Şair İşçidir
bağırırlar şaire:
“bir de torna tezgâhı başında göreydik seni.
şiir de ne?
boş iş.
çalışmak, harcınız değil demek ki…”
doğrusu
1893 – 1930Kitabı okuyacak
Konuşanı çok ama düşüneni az bir Türkiye de yaşıyoruz.
Konuşan Türkiye ama''düşünen Türkiye'' değil!
Torna tezgahında çıkmış gibi ''tek tip'' düşünenin ağır bastığı bir Türkiye bu. Farklı düşüneni, Aykırı düşüneni sevmeyen bir Türkiye bu. Herkesin ''devlet gibi''düşünmesini isteyen bir Türkiye bu. Herkesin ''kendisi gibi'' düşünmesini isteyen insanların yaşadığı bir Türkiye bu.Farklılıktan korkan, farklılığın renk ve yaratıcılık olduğundan habersiz bir Türkiye'de yaşıyoruz hala.Düşüncenin karşısına düşünceyle değil küfürle,sopayla,cezayla çıkılıyor bu ülke de hala.
Sayfa 275 - doğan kitapçılık
Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum
Kökten dallara yürüyen sular gibi
Yürürüm kömür ocaklarına, çapalanan tütüne
Yürürüm hüzün ve ağrılar çarelenir
Dağların esmer ve yaban telaşından kurtula diye
Torna tezgahlarında demir.
Yürürüm çünkü ölümdür yürünülmeyen
Yürürüm yürüyüşümdür yeryüzünün halleri
Kanla dolar pazuları tarladakinin
Hızar gürültüsü içinde türkülenir bir öteki
Gökleri göğsümden aşırtarak yürürüm
Yağlı kasketimin kıyısında nar çiçekleri.
Sayfa 115 - Tiyo Yayınları 36. Baskı 2017Kitabı okudu
Öğrenme merkezleri sanat çalışmasına hazırlık yapmaya yarayan bütün becerileri geliştiriyordu: şarkı söyleme, ölçü, dans eğitimi, fırça, keski, bıçak, torna vb. kullanımı. Hepsi çok pragmatikti: çocuklar görmeyi, duymayı, hareket etmeyi, tutmayı öğreniyorlardı. Sanatlar ve zanaatlar arasında hiç bir ayrım gözetilmiyordu; sanatın yaşamda bir yeri olduğu düşünülmüyor, tıpkı konuşma gibi, yaşamın temel yöntemlerinden biri olarak görülüyordu.
Sayfa 149Kitabı okudu
Şair İşçidir!
Bağırırlar şaire:
"bir de torna tezgahı başında göreydik seni.
Şiir de ne? hıh, Boş iş.
Çalışmak, harcınız değil demek ki."
Doğrusu bizler için de
En yüce değerdir çalışmak.
Ve kendimi
Bir fabrika saymaktayım ben de.
