Soyunmuş mudur
Geliyorum. Şimdi çıkacağım. Uyuyorlar. Sen soyundun mu?
Sayfa 340
Abdülhamid sultası zamanında rahatça konuşulabilen, jurnalcilik yapılması beklenmeyen iki yer vardı: Bir tanesi padişahın elinin altında olan Mabeyn-i Hümayun'daki memurlar, ikincisi de Mason locası. Konuşurlar, tartışırlar, ritüelleri tatbik ederler ve burada kimse tehdit edilmez. Belki içeride padişahın adamları da vardı, bilemiyoruz ama onlar da muhtemelen bu havaya uyuyorlar ve benimsiyorlardı.
Sayfa 34 - Kronik Yayınları | 20.Basım 2017Kitabı okuyor
Her yanda insanlar uyuyor. Bir küçük komedi bu, suçsuz yanılsama bu; katı yataklarda, katı damların altında, şiltelere uzanmış, ya da çarşaflara, yorganların içine büzülmüş uyuyorlar!
Her günü pes etmeden, umutsuzluğa kapılmadan, intihar etmeden, hatta siyaset tartışmaya devam ederek nasıl atlatıyorlar? Bu kadar katı egoist olabilirler mi? İşlerin böy le olması gerektiğinden o kadar eminler ki kendilerinden bir kez bile şüphe duymuyorlar mı? Eğer öyleyse, sanırım katlanmak daha kolay olabilir. Merak ediyorum, insanların böyle olup olmadığını ve onları mutlu eden şeyin bu olup olmadığını merak ediyorum. Bilmiyorum işte... Acaba geceleri rahat uyuyorlar mı, sabah dinç uyanıyorlar mı? Nasıl rüyalar görüyorlar? Yolda yürürken ne düşünüyorlar? Para mı? Eminim tek mesele bu değildir. İnsanlar yemek için yaşıyor sözünü duymuş olsam da para için yaşadıklarına dair bir şey duyduğumu hatırlamıyorum. Hayır. Fakat özellikle söyleyecek olursam... Hayır, bunu da anlayamıyorum.
Issız sokakların arasında geçerken, bu dünya ne tuhaf, diye düşünüyordum. Karanlık çökünce, her şey değişiveriyor. Günah için belirli bir vakit ayrılmamış ama onun en tabii vakti, gece ve karanlıktır. Şimdi akıllı küçükler ve kalın kafalı büyüklerle kötülüklerini gündüz yapabilmiş olanlar uyuyorlar.
Sayfa 174
Mazide kalmış biçimler arasında el yordamıyla ilerlerken kaybolabiliyor insan. İnsanın geçmişinde artık kımıldamayan ne de çok nesne, ne de çok kişi var öyle, ürkütücü. Zamanın mahzenlerinde yitirilmiş canlılar ölülerle birlikte o kadar uyumla uyuyorlar ki daha şimdiden aynı gölge örtüyor gibi onları.
Yaşlandıkça insan kimi uyandıracağını karıştırıyor, canlıları mı, ölüleri mi.
Sayfa 196Kitabı okuyor
