Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Bu kitabımızda ülkenin kaos içerisinde olduğunu görüyoruz. Shakespeare bunu göstermek adına iç savaş ve sürekli işlenen cinayetleri kullanarak bu kaosu göstermeye çalışmıştır.
Şimdi gelelim şu III. Richard konusuna açıklık kazandırmaya. Önceki yorumumda biraz bahsetmiştim ama açayım da arada soru işareti kalmasın. Kitapta artık 'Sıktı' diyebileceğimiz tarihsellikten uzaklaşmaya çalışan Shakespeare bunu da kraldan ziyade Richard'dan bahsederek yapıyor ve şansa bakın ki Richard'a öyle bir tutuluyor ki; sizler bir anda Henry kimdi falan oluyorsunuz. Zaten o yüzden aslında biraz da araştırmalarım sonucunda Richard diye tutturdum geçen yazımda. Şimdiden Allah gözlerinize sağlık sıhhat versin diyorum. (Noldu ya hemen iyi okumalar falan diyip bitireceğimi mi sandınız )
Hadi size bir de gereksiz kültür sorusu vereyim. Bende Genel Kültür yok ben ona Gereksiz Kültür diyorum. Bütüüüüüüüün Shakespeare eserleri arasında en uzun soluklu monolog yani tek bir karakterin söylediği en uzun sözü merak ediyorsunuz değil mi? Ben ediyordum. Sizler için de buldum hanımlar beyler. Gloucester. Yazar zaten birkaç yerde daha kendisine taviz vermiş ve konuşturmuş onu. Kral Edward'a sabırlar diledim o kısma geldiğimde.
O değil de, Kral deyince de aklıma geldi yahu. O kadar Henry, Henry dedik ama kim bu Henry demedik mi? Diyenler buyursun efendim: i.hizliresim.com/b6V6D0.jpg
Yarın sabah da inşallah III. Richard ile bu seriyi noktalayacağız. Şimdi, mutlu geceler ve gececi arkadaşlara da keyifli okumalar diliyorum. Sağlıcakla kalınız efendim..
Bugün biri çıkıp 'sizce dünyada enerji problemi var mı?' diye bir soru sorsa şu cevabı verirdim: 'Evet bayım, kesinlikle dünyada bir negatif enerji problemi var!' Ve daha da kötüsü, bu enerji problemini ortadan kaldıracak elimizde ne bir pozitif enerji santralimiz var, ne de yeraltı rezervlerimiz... Orta Doğu ve Arap Yarımadası dahi bu konuda
Dino BuzzatiBir Aşk
Elli yaşındaki sahne tasarımcısı ve aynı zamanda mimar olan Antonio Dorigo’nun genç bir fahişeye aşık olması anlatılıyor kitapta.Laida aynı zamanda balerin. Kitap boyunca o kadar çok yalan söyledi ki,Antonio’nun kendine olan zaafından faydalanmak adına belki de balerin de değildi.
Hayatı boyunca fiziksel gereksinim dışında
"Yahu ne diyor bu kitap?!" demek için efsane bir öneri: Biri, hiçbiri, binlercesi. Küçük harflerle yazılıp özel isim olmaktan kurtarıldıklarında, olan ile görünen arasındaki incecik çizgide dolaşacak kadar cesur, gerçeği göreceli hale getirecek kadar cüretkâr ve sosyal bilimcilerin hâlâ üzerinde gezinip durdukları kimlik ve varoluş
Kaç yıl oldu. Yok daha bir, bir buçuk ay galiba. Okuyamama, yazamama, düşünmeme devri. Durakladığım devir. Daha Karlofça gelmedi herhalde. Ne zaman başladı - Evet, o apostroflu adamla. Dos'tmuş, Yaşa'masızmış. Dah'iymiş. Sanmıyorum.
Bitmesi lazım, bitmek lazım. Bitirmem lazım, yazmam lazım yeniden ama nasıl. "Sen hiç bitirmedin ki
352 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Rowell bebeğimin bir kitabını daha bitirmiş bulunmaktayım ve Rowell bebeğim beynimi bulamaç ettiği için günlerdir bu kitabın incelemesini nasıl yazsam diye düşünüyorum çünkü bu kadın beni deli etti.
Deli etmesi hem iyi hem de kötü mana da. Biraz düşünmem gerekti çünkü kitabı sevmeme rağmen bir şey eksikti bunda diye düşündüm. Eksik şeyi düşündüm
Bernhard'ın anlatım şekline, kendisinin eserlerini okudukça daha da çok alışıyor insan ister istemez. Çünkü basit bir anlatım şekli değil bu. Bir yazar yazdığı metnin anlatımını kendi çapında zorlaştırabilir. Bunun amacı süslü bir anlatıma erişmek olmamalıdır. Kimi yazar böyle yapar; süslü anlatım biçimleri kullanarak eserinin okunabilirliğini
434 syf.
10/10 puan verdi
Bizi bize, bizden daha iyi anlatır şiirler. Ondan severim aslında şiir okumayı ve en çok da dinlemeyi. Edip Cansever'in okuduğum ikinci kitabı olmasına rağmen, bende ayrı bir yer edindiğini söyleyebilirim.
Cemal Süreya'nın "Şiirden, gerçek şiirden anlayan birkaç kişiden biriydi.” dediği Edip Cansever şiirlerinde kapalı bir anlatım tercih etmiş. Bu nedenle başlarda diline alışmak benim için zaman alsa da sonra daha rahat okunur hale geldi, hatta elimden bırakamadım. Şekil itibari ile oldukça uzun şiirler yazdığını söyleyebilirim şairin. Hem kapalı bir anlatımla hem de uzun şiirler yazması nedeniyle şiirle az ilgilenen kişilere değil de gerçek şiir severlere hitap ediyor. Konu olarak bakıldığında oldukça kasvetli bir havası var şiirlerin, özellikle de yalnızlık konusu çokça işlenmiş.
Edip Cansever'i diğer şairlerden ayıran birçok nokta olsa da benim için en önemlisi, ilk defa karşılaştığım ve yeni öğrendiğim, dramatik monologlardı. Tiyatroya yakın bir şiir tarzı olan bu anlatım şeklini başta garipsesem de çok hoşuma gitti. Hatta Stepan'lı bölümleri (tragedyalar v) iki kez okudum. ( dramatik monolog hakkında bilgi için gercekedebiyat.com/haber-detay/edi... )
Yaşadığımız, yaşamadığımız ya da yaşayamadığımız ne varsa yüreğimizin en ücra köşesinde (belki bizim bile farkında olmadığımız), işte tam oraya ulaşır şiirler. Edip Cansever'in de bu kitabında mutlaka yüreğinize dokunacak şiirler bulacaksınız. Edip Cansever'in de dediği gibi,
"Biz hayatı şiirden
Şiiri hayattan özümlemedik mi"
Keyifli okumalar dilerim.
