Tutamak sorunu dedim.Dunyada hepimiz sallantili, korkuluksuz bir Köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanir. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur, kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamaginin en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gulunclugunu fark etmez. Kağızman köylerinden birinde bir çift okuzune tutunan bir adam tanıdım. Okuzleri besiliydi, pırıl pırıldi. Herkesin, Veli aganin Okuzleri gibi öküz yoktur d demesini isterdi.Daha guluncleri de vardır. Ben toplumdaki değerlerin ikiyuzlulugunu, sahteligini, gulunclugunu göreli beri, gülünç olmayan tek tutamagi arıyorum :Gerçek sevgiyi! Bir kadın. Birbirimize yetecegimiz, benimle birlik düşünen, duyan, seven, bir kadın!