Çoğunluk tarafından beğenilse de bu kitap, ben okurken oldukça sıkılmış, baş kahramana da anlam verememiştim. Bir de okurken bir arkadaş, elimde görüp en sevdiğim kitap diyip yanıma gelince de kendimden şüphe duymuştum. Ama yok gerçekten sevemedim, öyle ki Gabriel Garcia Marquez'e küsüp başka bir kitabını okumaya yeltenmedim.
Hafif spoiler olabilir belki...
Şimdi öncelikle kahramanımız aşık olduğu kadına kavuşmayı beklerken o kadar çok kadınla beraber oluyor ki, benim aşkına hiçbir inancım kalmadı haliyle. Hatta yaşlılık dönemlerinde genç bir kızla ilişkisi oluyor ki, iyice sempatimi kaybettim kendisine. Kitabın anlatımı da yorucu, bazı yerlerde kitaptan kopup tekrar okumak zorunda kaldım. Yorucu bir okuma süreciydi diyebilirim.
Sen de abarttın hiç mi iyi bir yanı yoktu diyecek olursanız da, vardı tabi ki. Kahramanımızın sevdiği kadına kavuşmak için yılları, günleri, saatleri ve hatta dakikaları sayması vardı. O kısımda vay be demekten kendimi alamadım. Ayrıca bir de kavuşmak istediği şeyin habercisi olarak çan sesini beklemesi vardı ki, o da hoşuma giden kısımlardandı. Ayrıca yazarın anlatımına zaten diyecek lafım yok.
Ama dediğim gibi, kitap beni sarmadı. Ben o bahsedilen aşkı hissedemedim. Hatta ortada aşk var mıydı emin değilim. Belki bir tutku, belki de elde edilemeyene karşı bir aşırı istek... Tamam baştan beri seviyordu, bırak elde etmeyi denilebilir de ne bileyim hissedemedim işte... Herkese iyi okumalar...
Yukio Mişima . Sonunda araya sıkıştırıp bir kitabını okuyabilmiş oldum.
Yazarı merak etmemin ilk sebebi seppuku ile intihar etmeyi seçmiş olması. Diğer sebep de Uzakdoğu'nun kültürüne duyduğum merak. Gelenekçilikleri, inançları, kültürleri ilginç ve farklı geliyor
