Büyük Umutları Bitiren Gerçekliğin Getirdiği Hayal Kırıklığı
Biraz spoiler var!
Gerçekten çok severek okuduğum bir kitap oldu. Uzun olması beni sıkmak yerine kitaba daha çok bağlanmamı sağladı. Olay örgüsü o kadar iyi tasarlanmış ki her bölümünü ayrı bir heyecanla okudum. Normalde kitaptaki olayları iyi çözerim ama yazar çok iyi ters köşe yapmış, hem de bir çok konuda - örneğin Estella'nın anne ve babası, Pip'e miras bırakan kişi vb.-
Konuya gelirsek, Pip kendisine en çok değer verenlerden utanıyordu ve miras sahibi olunca onları görmezden gelmeye başlamıştı ama tâbi büyük umutları yalan olunca, zor zamanlar geçirdi ve asıl utanılacak şeyin "seni seven insanlardan utanmak" olduğu farketti.
Bence hatalar yapmış olsa da ona umut verenler daha acımasızdı ve Pip birçok konuda kırıldı, üzüldü.
Zaten 
Charles Dickens ın kitaplarındaki esas erkek karakterler -okuduklarım kadarıyla- çok hoş kişiliklere sahip oluyorlar, en büyük okuma sebeplerimden biri de bu. Artı olarak Charles Dickens ın aşkı en masum haliyle anlattığını düşünüyorum, karakterleri birini sevdiği zaman gerçekten aşkın en güzel haliyle seviyorlar:""
Son olarak en sevdiğim üç kısım vardı biri, Pip'in aşk itirafıydı ( ağlamıştım o derece üzücüydü.) Birisi, Joe'nun Pip hastayken ona bakmaya gelmesiydi hep bu anı beklemiştim, çok şirin bir ilişkileri vardı<33
Diğeri de, Pip'in Magwitch'in kendisine ne kadar değer verdiğini fark edip onun iyi yanlarını görmeye başladığı, hastane sahnesiydi...
Kesinlikle tavsiye ederim, anlatmak istediği şeyler çok anlamlı...
Umut etmek mi? Ne var ki umut besleyeceğim? Günün kendinden başka bir vaadi yok, gayet iyi biliyorum bir akışı, bir de sonu olduğunu.
Sayfa 471Kitabı okuyor
Türk Fırtınası diyor ki;
FENERBAHÇE'Yİ KULLANARAK ALGI DEĞİŞTİRMEYE KALKAN DENSİZLİĞE İNSANLIK AHLAKINI YAŞATAN BİR TÜRK'ÜN YANITLARI
Bu yazı ile bugün yeryüzü yerinden oynayacak üzerinde insan olarak yaşayanlar silkinip kendine gelecek.
ilmi sır gereğidir. Görülen lüzum üzerine yaşattıklarını sırayla yaşatan ahlakın ihtiyaç duyulan yeni tokat yanıtlarını
şiirimsin
"Kırk yil hatırı var yüreğimde
Dünümün, bu günümün kırıklarını döndüm denizlerin dibine
"En büyük güç kalemdir"
En keskin kalemle sürdüm umudu ağaç köklerine
Yaşamak bir muamma olsa da
Böyle zamanlarda yüreğim ayrı atar bir bıkkınlık zelzelesiyle
Yüreğim hasreti sırtlamış mecnunlara benzer.
Ve uzakları hep sevdirdi bana bu
Pakistan asıllı bir Avustralyalıya sohbet esnasında bir soru sordum:
Ben: Ailenin ülkesi hakkında bir şey söyleyebilir miyim?
O: Tabi ki
Ben: Çok fazla ailesi Pakistanlı olan ama kendisi batılı ülkelerde yaşayan genç adam ve kadınla tanıştım. Senin gibi. Ve şunu söyleyebilirim ki Pakistanlı insanlar çok zeki ve tüm dünyada farklı yerlerde çok iyi işler çıkarıyorlar. Medeni, zeki, ahlaklı ve iyi müslümanlar. Ve
Herkes hayatında en az bir kere o karanlık çukura düşmüştür. Ben de düştüm. Bugün iyi ki düşmüşüm diyorum. O karanlık çukur bana her şeyden önce canımın kıymetini bilmeyi öğretti. Düştüğüm yerden daha sağlam kalkmayı öğretti. Çünkü ben oraya bir daha düşmemek için var gücümle yarınlarıma umut etmekten asla vazgeçmedim. İnsanın cenneti de cehennemi de kendi zihninin içinde.
Sayfa 124Kitabı okudu
