Bisikletçinin neşeli evini hiç unutamam. Bütün yaşamımca böyle bir evi özledim, böyle bir evim olsun istedim, içindeki kahkahalarla dans eden bir ev... Ama olmadı bitürlü, yapamadım, bundan sonra da yapamayacağımı biliyorum. Çünkü, yaşamın koşulları beni, hergünün ertesi sabahı sınava girecek bir öğrenci durumuna getirdi. Akşam yemeğinden kalk, çalışma masasına otur... Bu değişmez düzen pek seyrek olarak değişecek olsa, kendime karşı suç işlemişim gibi vicdan azabı duyarım.
Olmadı. Yapamadım. Hep bir şeyleri değiştirmek istedim ama hiçbir şeyi değiştiremedim. Yanlışın yerine ne koyacağımı bilemedim, doğru ne bilemedim. Hep bir şeyleri parçalamak istedim. Dağıtmak… Olmadı, olmuyor. Hiçbir şey yapamıyorum.
Bir Yudum Kitap
Ben çocukken Bakırköy'de bahçeli evlerin sıralandığı küçük bir mahallede oturuyorduk. Sokakta oynamayı severdim. Aynı yaşta bir sürü çocuk, bazen futbol ya da misket oynardık bazen de arka mahallelere meyve toplamaya giderdik. Kural şuydu: Hava kararmadan evde olunacak. Babam lokantalarda çalıştığından gece eve geç gelirdi, bu yüzden bu kural
Sayfa 172 - İletişim Yayınları
"Olmadı," deme . "Oluyor," de..
"Bitiremedim " deme . "Bitiriyorum " de...
"Yapamadım" deme. "Yapıyorum" de...
"Başaramadım" deme. "Başarıyorum" de...
Sayfa 193Kitabı okudu
"Benden nefret ettiğini sanıyordum."
"Denedim.
Fakat olmadı, yapamadım."
Hiçbir zaman hiç kimsem olmadı, ben de herkese yöneldim. Kendimden öyle uzaklara fırladım ki, boşta kalmış bir tekerlek gibi dönüyorum şimdi. Kendi hesabıma yaşamıyorum. Daha hiç kendi hesabıma bir şey yapamadım.
"İçimdeki acıyı dindirmek istercesine tırnaklarımı avuç içime geçirdim ve gözlerimi yumdum. 'Geçti,' dedim asla geçmeyeceğini bile bile. Hayır, olmadı, yine yapamadım. 'Geçti.' Her gece tekrarladığım sözü yine tekrarladım. 'Geçti.' İçimde kaynayan yaralarımı yine ben kendimi teselli ederek sarmaya çalışıyordum..."
Sayfa 80Kitabı okudu
Ancak uzun bir süredir benim de kapımı çalmamıştı aşk. Bir süreliğine mola ver demiştim kalbime. Esme, gürleme ey kalp! Beynime bir süreliğine hükmetme lütfen. Ey aklım! düşünme bunları sadece ve sadece yaptığın işe odaklan. Lakin salt bu eylem de pek işe yaramıyordu belli bir zaman sonra. İnsan yalnızca işine odaklanınca sadece bir robota dönüşüyordu. Tabii ki de olmadı. Yapamadım. Aşksızlık yendi beni. Tüm zamanlarda olduğu gibi galip geldi o muazzam duygu bütün bedenime, aklıma, yüreğime ve ben bütün bedenimle istiyordum seni.
Kocaman bir beklentiyiz albayım. Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık, sevilmeyi beklerken beklemeyi sevmişiz. Sahi beklediğimiz, umut ettiğimiz şeyler bir gün gerçekleşecek mi? Gerçekleşmeyecekse bile bu çektiğimiz sıkıntılar dertler boşuna mı albayım? Ne olacak bu içimiz de ki yarım kalmışlıklar? Mutluluk bize uğramıyor albayım, mutsuzluğa
