Gülşiir
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
İçinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Kaderi, kayıtsız olayların tozlu enkazının altında kalmıştı. Çünkü dünya tarihi davetsiz misafirleri tolere etmez, kahramanlarını kendi seçer, işi olmayanları tüm çabalarına karşın merhamet göstermeden geri yollar; talihin ilerlemekte olan arabasından bir kez düşen biri, artık arabaya yetişemezdi.
Sayfa 77Kitabı okudu
Taşra sessizliği diye bir şey var, bu sessizliğin içinde tozlu yollar, yıkık dökük ama bir kenarı çiçekli evler ve güneş dolanır sadece.
Sayfa 103 - Doğan KitapKitabı okudu
hayat bana yollar sundu, ben hep koşaradım değişik olanını seçtim.
Sayfa 133Kitabı okudu
Gönle keder girince,
Sevinç geri gelmez ki!
Eğer düşersen bir kuyuya,
Kimse susamaz,
Su içmeye gelen olmaz ki!
Sırtımda azığım,
Ayağımda eskimiş ayakkabılarım;
Tozlu yollar dumanlanır dururda
Geçen yıllar geri gelmez ki!
Sayfa 34Kitabı okudu
Öyle ya yalnız yollar değil, gönüllerimiz de biraz tozlu topraklıca.
Ömür dediğin..
Nerde, avuçlarımda kararan tozlu yollar
Nerde siyah ve keskin, yorgun ve buzlu yollar
Sayfa 9 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Yollar, güneş dolu, tozlu yollar...
Gözlerimin önğnde o ve ötekiler... Bilhassa ötekiler...
Sayfa 102Kitabı okudu
