Ya yaşadığın gibi inanırsın ya da inandığın gibi yaşarsın (Hz. Ömer)
' Gel gidelim, herkesi herşeyi bırakıp gidelim '
Uzun zamandır tek duymak istediğim cümle bu sanırım. Uzaklar tüm kederi alıp götürür mü yoksa peşinden onlar da mı gelir......
Hayal kurmaya korkar olduk bu aralar, onlara da mı görünmez kelepçe vurulur. Ya yasaklanmış umut?
Sahi hangi konuda özgürüz biz.
Yaklaşık iki hafta önce bu yazıyı yazmıştım not defterime taki bu kitabı elime alana dek (:
Kitaba ilk başladığımda hep yazara inat gittim o hayal kurun, inanın dedikçe ben tam tersini söylüyor ve inanıyordum. Bazen Bi anda yazarın bana "Sen, evet sen sana diyorum" dediği anlarda kendimi karşılıklı bir atışmada görüyor gibi oluyordum. Yeri geldi bu sefer ben yazara kızdım, öfkelendim kitabı kapatıp yanıma bıraktığım çok zamn oldu çünkü hayatın zorluklarını tüm çıplaklığı ile ele alıyordu ve istemesemde doğrular ile yüzleşmeye cesaretim olmadığını kabullenmiş oldum. Hayatta belli amaçları olan ama bunu yaparken yaşadığı zorluklarla başa çıkmaya çalışırken kendinden ödün veren, başarısından ödün veren, kötü şartların etkisiyle hayatını resesyona bırakan insanların harekete geçmesi için hazırlanan güzel bir eser...
Tavsiye ederim güzel okurlar (: 
Canan Cihan Ekti
İnsan bir şeye bağlanmaya görsün. Çöz çözebilirsen.
**Yazılanlarda bir parça da olsa size dokunan bir yer varsa oraya daha önce birisi dokunduğu içindir**.
Böyle bir epigraf ile başlamış 
Taş Sektirme Ustası kitabına.
Bu deyiş bam telimeden vurdu beni. Dedim acaba hangi yaşanmışlıklar iç olacak bana.
Kolay değil yaşanmışlıkların ya da ifade edilemeyen boşlukların, insanı zincir gibi bağlayan, esir eden
