Nüsrət Kəsəmənli şeirləri bir başqadırr
Oxunub qurtarmış kitab deyiləm,
Götürüb qoyasan kitab rəfinə.
Arabir təkrarçün yadına düşəm
Açıb oxuyasan başqa birinə.
Səninçün deyiləm bayram paltarı,
Şənlikdən - şənliyə yadına düşəm
Gözləyə bilmərəm bu bayramları,
Durub gözləməyi öyrənməmişəm.
Saxlaya bilməzsən ehtiyat kimi
Məni həmişəlik ehtiyatda sən.
Heç kim verə bilməz mənim yerimi,
Çətin başqasını əvəz edəm mən
Ağıl
heyvanla insan arasına möhkəm bir sədd çəkir, insanın ilahi bir vücud olmasına dəlalət edir və bir dərəcəyə qədər hətta onun üçün ölməzliyi, yəni
olmayan bir şeyi əvəz edir.
“Nəysə” deyə bir söz vardır. Anlatmaq istəyib də anlata bilmədiyini və içinə atdığını əvəz edən bir söz.
Sən əvvəlki deyilsən
Hə... bizi həmişə kiminləsə əvəz edə bilərlər. Bu, təbiidir. Təbii olmayan bunun sənə fürsət vermədən, səni anlamadan, nə qədər iztirab çəkəcəyinə əhəmiyyət vermədən edilməsidir... Elə birini tapmaq istəyirsən ki, sən onun yeganəsi olasan. Səni heç kimlə əvəz edə bilməsin. İstəsə belə.
Sayfa 190Kitabı okudu
Sən öz əzablarınla kimsəni incitməməyi bacarırsan. Lazım gələndə göz yaşlarını şən qəhqəhələrlə əvəz edə bilərsən. Sən böyük sevgi hicranının nə demək olduğunu duyub hiss etmisən. Sən cəfalar çəkmiş bir qızsan, Nuriyyə!..
İmam Baqir (ə):
“Üç şey insanın belini qırar:
1. Yaxşı əməlini böyük sanmaq;
2. Günahlarını unutmaq;
3. Öz nəzərini mütləq və üstün bilmək”.
(“Vəsailuş-şiə”, c. 1, səh. 73).
Qısa izah
Öz əməllərini üstün hesab edən kəslər tam yəqinliklə ona qane olub öyünür və özlərindən razı olurlar. Bu da onların inkişaf və təkamülü qarşısında böyük maneəyə çevrilir.
Günahlarını unudan kəslər də günahlarını xeyir və savab əməllərlə əvəz etmək yerinə, hər gün yeni bir günaha aludə olurlar.
Öz fikir və ideyaları ilə kifayətlənən insanlar ictimai təfəkkürdən və fərdlərin elm və təcrübəsindən məhrum olurlar. Nəticədə, mütəmadi şəkildə xətalara bürünür və nəhayət, saysız çətinliklər müqabilində belləri sınır.
Eqo lazım olanın üstündən xətt çəkərək onu lazımsızla əvəz edir..
Sayfa 28Kitabı okudu
Yol getdim, dünyanı seyr elədim mən,
Xəbərim olmadı yolun özündən.
Ölü dünənimiz diri bu gündən
Daha canlı imiş, müqəddəs imiş.
Əsl dost var isə, nə qohum-qardaş
Ona arxalanıb, qaya çap, dağ aş!
Övlad da insana dost olaydı kaş,
Amma neyləyəsən o, əvəz imiş.
Elə ki, yollarda bitdi enişlər,
Hər kəs barmağını xəlvəti dişlər.
Arxadan atılan daşdı "imişlər”,
Dəyər topuğuna– quru səs imiş.
Sayfa 250 - HEÇ DEMƏKitabı okudu
Düşüncənin yeri elektrokimyevi sinir hadisələri ilə əvəz olunur.
Öz şeirim
Könlümün ən xoş müjdəsi sənsən
Qəlbimlə özüm arasındakı sonsuz sərhədsən
Sən ruhumu təmizləyən sən
Söylə yağışları neyləyirəm mən?
Ən qaranlıq gecələri əvəz edəndə,
Zülməti qəlbimə qonaq edəndə,
Qaranlığı mənə yoldaş edən sən
Söylə niyə gülüm,əylənim axı mən?
Bülbüllər susur,danışanda sən
Bu xoş sədaya heyran qalıram
Düşünürəm xeyli dərinə dalıram
Söyle musiqilərə niyə dinləyim mən?
Baxıram her yere görmürəm səni
Sətirlərdə axtarıram tapmıram səni
Misralar tamamlamır sanki sözləri
Söylə kitablarda nəyi axtarım mən?
Mənə dar gəlir bu böyük dünya,
Sən olmusan qəlbimdə xülya
Arzularımı boğur bu böyük dərya
Söylə məni öldürməzmi bu bitməz sevda?
Fərz edirdi ki, əgər insanın içindəki işləmək istəyindən - təşəbbüsündən, kortəbii yaradıcı enerjisindən məhrum etsən və bunu xarici motivasiya və məcburetmə ilə əvəz etsən, o tənbəl və vecsiz işçiyə çevrilər.
Sayfa 101Kitabı okudu
Bizi həmişə kiminləsə əvəz edə bilərlər. Bu, təbiidir. Təbii olmayan bunun sənə fürsət vermədən, səni anlamadan, nə qədər iztirab çəkəcəyinə əhəmiyyət vermədən edilməsidir…Elə birini tapmaq istəyirsən ki, sən onun yeganəsi olasan. Səni heç kimlə əvəz edə bilməsin. İstəsə belə.