Çocuk olsam yenide...
Bir tek düştüğüm için acısa içim,
Ve kalbim; çok koştuğum zaman çarpsa sadece...
_Cemal Süreya_
"Kendimi yürümeye zorlayarak yanağıma doğru sinsice yol alan gözyaşını sildim. Bende bu şans varken bu gözyaşı damlası yanağımda donar ve tüm dünyaya Noel Baba'nın gerçek olmadığını öğrenen bir çocuk gibi ağlamak üzere olduğumu ilan ederdi.
O zaman da ağlamıştım.
Şimdi de ağlamak üzereydim."
Sayfa 233Kitabı okudu
Yaşamım boyunca, istisnasız hepsi de budalaca işler yapan dar omuzlu insanlar gördüm ve çoğu türdeşlerini şaşkına çevirip ruhları türlü şekilde baştan çıkarırlardı. Eylemlerine gerekçe olarak "ün"ü gösterirler. Onları görünce herkes gibi gülmek istedim ben de; ama böylesine tuhaf bir öykünme olanaksızdı benim için. Keskin ağızlı bir
SARHOŞ GEMİ
Ölü sularından iniyordum nehirlerin
Baktım yedekçilerim iplerimi bırakmış;
Cırlak kızılderililer, nişan atmak için
Hepsini soyup alaca direklere çakmış.
Bana ne tayfalardan; umurumda değildi
Çocuk
Dünya, 15 yaşından küçük çocuklara din dersi vermeyecek kadar dürüst olursa belki o zaman ona umut besleyebiliriz.
''Sadece budalalar dünyaya kızarlar'' diye teselli etti kendisini.'' Taş, ağır olduğu sürece aşağıya düşer.'' Daima çocuk olarak mı kalacağım? Bu insanlara ruhumu sadece paraları karşılığında vermeye yönelik, mükemmel alışkanlığı ne zaman elde edeceğim? Eğer onların (ve böylece kendimin) saygısına erişmek istiyorsam, şunu anlamalarını sağlamalıyım: Zavallı biri olarak onların dünyevi mallarının kölesi olsam da, yüreğimle onların terbiyesiz kendini beğenmişliklerinin çok çok ötesinde, adeta bir tahtın üzerinde bulunuyorum. Onların aciz lütuf emarelerinden ya da küçümseyişlerinden, anlatılması olanaksız bir şekilde daha yüce bir konumdayım.''
Sayfa 78 - İlya Yayınları
Hangi yağmur damlası ışıldıyor kalbimin
Gökleri aradığı günün gecelerinde
Görkemli bir çocuk mu bekliyorsun ey zaman
Yürüyen mi aralar güneşin perdesini
Avucunda baharı duran mı biriktirir
Kim kırdı bilir misin gönül penceresini
Tin Win ''Tırtıllar gerçekten kelebeğe mi dönüşüyor?'' diye sormuştu.
''Evet.''
''Peki biz neye dönüşüyoruz?''
Su Kyi durup, bir süre düşündü.
''Bilmem ki.''
İkisi de konuşmadı.
Çocuk ''Hiç ağlayan hayvan gördün mü?'' diye sordu.
Su Kyi ''Hayır,'' dedi.
''Ben gördüm. Gözleri yaşarmadan ağlıyorlar.''
''O zaman ağladıklarını nereden biliyorsun?''
''Görünüşlerinden belli oluyor. Dikkatli bakarsan anlarsın.''
