Kitapta bulunan en sevdiğim 'kırlangıçlar' bölümü:
"Hiç ayrılmayalım, olmaz mı?"demek vardı, fakat bu pek geniş manalı ve müphemdi. Nasıl ayrılmayalım?
"Bir yuva kuralım!" deseler, bu da pek bayağı kaçacaktı. '...'
Dünyanın geçiciliğinden, gökyüzünün sonsuzluğundan, sulardan '..' bahsederlerken, gözleri birbirine hasretle bakar ve: "Birbirimizden nasıl ayrılacağız?" demek isterlerdi.'...'Dostluktan filan bahsederken, sesleri titriyor gibiydi; yahut onlar böyle zannediyordu.
Fakat böyle zamanlarda hemen birinden biri, bir kahkaha atar ve işi alaya bozardı: içi burkulduğu halde...
'...'
Söylemek istediği şeyleri gözleriyle anlatmak istedi. Tam bu sırada, üzerinde oturdukları söğütten sarı bir yaprak koptu, iki tarafa sallanarak aralarından geçti ve dişinin en manalı baktığı zamanda gözlerinin önünü kapattı.
Erkek bu bakışı görmedi.
Fakat her ikisi de sarı yaprağı gördüler.
Erkek ağzını açtı:
"Senden hiç ayrılmak istemiyorum..." demek üzereydi ki, ... soğuk bir rüzgar esti.
Dişi erkeğin sözlerini işitemedi.
Fakat her ikisi soğuk rüzgarın sesini duydular.
'...'
ikisi de içini çekti.
'...'
Ayrıldılar... Ve bir daha birbirlerini görmediler.
Sayfa 40 - yky-yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
Kadın
KADIN ... !!!
- Soyadını değiştirir
- evini değiştirir
- ailesini değiştirir
- seninle bı eve taşınır
- bir yuva kurar
- senin için hamile kalır
- hamilelik vücudunu değiştirir
- şişmanlar
- dayanılmaz doğum sancısı yüzünden ağrı odasına terk edilir
- doğurduğu çocuklar bile senin soy adını alır
- Öleceği güne kadar....yaptığı her şey...yemek pişirme, senin evini temizleme, anne babana bakma, çocuklarını büyütme, yeri gelince para kazanma, sana öğüt verme, senin rahatını sağlama, bütün aile ilişkilerini sürdürme, sana faydası olan her şeyi.....bazen de sağlığı, hobileri ve güzelliği pahasına.
Dolayısıyla gerçekte kim kime iyilik yapıyor?
Sevgili erkekler, hayatınızdaki karınızın kıymetini bilin çünkü kadın olmak kolay değil.
Kadın olmak paha biçilemeyen bir şeydir...
Eski Bir İstanbul Hanımefendisi anlatıyor;
Yıl 1919. İstanbul baştan aşağı İngilizlerin işgali altındaydı. Liseyi yeni bitirmiştim. Güzel bir kızdım. Dünür gelmeye başladılar. Biri avukatmış. Gösterdiler uzaktan, boylu poslu yakışıklı bir delikanlıydı, beğendim.
Nişanlandık. Nişanlımı seviyordum. Mutlu bir yuva kurmak hevesi ile lamba ışığının altında sabahlara kadar oyalar örüyor, çeyizler hazırlıyordum. Ama çok geçmedi ki mahallede bir dedikodu yayıldı.
(Ayşe'nin nişanlısı avukat değilmiş, ipsizin biriymiş, üstelik cami önlerinden tabut taşıyarak karnını doyuruyormuş.) dediler. Alt üst oldum, babam götürdü, uzaktan izledik, gerçekten de tabut taşıyordu. Yıkıldım. Nişanı atıp, ayrıldık.
Aradan 5 yıl geçti. Evlenmiştim, bir de çocuğum olmuştu. 1924 yılıydı. Artık ülkemiz özgürdü. Bir gün Beyoğlu'nda rastladım ona. Oğlum yanımdaydı. Beni görünce titredi, ceketini düğümledi. Saygı göstererek durdu önümde.
“Vaktiniz varsa size bir çay ikram etmek isterim" dedi. "Olur." dedim. Bir büroya girdik. Burası bir avukatlık bürosuydu ve kapıda adı yazıyordu. İçerde yardımcıları çalışıyordu. "Siz gerçekten avukat mısınız?" dedim. "Evet" dedi.
"Peki, avukatsanız neden cami önlerinden tabut taşıyordunuz ?" diye sordum.
Durdu, başı öne eğildi. "Beni affedin" dedi. "İstanbul işgal altındaydı, her taraf İngiliz askeri kaynıyordu. Her şeyi didik didik arıyorlardı. Biz de Anadolu'ya, Milli kuvvetlere ancak, cenaze süsü vererek tabutlarla silah kaçırıyorduk. Bu ülke için hayati bir işti. Bunu size söyleyemezdim..!!"
''Bir kadına ne verirseniz verin, onu daha da büyük hale getirir..
Ona sperm verirseniz, size bir çocuk verir..
Ona bir ev verirsiniz, size bir yuva verir..
Ona sebze verirsiniz, size yemek verir..
Ona bir gülücük verirsiniz, size kalbini verir..
Ona bir şarkı söyleyin, size konser verir..
Kendisine verileni çarpıp çoğaltarak geri verir..
Bu yüzden ona çamur atarsanız, karşılığında bir bataklıkta boğulmaya hazır olun..''
Bazen bana gelir gider seni terk etmeler...
Haklılığın takipçi sayısıyla doğru orantılı arttığı,
Eleştiriye tahammülün olmadığı fakat hakaretin ağızlara yuva yaptığı,
Farklı olana nefret beslendiği ve törpülenmeye çalışıldığı,
Herkesin kendini en ve tek haklı zannettiği,
Çok sesliliğe savaş açılmış bir site burası.
Bana, kırılmış ve incinmiş dallardan
kendine yuva yapan kuşların
ilmini öğret Allah'ım...🕊️
Mevsimleri toplasam yüzünde
Ve bütün kuşları gözlerinde yuva eylesem
Anlatabilir mi yuvasızlığını
Ve anlatabilir mi bir bir vurulan gözyaşlarını?
Sayfa 175Kitabı okudu
-plastik insanlar,
düşen yağmur damlasının acısını hissetmez,
ağaçkakan darbesi yiyen ağacın çığlığını duymaz
plastik insanların,
dalına kuş konmaz, yüreğine serçe yuva kurmaz-
.
siz ne ağaç sevdiniz, ne de hayvan
ne can sevdiniz, ne de insan…!
binlerce yaşam demektir tek bir ağaç,
bir çay kaşığı orman…!
Şunu unutma: Zor insanların genelde çok yara almış gölge çocukları vardır.
Sayfa 183 - pdfKitabı okudu
