içinden geçtiğimiz hikayelerin bunu gerektirdiğini
Yollar gitgide ıssızlaştı; çok geçmeden kentin dışına çıkıldığının belirtisi olan uzun tahta çitler göründü; derken kaldırımlar sona erdi, kent girişindeki bariyeri geride bıraktılar. Artık kent geride kalmıştı ve o yeniden yollardaydı. Yeniden versta taşları, menzil istasyonları, buralardaki görevliler, kuyular, yük arabaları; semaverleriyle,
Can içim
Karıncalandı
Sonsuz kuyular
Adalarla eski faytonlar
Denize indi gece kondular
Üflemeden titredi lambalar
Gül tenine sabah güneşi çarpınca..
İncin ey kalbim
Mahalle dumanlı, çeşmeler dalgın
Katran sızıyor içinden evlerin
Ben katranın içindeyim, ne çâre
Aşk üzre ağlayan bir seyyârenin
Gömülüyorum karanlığına
İncin ey kalbim
Sıfırla sonsuz arasında
Babam için bir sonsuz
...baharları hazin bir şarkı gibi nükseden
üzen ve üzerken hor gören
bileklerinin zahmetli ağrısını
...
yazıdan eski bir şarkı mırıldanırdın
kimse duymazdı seni duysa da dinlemezdi
göğsünü eşeleyen evcil güvercinleri
kuğuran ve kuğururken hor gören
sadakatini üşütürlerdi
...
bütün kuyular ağzındır bağır
ve tanıklığa çağır
iri bir siğil gibi yakılmış coğrafyayı
...
oğul gibi dik durdukça alkışlanan ben
ne vakit kendimi bir bıçağa önersem
acının harflerine şedde koyan bir din ki
vesvese üfledi kulaklarıma
beni senle var eden rastlantıya ürperdim
kabullendim böylece ensemdeki soluğunu
sirenler kornalar ve ıslıklar dinince
herkes içimden duyacak sur'u
...
Sayfa 33Kitabı okudu
Sonun Sonsuzluğu
i.
acı, bir ırmak gibi
doluyor yüreğime
bardaktan boşanırcasına ağlamak istiyorum
beni artık ne çiçekler
ne çocuklar kurtarır
ne de o her gün
Sayfa 287 - KırmızıKedi YayıneviKitabı okudu
Maddeye hapsolan bir tefekkür ~bugünkü müspet ilimlerde olduğu gibi~ metafizik hududuna ulaşsa bile O'nu asla tatmin etmiyordu. Kâabına varılamaz hayal gücü, ufuklara isyan eden bir küheylân gibi kendine sonsuz bir mesaha arıyordu. «Sonsuzluk ve «Ötelerin Ötesi».
«Ölüm» gibi «Dipsiz Kuyular tam da O'nun harcıydı. Hayal iştihası ve tecessüsü okyanus gibiydi. O'nu âlemlerin müteal olan Rabbine ulaştıran bu iştihaydı. Bu bakımdan ruhu halâvet-i imana kanmış samimi bir mü'min olduğuna dünya ve ahiret şahidim.
Sayfa 67 - Muhayyile KudretiKitabı okudu
