Faruk Duman Yorumları ve İncelemeleri
Faruk Duman yorumları ve incelemelerini, Faruk Duman kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Faruk Duman puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yazardı, Tanıştığımdı...
Türk öykücülüğünün peşindeki okumalarıma devam ediyorum. Faruk Duman adını sıkça duyduğum ve okumayı düşündüğüm bir yazardı. Günümüz öyküsü arayışında mutlaka tanışacaktık. 
Murat Sezgin ‘in etkinliğini görünce (#54836513) daha fazla bekletmek istemedim.
İlk okumaya başladığımda çarpıcı tespitleri,
96 syf.
8/10 puan verdi
Oldukça özgün tarzıyla, seçme öykülerden derlenmiş bu kitabıyla Faruk Duman benim için özel yerini almış oldu...Kitaplığıma Faruk Duman ve çoğu öykücüyü dahil etmemdeki etken özellikle aldıkları ödüller olmuştur çoğu kez.Sanırım henüz keşfedilmemiş ya da hak ettiği değeri, okurlarca görememiş, her ne kadar yazın dünyasında ödüle değer görülse de ismi pek bilinmemiş yazarları daha çok tanımayı ve tanıtmayı seviyorum.
Faruk Duman Ankara DTCF Kütüphanecilik mezunu bir yazar. 90'lı yıllardan bu yana gerek dergiler gerek öykü yarışmalarında sesini duyurmuş biri.
1998'de Orhan Kemal ödülleri dalında 2.lik
2000'de Sait Faik Hikaye Armağanı
2004'te Haldun Taner Öykü Ödülü
2011'de Yunus Nadi Roman Ödülü almış biri olduğunu ayrıca belirtmek isterim.
Yazarın düş dünyasında bulunmak benim için keyifliydi. Gerek kurgulu- özgün hikayeleri, gerek yaşamın özündeki gerçek öyküleriyle, yazın dünyamıza kattığı söz buluşlarıyla ilgiye değer bir yazar ve kitap demek isterim.
504 syf.
9/10 puan verdi
Kitap aynen şu şekilde başladı: "Evet, Tamam işte. Klasik bir Halk öyküsüdilinde, domuz avı falan...tüh gene kötü kitaba denk geldim."
Kitabın ilk bölümü bitti: "Yok yahu, evet halk öyküsü ama bu bambaşka bir yere gitti...haha, hiçte kötü değil üstelik..."
Zaten yerli yazarlara karşı (nedense) bu garip mesafeli duruşum nedeniyle bir türlü aradığımı bulamıyordum. 
Murat Menteş dışında demek lazım.
Ardından şöyle iç sesleri vaziyeti takip etti: "Yav bu Faruk Duman'da hiç fena değilmiş aslında..."
Ardından -bence-kitap başladı ve hikayenin ortalarını çoktan geçtik.
"Oh be. Bu dilde, bu kurgu ile böyle bir kitap, böyle bir hikaye, görülmüş şey değil..." sesleri ile gürül gürül bir hikaye akmaktaydı. Ve bu esnada içim buz tutmuştu, buz.
Sonuna doğru ise...hem dondum hem de kelimenin tam anlamıyla kanım dondu...
İşte ayakta alkışlanacak bir ustalık eseri.
Normalde, soluk almaksızın hemen ikinciye başlamam lazım. O bana bakıyor ve ben ona bakıyorum...ama biraz ara vereceğim ve başka bir kitapla devam edeceğim. İyice içime sinsin. Ve elimdeki biter bitmez SUS BARBATUS 2 diye bir heveslenivereyim hele. Öyle ya, bu eserler öyle hemen yenilip yutulup yutulsa da sindirilecek eserlerden değil.
Bir de, şimdi pek anlamıyoruz ama, on beş yirmi sene sonra, bu eser, temel kült eserlerin arasında yerini alacağını düşünüyorum, o denli kıymetli.
