Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Stefan Zweig'in okuduğum ilk uzun romanı.Bu uzunlukta başka kitabı varmı bilmiyorum.Bu kitabı okuduktan sonra şunu rahatlıkla söyleyebilirim şu ana kadar okuduklarımın hepsi mükemmeldi ama ' Acımak' için mükemmel kelimesi bile biraz hafif kalır.Bir defa elinizdeki olağünüstü güzellikte bir kitap.Yazılım tarzı hiç değişmemiş aynı diğer kısa kitapları gibi sakin sakin anlatıyor Zweig.Kesinlikle sıkılma diye bir şey yok.Elimdeki kitap 360 sayfa olmasına rağmen sayfa sayısı bir veya iki kat daha fazla da olsa,inanın bana memnunniyetle okurdum.Zweig bu defa bize merhamet duygusu üzerinden dersler veriyor.Ama bunu anlatırken müthiş bir duygusallık yaratıyor.Diğer kitaplarından farklı olarak bizzat olayı yaşayan kişinin direk anlatımıyla bize yaşatıyor her şeyi.Oysa diğer kitaplarında genelde esas olayı ikinci kişi anlatırdı(satranç,amok koşucusu,bir kadının 24 saati...vs.).Evet konu merhamet veya acımak duygusu.O kadar güzel işlenmiş ki, bu duyguyu yaşayanların tüm içsel çatışmalarını,kararsızlıklarını,huzur ve huzursuzluklarını,mutlu ve mutsuz oldukları anları bütün ayrıntılarıyla önümüze seriyor.Bu duyguyu yaşarken başarılı olan ve olamayan örneklerle zorluklarını ve kolaylıklarını,güzel taraflarını ve yıkıcı taraflarını kısaca her yönünü bize gösteriyor.Ve bütün bunları da esas itibariyle genç bir teğmen,iki genç kız,bir yaşlı baba ve bir doktor üzerinden bize aktarıyor.Tekrar tekrar söylüyorum ben bu kitabı mutlaka okunması gereken ve insanın çok fazla dersler çıkaracağı bir kitap olarak değerlendiriyorum.
Stefan Zweig'ın geçen hafta başladığım Merhamet adlı romanına devam ederken bir de hikâye kitabını sıkıştırdım araya-aslında bir Conrad bir de Cortazar da sıkıştırdım- ve çok nadiren olan birşey gerçekleşti: birkaç saat içinde kitabı bitirdim. Bitirmek zorundaydım; çünkü elimden bırakamadım. Zweig'ın bu kitabı ne zaman yazdığını bilmiyorum; ama
Korku, Stefan Zweig'ın okuduğum üçüncü kitabı. Şuan en sevdiğim kitabı da aynı zamanda.
Kitap boyunca bir kadının korkuyla beraber nasıl algılarının açıldığını, kendini ve çevresini nasıl keşfettiğini görüyoruz. Kitap bir yandan da geçmişte işlediğimiz suçlardan şimdiki ben sorumlu mu diye de düşünmeye yönlendiriyor okuru. Korku öyle bir duygu ki, merhamet ya da sevgi gibi değil. Kimi zaman insanın elini kolunu bağlayan, kimi zamansa büyük tepkilere ol açıp insanı harekete sevk eden ama daima nasıl olursa olsun insan üzerinde yogun tesiri olan bir duygu. Belki yaptığı etki aşkla benzer ama tamamen farklı bir duygu. Sonuyla sizi hayrete düşürecek bir kitap. Uzun zamandır okuduğum en iyi kitaplardan biriydi. Psikolojiye ilginiz varsa kesinlikle okuyun. Gerçi yoksa da okuyabilirsiniz, size psikolojiyi sevdirecek bir kitap olabilir.
Kadın
Bir kadın olarak da bu kadar gururun ayaklar altında alındığını görmek üzücü olsada burada temel mantığın bence kişinin aşkını anlatırken yaşadığı sevgisizliginde bulduğunu fark ettim. Çünkü çocukluğunda annesi tarafından bile sevgi, şefkat ve merhamet görmemiş çocuklar sevgiyi aşkı bir başka boyuta aramaktadır.
Çok sevdiği adamın hiç farkında olmadığı kadın... Bilinmeyen bir kadından bilinen bir adama yazılan bu mektup,sevgisiz ve sadakatsiz geçen bir ömrü kaleme almıştır.
"Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen..."
Kadının yaşadığı gerçek anlamda aşk mıdır yoksa bir tutku,bir takıntı mı? Bu sorunun cevabını vermekte kararsız kaldım. Yaşadığı ne olursa olsun çok yoğun duygular...
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022225,9bin okunma
Stefan Zweig / Bir Zanaatla Beklenmedik Karşılaşma
Her hikayesinde farklı bir konuya dikkat çekip düşüncelere iten ve kısa hikayelerden büyük sonuçlar çıkartan nadir yazarlardan biri Zweig. Kitap iki hikayeden oluşuyor. Kitaba ismini veren hikayesi diğer okuduklarımdan farklı geldi bana. Tasvirler ile Zweig dedirtse de bütüne bakınca değişik bir tat bıraktı doğrusu.
İlkbaharın güzel bir gününde Paris sokaklarına gidecek, anlatıcımızla birlikte gözlemler yapacak, çoğu zaman heyecanlanacak, bazen kızacak, bazen de merhamet duygunuza yenileceksiniz. Oturduğu bir kafede şehrin koşturmacasını izlerken, dikkatini çeken bir adamın yankesici olmasını anlaması ve hareketlerini takip etmesiyle başlıyor hikaye. Her hikayesinde olduğu gibi o kadar detaylı ve güzel anlatıyor ki, kendinizi ne kadar incelikli bir zanaat demekten alamıyorsunuz. Merak duygusunun onu ulaştırdığı sonuçlar ise düşündürücü.
Bir kadının, geçmişini unutup içinde bulunduğu şaşalı hayatından dolayı duygularının nasıl köreldiğine tanık oluyorsunuz. Aksilikler sonucu bir gününü gösterişli hayatı gibi değil de eski günlerindeki gibi geçirdiğinde, aşkı yeniden hissetmesiyle birlikte mutluluğun basit şeylerle de yaşanabileceğini anlamasındaki geç kalmışlığını okuyorsunuz.
Keyifli okumalar…
Vicdan anımsadıkça, hiçbir suç unutulmaz!
***siz hiçbir tutkuya, aşka mantıkla yanaşıldığını duydunuz mu? ...
Acımak ve merhamet duygusunun doğasının bu kadar etkileyici anlatıldığı bir metin ya da öykü okumamıştım.
Kitap okumaya başladığım ilk satırlardan itibaren beni sardı ve içine çekti.
Kurmuş olduğumuz yapay düzenin köleleştirilmiş koşucularıyız!
Durup dinlemem gerek şimdi. Dinlenmem gerek. Az biraz soluk almam, gerek. Yavaşlamam gerek. Anlamam için. Zweig kitapları bünyede böyle bir etki bırakıyor. Mührünü vurup geçiyor.
Bir amok gibi hedefe kitlenen bilinçsizce oradan oraya koşan ve yok olanlar gibi, bu işlem her gün tekrar ediyor. Herkes bir amok koşucusu ve amoka talip. Bir yerlere
Stefan Zweig-Mecburiyet Kitap İncelemesi
Zweig'ın akıcı üslupta ele aldığı eserde insan olmakla savaşmak arasında gidip gelen ressam Ferdinand'ın iç savaşı konu edinmiştir. Savaşmayı cinayet olarak gören, devletin bile bir insanı cinayete sürükleyemeceğini öne süren, üniformalıları artık insanlıktan çıkmış makineye benzeten, savaşanları ise vicdan, merhamet yoksunu olarak nitelendiren Ferdinand'ın bunlara rağmen göreve mecbur hissetmesini kitapta bizlere aktarılmıştır. Eserde gerçekten güçlü betimlemelerle Ferdinand'ın yerindeymişsiniz gibi hissedebiliyorsunuz.
Stefan Zweig, duyguları okuyucuya öyle bir geçiriyor ki bazen bunu nasıl başardığını anlayamıyorum. Başlarda anlamadığımı düşündüğüm olayların içinde buluyorum kendimi. Kitabın kapağını kapatsam dahi zihnimde devam ediyor . Acaba ne oldu ne dedi kesin böyledir vs diye gidiyor. Ve sonu her zamanki gibi öğretiyle bitiyor. Bu kitap iki ayrı öyküydü . Birincisi insana aslında ulaşamadığı yaşayamadığı hayatı yargılamaya, aşağılamaya hazır insanların öyküsüydü. Kimse yaşamadığı günahın temizi değildir bunu gözler önüne seriyordu. İkinci öyküde Yaprak Dökümü Ali Rıza Bey'i gördüm. Öyle ki yürekler dağlanmakla kalmadı. Bir babanın altmış küsür yıllık emeğini hiçe sayan, ondan utanan, varlığından rahatsız olan aile ve o adamın psikolojik çöküntüsü.... İliklerime kadar hissettim. Acımasız zamanın acımasız insanlarıyız..
Yüreğinizden merhamet eksik olmasın...
Eser dört kısa öyküden oluşuyor...
Mürebbiye
İki kız kardeşe mürebbiyelik yapan genç kız, ev sahibinin yiyeni olan Otto ile yaşadığı gönül macerasının sonucuna katlanmak zorunda kalıyor...
İki küçük çocuğun kendi yöntemleri ile keşfettikleri ve duygusal dünyalarında hissettikleri merhamet mürebbiyeleri için yeterli olmayıp, büyüklerin ne derece
