Dünya nüfusunun yüzde 33,7'si, Türkiye nüfusunun ise yüzde 31'i Z kuşağı. Bir başka deyişle ülkemizde 25 milyondan fazla 19 yaş ve altında birey var..
Sayfa 35 - Mundi KitapKitabı okuyor
Hayata Dönüş Operasyonu Diye Bunlarda oldu Bu Ülkede...
19 Aralık 2000 günü, Bayrampaşa Cezaevinin koğuşunda günlerdir ölüme yatan genç insanlara attılar. Bakın ne anlatıyor yıllar sonra, o katliama katılan askerlerden biri:
"Koğuşta yangın çıktıktan sonra yardım isteyenlere 'sizi kurtarmak için yaş battaniyeler atıyoruz, bunlara sarılın ve kendinizi koruyun,' diyerek battaniye attık. Fakat battaniyelere su değil, benzin ve tiner dökülmüştü. Battaniyeye sarılanlar daha çabuk yanıyordu."
On iki yıldır bu ülkenin ciğerlerinde yanmış insan etinin kokusu tütüyor. Dozerle yıkılmış cezaevi duvarının önünde, "Hepimizi yaktılar," diye bağıran kız kardeşimin sesi, bir "palemsest" gibi, yeni bir şeyler yazmak için açtığınız her sayfasında hayatınızın, karşınıza çıkacak. Ya görmezden gelir, sürdürürsünüz ölüm uykunuzu, ya da yüzleşir, hesabını verirsiniz bu utancın.
Sayfa 103 - İletişim Yayınları / 10. Baskı 2016, lstanbulKitabı okudu
Başardığımız belliydi. Tekbirler getirerek ev ev ilerliyorduk. Zaferin tadını çıkarıyorduk, aldığımız yer ne kadar ufak olsa da. İlk anda çok mutluyduk ta ki telsizden daha 19 yaşında olan, nur yüzlü, ahlaklı ve imanlı İzo'nun yaralı olduğunu duyana kadar. Yaklaşınca yanındakilerin yarasını sarmaya çalışırken zorlandıklarını gördüm, bomba isabet etmiş ve vücudun tamamında küçük yaralar yapmış, kolun çoğunu kopartmış, yalnız sinir telleriyle tutunuyordu. İnsanın aklına ölüm aniden gelir. Şehadet ve yaralanmanın lütfunu yalnız başına gelen anlar. İzo çığlık atmadı, ağlamadı, feryad etmedi, acıyı hissetmediğini sanmıştım. Yaş olarak kendisinden daha da küçük Zenga lakaplı Mirso Ramiç telaşlı ona eğildi ve öylesine nasılsın diye sordu. Sessizce sadece ''Allah'' dedi. Hastaneye götürmek için sedyeye koyarken saati sordu. Saatin dört buçuğa yakın olduğunu söyledik, o da; ''İyi, öğleyi kıldım'' dedi. Kafamda binlerce düşünce uçuşuyordu o an. Allah'ım, sana her şey için şükürler olsun, aramızda ölüm kalım anında bile namazı düşünen böyle Müslümanlar var. İzo diyordu ki: ''İyi öğleyi kıldım, ölürsem, namaz borcum olmayacak.'' O zaman sormuştum kendi kendime ya ben Allah'ım, ben yaralandığımda nasıl davranırım?
Sayfa 24
Bayrampaşa Cezaevi 19 Aralık 2000
“Koğuşta yangın çıktıktan sonra yardım isteyenlere ‘sizi kurtarmak için yaş battaniyeler atıyoruz, bunlara sarılın ve kendinizi koruyun,’ diyerek battaniye attık. Fakat battaniyelere su değil, benzin ve tiner dökülmüştü. Battaniyeye sarılanlar daha çabuk yanıyordu.”
Levililer - 19 Bab / Dövme ile ilgili ayet
28. Ölü[m] sebebiyle bedenlerinizde çizik (kesik, yara, tırmık vb. şeyler) yapmayın! Kendinizde [vücudunuzda] iğne (veya çivi) ile [boya vb. maddeler kullanarak] yazı [suret veya şekil] yapmayın! Ben [bunları yapanları] cezalandıran Allahım!
*O dönemde Amoriler gibi putperest kavimler ölülerine yas tutarken keskin aletlerle bedenlerinde çizikler yaparak kan akıtır; bununla da ölüye olan saygı ve üzüntülerini gösterirlerdi. Bk. RaŞY, III, 244: Sforno, s. 583.
**Yani "Dövme yapmayın yaptırmayın!'' Günümüzde süs amaçlı yapılan dövmeler. o dönemde yas amaçlı yapılmaktaydı. Pasuk her ikisinin de haram olduğuna işaret etmektedir. Yahudilerin vücutlarında yapabilecekleri tek değişiklik, sünnet, yani zekerlerinin kabuğunu almalarıdır. Bk. İbn 'Ezra. III , 170-171: Sforno. s. 583.
Sayfa 1196 - cilt: 2
19.04.2024
Kendime, sadece oldugum kişi olarak, içimden gelenleri döküyorum. Belki de paylaştığım bu duygular, başka bir yüreğe dokunabilir, bilmiyorum.
Ama hissettiklerimi dile getirmek, ruhumu bir nebze rahatlatıyor.
Herkesin iyi olmasını istiyorum. Kimsenin üzülmesini istemem, çünkü bu benim tercihim. Onların yüzünde görmek istediğim, sadece mutluluk ışıltıları. Kendim üzgün veya kırgin değilim, sadece yorgun hissediyorum. Hayatın bana sunduğu bazı hayallerin parçalandığını hissediyorum.
Bu yükü taşımak için gücü bulamıyorum bazen. Kendimle savaşmak istemiyorum artık. İnsanların acılarını kendi yüreğimde bu denli hissetmek istemiyorum. Keşke kendimi feda edebilseydim ve arkamdaki insanlara mutluluk bırakabilseydim. Ama sanırım Tanrı, benim kendimi kurban etmemi bile kabul etmeyecek.
Herkesin mutlu olmasını diliyorum. Ve kimseye yük olmadan, hayal kırıklığı olmadan yaşamalarını arzuluyorum. Belki bu şekilde, bu vedanın bir anlamı olabilir. Ölümümün anlamını anlamalarini bile istiyorum. Anlayamaycak kadar iyi olsun herkes. Kimsenin sırtına yük gözüne yas olmadan yol alsinlar.
Kırgın degil, kendinden emin gidiyorum, 10 gun bile dayanamadim heyecandan olucektim:))
Hic var olmamayi dilerdim
Beni affetmeyin affederseniz çabuk unutursunuz:)…
Güngörmez
"Hiç sevmem kışları" derdi. Neymiş üşürmüş de kalın giymek zorunda kalırmış. "Hahh" dedim içimden. "Yazın da, kışın da mahallenin en pejmürdesi sensin..." Bunları o zamanlarda çok yakın olup da sevemediğim, şimdilerdeyse rahmetli olan canım arkadaşıma söylerken yıl 1995 aralığın 17'siydi.
Şimdiyse 2006 yazının
Soyut olmayan bir örnek verecek olursak bizce Duhan suresinin 29. ayetinde net bir mucize vardır:
فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءِ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ
"Gök ve yer onların ardından ağlamadı, onlara mühlet de verilmedi."
Hiyeroglif metinlerinde:
"Diyarlar senin için yas tutar, sen sıhhatle uyanan olduğun için; Tanrılardan daha büyük olduğun için gökler ve yer senin için ağlar."
Bu hiyeroglif metni 19. yüzyılın başlarında çözülmeden önce, ölü bir dil ve ölü bir alfabedeydi. Hz. Muhammed'in (s.a.v.) bu metni bilmesi imkânsızdır. Oysa Kur'an, direkt bu metne cevap vermiştir. Bu mucize iddiasında, doğa olayına muhalefet yoktur. Bu, hiç kimsenin yapamayacağı bir olgu da değildir. Çünkü bugün hiyeroglifler okunur ve ulaşılır olduktan sonra her yazar, bu metinlere atıfla cevap verebilir. Ancak bunun Hz. Muhammed (s.a.v.) döneminde yapılması mucizedir.
Sayfa 140Kitabı okudu
"Ben öldükten sonra, gömmeden önce battaniyeye sarar mısın oğlum," demişti bir gün babam.
"Niye baba?"
"Soğuktur şimdi oğlum, toprağın altı sonuçta. Üşürüm ...
Sonra, börtü böcek."
"Ne fark eder öldükten sonra," diyemedim tabi ki.
...
Lakin, içimde bir battaniye haberinin sızısı kalmıştı.
Lakin, içimde bir battaniye haberinin sızısı kalmıştı. Babamın insanı şaşırtan bir saflıkla istediği battaniyeyi 19 Aralık 2000 günü, Bayrampaşa Cezaevinin koğuşunda günlerdir ölüme yatan genç insanlara attılar. Bakın ne anlatıyor yıllar sonra, o katliama katılan askerlerden biri:
"Koğuşta yangın çıktıktan sonra yardım isteyenlere 'sizi kurtarmak için yaş battaniyeler atıyoruz, bunlara sarılın ve kendinizi koruyun,' diyerek battaniye attık. Fakat battaniyelere su değil, benzin ve tiner dökülmüştü. Battaniyeye sarılanlar daha çabuk yanıyordu."
On iki yıldır bu ülkenin ciğerlerinde yanmış insan etinin kokusu tütüyor.