Zaten hangi yalnızlık gece karanlığında, enginliğin sessizliğinde ve Tanrı'nın bakışları altında denizde tek başına yol alan bir gemininki kadar dokunaklı ve şiirsel olabilirdi.
Sayfa 261 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yalnızlık, ah o canımızla çerçeveli kapımız, penceremiz.
Ey anıların dalsız göIgesiz günbatımı...bilmem ki
bir gün açılır mısınız zamanın gök bahçelerine.
Onu üzen şey yalnızlık değildi; diğer martılar uçmanın keyfine varamamış, uçmalarıyla gurur duymamışlardı. Gözlerini azıcık aralayıp bakmayı reddetmişlerdi.
Bilmezler yalnız yasamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.
Orhan Veli