“Büyük şehir insanını büyüleyen aşktır, ama ilk bakışta değil, son bakışta aşk. Onu kendine çeken, şiirde büyülenme ânıyla örtüşen bir ebedi elvedadır. Böylece sone şok figürünü, hatta felaket figürünü sağlar."
Filosof, tənqidçi, incəsənət tarixçisi Walter Benjamin bu əsərdə daha çox ədəbi tənqidə yer ayıraraq Baudelaire, Leskov, Proust, Brecht kimi yazarlar və onların əsərləri haqqında məqalələrə yer vermişdir. Kitab Benjaminin ədəbiyyat və sənət barədə yazılarının bir bütünü olaraq vacib yerə sahibdir. Amma qərb fikrinin təməllərini formalaşdıran yazarların və əsərlərin çox şəkildə istifadə olunması bu yazarlar və əsərlər haqqında məlumatın olmaması oxucuya həmin fikirləri anlamasını çətinləşdirə və ya maraqsız edə bilər.
Son Bakışta AşkWalter Benjamin · Metis Yayınları · 2012240 okunma
Şizofren
Jan kiçik yaşlarında olarkən bir çox dəhşətli olayın şahidi olur: qardaşının itməsi, ata və anasının faciəvi şəkildə ölümü.
Bütün bu hadisələr Janın gələcək həyatına təsirsiz ötüşmür.
İllər keçir ,Jan psixiatr kimi fəaliyyət göstərən bir doktora çevrilir. Yenidən uşaqlığını yaşadığı məkana qayıtması, qardaşı Sven ilə bağlı bir çox məsələnin yenidən gündəmə gəlməsinə səbəb olur.
Jan beynindəki sualların cavabını tapa biləcəkmi?
Jan bütün olayların səbəbinin nə olduğunu aşkar edə biləcəkmi?
Bütün bu suallar Janın axtarışlarına səbəb olur.Jan yenidən bir çox insanın dəhşətli şəkildə ölümünün şahidinə çevrilir. Bütün bu ölümlərin Sven ilə nə bağlılığı olduğu isə sonda aşkara çıxacaqdır.
Kitabı çox bəyəndim. Belə janrda yazılmış əsərləri həmişə maraqla oxumuşam. Kitabın sonuna çatmayınca günahkarın kimliyini təxmin edə bilməzsiniz. Sonda belə bir nəticə çıxardım, "heç bir yaxşılıq səbəbsiz deyildir."
Kaş ki sevməyəydik bir-birimizi,
İndi aramızda bir sərin yazdı.
İndi gözümüzdə yellərin izi,
Qupquru yayların tozu qalmazdı.
İndi görüşürdük adi hörmətlə,
Sanardıq təzəcə tanış kimiyik.
Yaşardıq sakitcə, bu qənaətlə;
Qadınları cansız şeylərə çevirən, insan alverini doğruldan məhəmmədlərə, gücsüzlərin taleyini güclülərin mərhəmətinə tapşıran isalara, yüz iyirmi dörd min allah tacirinə mən inanmıram.
Çox zaman deyirlər tənha qalma sən,
Tənhalıq kövrəldir insanı bəzən.
Tənhalıq yaraşmır çinara belə,
Tənhalıq yaraşmır çiçəyə, gülə...
Tək qalan dağın da dərdi dağ olar,
Tək qalan bulağın gözləri dolar.
Yaş tökər gözündən hey gilə-gilə,
Tənhalıq dərdindən o gələr dilə.
Siz ey yollarıma hey baxanlarım,
Siz ey mənim üçün darıxanlarım,
Heç zaman mən
"Hər şeyi izah etmək olmur. Heç müharibəni də, üstəlik əgər uşaqları öldürürsə".
Sarsıdıtdın məni, Portağal bağı! Qopmağa vaxt tapmayan boyalarınla, atəşdən deşik-deşik olmuş pərdələrinlə... Ömrü bitdiyi üçün yox, qırılmasına "Gözə, nəzərə gəldi" və ya "Çıxacağı var imiş" kimi səbəblər irəli sürə bilməyəcəyimiz