Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
‘Kürk Mantolu Madonna; Maria Puder’, ‘Üst Kattaki Terörist’in Alt Kattaki Komşusu; Nurettin ‘, ‘Yüzüncü Ad’ın Dul Kadını; Marta’, ‘Baltası Kadar Masum Katil; Raskolnikov’, ‘İsimle Ateş Arasında; Nihade’, ‘ 5 yaşında kocaman bir çocuk; Alper Kamu’, ‘Afili Filinta; Nuh Tufan’, ve dahası...
Ben kimseyi Ömer kadar sevmedim.
Öyle roman
Çok daha iyi bir roman olabilirdi dediklerimden biriydi.Yazar, karşımıza çeşitli vesilelerle çıkmış Amerikan mevzularını derleyerek bir polisiye roman yazmış.Gizli mekanlarda denemeler yapan Amerikan hükümeti-CIA ortaklığı, insanlar üzerinde korkunç yan etkilere neden olan psikolojik tedavi amaçlı ilaçlar, FBI ve onun binbir çeşit ruhsal karmaşa içindeki ajanları ve bir seri katil...Bilmem sizlere de tanıdık geldi mi?Her zaman yorumlarıma yazarım romanlarda detayları severim. Ama bu detaylar tekerrüre dönüşüyorsa o zaman afakan basar. Bu romanda notumu kırmama neden olan unsurlardan birisi buydu.Aslında oldukça fazla sayıda karakterin yer aldığı, işin boyutunun nereden nereye uzandığını anlamanıza engel olan bir kurgunun üzerine inşa edilen bir romandı. romanlarda bir de geriye dönüşleri çok severim ve bu roman o anlamda ziyadesi ile zengindi. Ama...Yazar, romanını eserin adına bağlayabilmek adına sonu bir galeyanla yazmışlık hissi yarattı en başta.Her anında bir halüsinasyon anı bekliyorsunuz haliyle çünkü olaylara neden olan unsurlardan birisi ciddi yan etkilerinin geç idrak edildiği piyasada peynir ekmek gibi giden ilaçlar. Ve roman ilerlerken geriye dönüşlerle verilen gizli bir proje. sonda yazılanlar çok daha vurucu bir etkiyle verilebilecekken bir keşmekeş ortamı ile bağlanıp insana "nasıl yani?" dedirterek bitiverdi.kendimi kitabı baştan itibaren boşuna okumuş gibi hissettim birdenbire.Kahramana üzülemedim bile.Ama bence üzülebilmeli onun hisleriyle birlikte yıkılmalıydım.Neyse...yine de acil durumda bir polisiye roman ihtiyacı hasıl olursa okuyun derim.
Varoluşçu psikoterapinin önde gelen ismlerindendir. Bu akımın diğer isimleri pek çok okur için tanıdık olan Irvin Yalom ve Türkiye'de de Engin Gençtan'dır. Yaratıcılık konusunu esasen bir teoriye oturtmak oldukça zor malumdur ki her meşrepte ve karakterde sanatçı ve bilim insanı mevcuttur. Ancak yazar burada bilinçdışının insan için her şeyin hızla değişip yenilendiği bu dünyada başat kaynak olduğunu söylüyor. Her varoluşçu gibi kaygıyı önemsiyor ve yeni bir şeyleri yaratmayı bununla ilişkilendiriyor. Değişimin kaygısını. Tabi ki özünde ve başkalrında. Gülünmekten, rezil olmaktan, dışlanmaktan korkmadan yaratmanın cesaretini tartışıyor. Yazar kitaptaki tezini biyografik alıntılarla desteklemeye çalışılmış özelikle Matematikçi Poincare hakkında verdiği anektodlar bana ilginç gelmişti. Her akım ilk çıktığında hele onu kuramsallaştırmaya çalışanlar tarafından son derece şevkli hatta biraz militanca savunuldu. Bu yüzden bazı düşünceler biraz zorlama gelebilir veya kendi hayat deneyimlerinizle örtüşmeyebilir bu yüzden her aklı başında insan gibi bu kitapla da aranıza mesafe koymayı ve eleştirel düşünmeyi unutmayın. Ama ister kitapta yazılan herşeye katılın veya katılmayın kitabın insana verdiği motivasyon kesinlikle sizde kalıp kafanızda sanat yapıtı nasıl oluştulur meselesine bir kapı açacaktır. Şimdiden iyi okumalar.
öncelikle son zamanlarda en iyi -türk yazarlar arasında hiç olmadığı kadar hem de- kurgulardan birine sahip. osmanlı saray tabiplerinden ve hiç yaşlanmama hastalığından muzdarip atahunalp urumgalatlı bir sahilde hafızasını yitirmiş bir şekilde kendine gelir. sahile bitişik yamaçlarda kurulu bir çiftliğe ulaşan atahunalp, burada kendisi gibi hafıza zayıflığı olan torunları, torunlarının torunları ile birlikte 140 küsur yıllık hafızasının peşinde olan bir örgütten sakladıklarını öğrenir. hem kaybolan hafızasını, hem de peşindekilerin kim olduğunu öğrenmek isterken kendini bir garip maceranın içide bulunur. dahası hafızasında bir şeyler canlandıkça kafası daha da çok karışacaktır.
kitapta, özellikle başlarda yaşına göre konuşmayan mehveş hanım'ın diyaloglarını biraz yadırgamakla beraber, yazarın tükçe dilbigisi kurallarına tamamen uygun ancak tvde, radyoda ya da benzer kitaplarda kullanılan genel geçer türkçe'den farklı kullanımları dikkat çekiyor. bazı sitelerde "yazarın kötü türkçe kullanımı" diye bahsedilse de ben alışılmadık diye yorumluyorum. "önemsiz" yerine "mühimsiz", "tanıdık" yerine "aşina", "bir çuval incirin pestil olması" bu kullanımlardan birkaçı iken kelime dağarcığıma kattığı "iştiyak" kitabın başka bir artısı. umutcalisan.com/2014/09/atahuna...
Doğruya doğru, hikaye olarak anlatımı, heyecan, macera aman aman çok iyi değil. Daha çok döneme ait Türk örf ve adetlerini öğreten bir belgesel gibi düşünmek gerek. İçindeki pek çok öğe Cüneyt Arkın filmlerinde bol bol kullanıldığı için tanıdık. Allah, peygamber, dua, cennet, cehennemin cirit attığı Arap masallarının aksine bu Türk masalında cinsellik yok denecek kadar az. Basat’ın Tepegöz’ü Öldürdüğü Boyu’nda çobandan hamile kalan peri kızı, başka bir hikayede Oğuz beylerinin yedi gün uyuması gibi öğeler nedense bana İslamiyet öncesi Türklerin bilmemiz gereken yığınla efsanevi özellikleri olduğu hissini uyandırdı.
Kitabın sonuna gayet kapsamlı bir Öztürkçe-Türkçe sözlük konmuş ki en beğendiğim bölüm buydu. Öylesine bakınırken bile bir sürü harika Türkçe kelime gördüm. Gökçe’nin meğerse ne güzel anlamı varmış.
ucalisan.blogspot.com.tr/2015/04/dede-ko...
Ethem Baran, belki de çok tanıdık gelmeyen bir isim olabilir bize. Ancak yazdıklarıyla, kendisine bağladığı okurları çok iyi bilir ki; o hayatın ta kendisini yazan hayatın içinden çıkan ve yaşadıklarını, yaşadıklarımızı en güzel ve en sade şekilde, süse püse kaçmadan adeta ağızdan çıktığı gibi anlatan bir halk adamıdır. Okudukça öykülerini, buluveririz içinde kendimizi. Koyuveririz öykünün akışına ve oradan kendi dünyamıza. Anlatılanlar farklı öyküler değildir, onlar bizlerin hayatıdır aslında. Hiç garipsemeyiz çünkü biliriz bunlar gerçektir; bunlar bizdendir. Dalarız geçmişimize, dalarız ve kayboluruz o sonsuz denizde. Çıkamayız daha doğrusu çıkmak istemeyiz bu denizden. İçinde kaybolur gideriz. Çünkü biliriz ki; 'ANLATILAN BİZİM HİKAYEMİZDİR'...
MÖ. 400 yıllarda Antik Yunan’da yaşamış olan filozof Sokrates.. Yunan gençlerini düşünceleri ile yozlaştırmakla, Tanrılara inanmayıp yerlerine başka şeyler koymak ile suçlanmaktadır. Mahkeme karşısındaki savunmasını, o gün yanında bulunan ve konuşmalarına şahitlik eden Platon yazılı olarak günümüze ulaştırmıştır fakat o günden bugüne mahkeme
Yine bir solukta okuduğum bir Livaneli romanı oldu. İstanbul gibi çok kültür katmanlı, her bir yanı yaşanmışlık kokan , tüm hoyratlığa, talana rağmen dimdik ve ihtişamla ayakta duran İstanbul ve İstanbullunun romanı olmuş. Bizans kalıntıları üzerine inşa edilen otelin balo salonunda yer alan davetlisinden çalışanına tüm karakterlerle birlikte İstanbul'un tarihine kültürel bir yolculuğa çıkıyorsunuz. Her karakter o kadar dolu ki sürekli bilgi yüklemesi var ve her karakter bir roman olacak nitelikte. Bu durum ,geçişler zaman zaman okuyucuyu zorlayabiliyor. Ancak keyifle okunuyor. Yazar kitabın başında karakterler her ne kadar kurgu gerçekle alakası yok dese de bana olay ve kişiler çok tanıdık geldi. Geçmiş ve günümüzü böylesine başarılı sentezlemek , hatta işin içine ruhlar alemini de katarak konuyu böylesine toparlamak ancak Livaneli gibi üstatların başarabileceği bir konu. Kesinlikle okuyun. Hele İstanbul'da yaşıyorsanız mutlaka okuyun derim. Bir tek kitabın kapağını daha farklı beklerdim. Kapak daha çarpıcı olabilirdi diye düşünüyorum.
Sen Benim Diğer Yarımsın , Holly Bourne'ün kaleme aldığı bir genç yetişkin kitabı gibi görünse de kesinlikle daha fazlası.Söz gelimi daha derin bir konusu olan , paranormal ögeler barındıran ve içinde bolca romantizm bulunduran bir kitap.
Kitap ana karakter Poppy'nin ağzından.Poppy on yedi yaşında , küçük bir kasabada yaşayan sıradan bir genç
Çok sürükleyici bir kitap, Diaz bütün hünerini bu kıtaba harcamış gibi, okumaya başlayınca bırakmak zor.... Seri olması ve karakterlerin tanıdık olması seriyi okuyanlar için bir rahatlık..
Bu kadar çok bilginin bu kadar anlamlı bağlantılar kurularak anlatılması keskin zekalı bir yazarın ürünü olabilirdi ancak. Yazarın diğer kitapları gibi yine akıcı ve kendisini okutan bir kitaptı.
Zaman değişiyor ancak İstanbul'da yaşayan insanların yaşam uğraşları hep aynı kalıyor, bu kitap da işte bunu görmemizi sağlıyor... Bir otel açılışında bir masadan diğer bir masaya konuk olurken karşılaştığınız insanlar sizlere çok tanıdık gelecek. Kimi zaman ölülerin sohbetlerine şahit olacak kimi zaman insanların farklı dünyalarını izleyeceksiniz...
Son olarak, en ilgimi çeken ve gülerek takip ettiğim karakter "üstat" karakteri oldu...
Okurken çok gülümsediğim zamanlar oldu Hayvan çiftliğinde olan olaylar çok tanıdık geldi bana nedense . 1980'ler ile 2015 yılı arasında hiç bir farkın olmadığını gördüm.Yine cahillik oranı , okuma oranı ve koyunlar gibi herşeye inanma oranı malesef aynı. Başdaki insanların hala yaptıkları işler için bir bahane uydurması ,kılıfına uydurması ve bu yapılan işlerin doğru olmadığını bilen halkın ise hiç ses çıkarmaması ve söylenene inanması bence bu kitap günümüzü hala anlatıyor. Bu dünya klasiğini herkesin okumasını tavsiye ederim ve okullarda ödev olarak verilmeli.
Nedendir bilmem ama kitabın içeriği kadar kapaklarını incelemeyi de severim ben. Bu kitap da yalnızca ön kapağı ile bile beni kendine çekenlerden. Kitap kapağına her değdiğinde gözlerim, Erel Tapan'a ait mektup tebessüm ediyor bana. Sanki ilk kez okuyacakmışım gibi, ama tanıdık, sıcak bir duyguyu hissettiriyor.
Arka kapağa geçiyorum sonra öylesine can alıcı bir hayat serüveni ki yazıyor. Merakım iyice artıyor.Bu kitapta yazar; down sendromlu oğlundan ve onun yaşam öyküsünden bahsediyor. Arka kapakta bulunan son cümle : Bu kitap başarabilmenin tanıklığı ...
Gerçekten de öyle. Tapan, önce bu kitabı neden yazdığını anlatıyor, down sendromu hakkında bilgi veriyor ve hemen ardından on yedi yılının nasıl geçtiğini aktarıyor okurlarına. Kitabın ismi ile de kendini açıkça ifade eden Tapan, ‘Ben Mutlu Bir Down Annesiyim’ ile bir ışık, bir umut oluyor kader ortaklarına. Kitabın 129. Sayfasında “ Üç ‘S’ Yöntemi “ yani sevgi, sabır, ve sebat yönteminden bahsediyor. Kendi fotoğraf albümü ile de desteklediği bu kitap beni oldukça duygulandırdı.
266 syf.
·
Puan vermedi
Bu kitabı çok daha önce okumalıydım. Bugüne nasipmiş.
Bir kitabın yazarını şahsen tanımak o kitabı okurken sempati duymanıza sebep olabilir; kabul. Ama bu kitabın bana sempatik gelmesinin tek sebebi de bu değildi. Çünkü ‘Hayatın Tüh Noktası’ hayatın içinden bir kitap.
Bizde okumak ciddi bir eksikliktir ancak en az onun kadar büyük bir eksiklik de
Debbie Macomber okumayı seviyorum. Kitaplarını okurken kendimi gerçekten de yazarın da dediği gibi tanıdık bir mahalleyi ziyarete gitmiş ve onlarla sohbet etmişim gibi duygular hissetmemi sağlıyor. Cedar Cove serisinin 4. kitabı olan Kızılcık Burnu romanını da büyük bir keyifle okuyup bitirdim. Hep söylerim , yine söylüyorum Debbie Macomber hep yazsın ve ben hepsini de okuyayım.. O kadar yani... :))
