Bu meslek bir gün açlıktan öldürebilir. Fakat ne ziyanı var? Değil mi ki, benim gönlümün şefkate olan açlığını doyuracak, kendi hayatını başkalarının saadetine vakfetmek tesellisini bana verebilecek.
'Gel' dedim, 'beraber kaçalım'
Acı acı güldü, 'ağam' dedi 'ben senden noksanım, sadaka mı veriyorsun bana?..' Onu nasıl sevdiğimi anlattım: 'bana kolunun yerine kalbini veriyorsun' dedim 'bir kalp koldan daha mı az değerlidir?'