Ukrayna'ya birincilik getiren, 2016 Eurovision Şarkı Sözleri: 🙇🕊️
Yabancılar geldiğinde
Evlerinize girdikleri zaman,
Hepinizi öldürüp derler ki:
Ve diyecekler ki,
Biz suçlu değiliz
Suçlu değiliz
1025 syf.
10/10 puan verdi
Hâlâ 
Fyodor Dostoyevski okumayan varsa ne mutlu onlar...
Kendimi 
Cemal Süreya gibi hissetmeye başladım.
“1931 yılında doğdum. 1937 yılında annem öldü. 1944 yılında Dostoyevski’yi okudum. O gün bugündür huzurum yoktur. Biyografim budur.”
İzlemek isteyenler için link bırakıyorum.
youtu.be/ERqolOm8GbQ
Böyle bir eseri okuduktan sonra hakkında bir şeyler
Hiçin ihtişamı
Büyüksün ve ölüyorsun, köpek ve karınca gibi, onlardan daha fazla pişmanlıkla; ve sonra çürüyorsun; ve sana soruyorum, solucanlar seni yedikten, vücudun mezarın rutubetinde eridikten, ve artık tozun bile kalmadıktan sonra, sen neredesin, insan? Hatta ruhun nerede? Eylemlerini harekete geçiren, kalbini nefrete, kıskançlığa, bütün tutkulara teslim eden o ruh, seni satan ve sana bunca alçaklığı yaptıran o ruh nerede şimdi? O ruhu karşılamaya yetecek kadar aziz bir yer var mı? Kendine saygı duyuyor ve kendini bir Tanrı gibi onurlandırıyorsun, insanın saygınlığı fikrini icat ettin, seni görünce doğada hiçbir şeyin sahip olamayacağı o fikri; onurlandırılmak istiyorsun ve kendi kendini onurlandırıyorsun, hatta, hayatı boyunca bu kadar adi olan bu bedenin, yok olduğunda onurlandırılmasını istiyorsun. Çürüyerek bozulan insani leşinin önünde şapka çıkarılmasını istiyorsun, her ne kadar şu an, yaşarken senin olduğundan daha saf olsa da. Bu mu büyüklüğün?
- Toz zerresinin büyüklüğü! Hiçin ihtişamı!
Sayfa 85 - Sel Yayıncılık
"Duvarda duvar saati var, yerde yer halısı, masada masa lambası, elbise askısında elbiseler, kitaplıkta kitaplar, kültabağında sigara izmariti.Eşya bile nerede olmasını gerektiğini biliyor sanki.Hiçbirinin kafası karışık değil.Şu an oturduğum odada etrafıma bakıyorum da aslında nerede olması gerektiğini bir türlü bilemeyen bir tek benim gibi geliyor.Annemin karnından hiç çıkmamalıymışım ben.Doğduğum günden beri gözüm hep karanlıkta.Gün ışığına tahammül edemiyorum. İnsan sesine de.Kafka bir kitabında şöyle bir laf etmişti 'Ne şanslıdır şu sağırlar, duyamamak bir özür değil olsa olsa lütfudur Tanrı'nın'.Öyle Kafkacım öyle, aynen öyle.."
