Bana mutluluktan söz etme, anısı beni mutsuz ediyor..
Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. Ama yapışıp kalıyor ona. Onsuz olamıyor.
Sayfa 76Kitabı okudu
Yoksa her şey ben olmadığım zaman, benim olmadığım yerlerde mi oluyordu ?
Sayfa 16Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
...beklemek lazım uzun zaman...
İnsanlık bir merdivenin basamaklarından çıkar gibi yükselmez. Zıplamalar, hep aynı istikamete yönelmiş değildir.
Zar atar insanlık, kâh kazanır, kâh kaybeder.
Sen sevildiğin için güzelsin bu kadar
Ben sevilmediğimden böyle çirkinim...
Ben hiçbir şeyim... Oysa siz çok acı çekmişsiniz ve böylesine bir cehennemden tertemiz çıkmayı başarmışsınız.
Sayfa 243
Atom güllerinin katmer açtığı,
Şairlerin, bilginlerin dünyalarında,
Kalmışım bir başıma,
Bir başıma ve uzak.
Biliyor musun ?
Sayfa 78Kitabı okudu
İçimde bir şey kurulup kurulup yıkılır gibi.
Dinlemesini biliyorsun, ki bu mühim bir meziyettir. Hiçbir işe yaramasa bile insanın boşluğunu örter, karşısındakiyle aynı seviyeye çıkarır!
Yalnızlık şiiri
Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.
İnsan, ölüm dururken, yaşar mı böyle yarım?
"Kendi kendine, "Düş görüyorum." dedi, "Düş gördüğümden şüphe edemem. Düş görüyorum, öyleyse ben varım. Varım ama ben kimim?""
Kaybettiği bir şeyi bulmayı çok istediği zaman, insan bazen öyle yapar. Bakar bir göremez, bomboştur baktığı yer; öyleyken yine de on beş kez bakar aynı yere.
O deli değildi, yalnız çok acı çekiyordu: Hastalığının tek nedeni de buydu.
Sayfa 103