Daha önce hiç Sevgi Soysal okumamıştım ancak o kadar güzel bir üslubu var ve de gözlem gücü bir o kadar yüksek. Karakterlerin hepsi tanıdık, hayatımızın içindeler.
Kitaptaki Mehtap karakterinin karabasanı gibi diğer bazı karakterlerin de karabasanı vardır. Kimisininki aile üyesidir, kiminin para, kiminin güç, kiminin sevilme arzusu... Hepsi birbirinin hikayesine ufak da olsa temas eder. Ancak kendilerinde kendilerini değiştirme gücü bulamadıkları zaman bu temaslar bir işe yaramaz. Kitaptaki aslında gerçek bir kavağın devrilişi içsel bir huzursuzluğu, değişen dinamikleri temsil eder. Zannımca Ali sistemin dışındadır çünkü insana insanca yaklaşmasını bilir. Olcay da farkındalığı oldukça yüksek bir insandır ama o kavağın devrilmesi için çokça debelenmesi gerekir.
Her bir karakterin acısı, mutluluğu, hüznü ve önyargısı bulunur. Bazılarında Doğu-Batı kıyası vardır. Kendini sevmeyen ebeveynlerin çocukları da sevgisiz duvarlar arasında, duvarlara çarpıp durmaktadır. Kavgacı bir semtte büyüyen çocuk küfür etmeyi öğrenmiştir, hayatta kalmanın yollarını aramıştır hepsi kendince.
Bu kitapta kendinizden bir parça bulacağınızı düşünüyorum; okuyun, okutun. Sevgi'yle kalın.
