"İnsanlar, yalan söyleyip sonra kendi yalanlarına inanmaya bayılırlar. Bu, insanlık tarihinin başından beri böyledir. Bu konunun toplumsal izdüşümlerini boşverelim ve biz kendimize bakalım. Hatta o kadar çok inanırlar ve bunu o kadar çok yaparlar ki hangi duyguların gerçek, hangilerinin yalan olduğunu bile kestiremezler. Yalan uydurma duyguları onları ele geçirir çoğu zaman. Dokunulmazlar, efsaneler yaratırlar, sonra onların uğruna mücadele ederler, ağlarlar, üzülürler, kutlarlar. Kendilerine, başkalarına zarar verirler. Şu yaşamaya, tadı çıkarılmaya gelinmiş dünyayı dar ederler. Kendilerine de, başkalarına da... Belki de başka türlü hayat geçmez, sıkıcılaşır. İnsanlığa bir meşgale lazımdır sıkılmaması için, onun kaynağı da yalandır."
Kaybettiğimiz ruhlara,
Tam 13 yıl oldu.
Eğer Tanrı varsa ve canı sıkıldıkça dünyayı çeken uydusundan burayı izliyorsa, benim gibi kadınların kanallarına denk geldikçe kanalı değiştiriyordur. Bizi eski bir Türk filmi dramında bayağı buluyordur, yüksek zümre edebiyatını seven züppe yaratıcı. Ondan ölesiye nefret ediyorum,
İnsanlar kötü olmak yerine daha çok iyidir ve gerçek de sorun bu değildir. Ancak insanlar bir şeyin farkında değillerdir, şu erdem ya da kusur denilen şeyin; en umut kırıcı kusur, her şeyi bildiğini sanan ve böylece kendine öldürme hakkı tanıyan cehalettir.
Sayfa 135Kitabı okudu
Güçlü bir umut, yaşam için, ortaya çıkmış herhangi bir tek gerçek mutluluktan çok daha büyük bir uyarıcıdır.
"... İkimizi de ortak kararı olmadığı ve ikimizin de içine sinmediği sürece bu kadar büyük bir karar vermek istemiyorum. İkimiz de bu karardan gerçekten emin olmalıyız ve kabul ediyorum ki şu an emin değiliz. Kalbim ne kadar kırılırsa kırılsın, gerçek bu. Her şeye rağmen iyi ve mutlu bir hayatımız var, gerçekten mutluyuz ve ben bunun için minnettarım."
“Biz tekil kişiler olarak, ruh olarak, birer birer yaşarız.
Kişi, tek bir kişi olarak. Ortaklık, umut edebileceğimiz en iyi şeydir.
Ve ortaklık çoğu kişi için dokunmak demektir: elinizin bir başkasının eline dokunuşu, birlikte yapılan iş, birlikte çekilen kızak, birlikte edilen dans, beraber dünyaya getirilen çocuk.
Biz sadece tek bir vücuda ve iki ele sahibiz.
Bir çember oluşturabiliriz, ama bir çember olamayız.
Çember, gerçek toplum, tekil vücutlardan ve tekil ruhlardan oluşur.
Aksi halde, tam anlamıyla oluşamaz.”
"Gerçek aşk, sevdiğini özgür bırakmak, onun mutluluğunu kendi mutluluğun bilmek değil midir zaten?"
Umudun yaşamı güzelleştirdiğini söylerler, yalan. Umut düş kırıklığı yaratmaktan, gereksiz yere acı çekmemizi sağlamaktan başka bir işe yaramaz, insana gereken yalnızca gerçektir. Basit, yalın ve kaba gerçek.
