Eskiden bir kitabı beğensem de beğenmesem de sonuna kadar okurdum. Zaman içinde beğenmediğim bir romanı, öyküyü, şiiri bırakmak gibi hakkım olduğunun farkına vardım. Kitapların dünyasına kaç ömür yeterdi ki . Erdal Öz anlatmıştı: Amerika'da, başvurduğu yayınevlerinden sürekli geri çevrilen yazar, okunmadan reddedildiğini düşünüyor. Bunu kanıtlamak için de dosyanın ortalarında bir yerde iki sayfanın arasına minik bir yapıştırıcı sürer. O çalışması da geri çevrilince dosyayı alır almaz yapıştırdığı yere bakar. Evet, ayrılmamıştır sayfalar. "Yazdıklarımı okumamışsınız bile," der. Yayın yönetmeni, bunu da nereden çıkardığını sorar. Yazar yapıştırıcının kerametini, kıvrak zekasının sonucunu dosyada gösterir. Yayın yönetmeninin cevabı kısa ve nettir: "Bir hıyarı ısırdınız ve acı çıktı; sonu kadar yer misiniz?"
Sayfa 97Kitabı okudu
“ALİ ŞÜKRÜ BEY/HÜRRİYET UĞRUNA 39 YIL”
M. NİHAT MALKOÇ
Trabzon’un balkonu olarak tabir edebileceğimiz Boztepe’de, alabildiğine mütevazı bir kabirde bir hürriyet kahramanı sonsuzluk uykusunu uyumaktadır. 39 yıl gibi kısa bir ömürde, tabir caizse, bir asırlık iş yapmış müstesna bir insandır o… “Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır”
Gitti, kitabı odasından aldı, getirdi. Hayatta, bazen en acı olayların öyle gülünç tarafları olur ki! Bayan Sporschil bana, Hayn’ın bütün kitap meraklılarınca bilinen açık saçık edebiyat örneği olan Bibliotheca Germanorumerotich et Curiosa isimli kitabının ikinci cildini getirmişti. Kitapların da kendilerine özgü kaderleri vardır. Tesadüf, bu kadının, dua kitaplarından başka hiçbir kitabın sayfasını karıştırmamış olan buruşuk ve temiz elleri arasına bu muzır kitabı tutuşturmuştu. Gülmemek için dudaklarımı ısırdım.
İhtiyarcağız, bunun kıymetli bir kitap olup olmadığını soruyor, bunu muhafaza edip etmemek hususunda benim düşüncemi öğrenmek istiyordu. “Saklayın, dursun,” dedim. “Eski dostunuz Mendel’in ruhu, kendilerine kitap sağladığı bir alay insandan bir tanesinin, kendisini hatırladığını görürse ruhu şad olacaktır”
