A fox knows many things, but a hedgehog knows one big thing.
Okumayı bir sanat edimi olarak gerçekleştirebilmek her şeyden evvel, günümüzde tamamen unutulmuş -ki bu yüzden de benim yazılarımın "okunabilirliğine" daha zaman var- bir şeyi öngörüyor elbet, yapabilmek için handiyse inek olmanın, ama hiçbir surette "modern insan" olmamanın gerektiği bir şeyi: geviş getirmeyi...
There is no instance of a country having benefited from prolonged warfare.
Okur Takip Önerileri
Devlet olmadıkça, herkes herkese karşı daima savaş halindedir. Buradan şu açıkça görülür ki, insanlar hepsini birden korku altında tutacak genel bir güç olmadan yaşadıkları vakit, savaş denilen o durumun içindedirler; ve bu savaş herkesin herkese karşı savaşıdır (...) Dolayısıyla, herkesin herkese düşman olduğu bir savaş zamanı nelere yol açıyorsa; insanların, kendi güçlerinden ve yaratıcılıklarıyla sağladıkları şeylerden başka güvenceleri olmadan yaşadıkları bir dönem de aynı şeylere yol açar. Böyle bir ortamda, çalışmaya yer yoktur; çünkü çalışmanın karşılığı belirsizdir: ve dolayısıyla toprağın işlenmesine de yer yoktur; ne denizcilik; ne deniz yoluyla ithal edilebilecek malların kullanılması; ne rahat yapılar; ne fazla güç gerektiren şeyleri kaldırmak ve taşımak için gereken şeyler; ne yeryüzü hakkında bilgi; ne zaman hesabı; ne sanat; ne yazı; ne de toplum vardır. Hepsinden kötüsü, hep şiddetli ölüm korkusu ve tehlikesi vardır; ve insan hayatı yalnız, yoksul, kötü, vahşi ve kısa sürer.
"Yemek ve geçirdiğimiz güzel akşam için teşekkür ederim," dedi Hagen. "Beni havaalanına götürecek bir taşıt sağlar mısınız? Geceyi burada geçirmek istemiyorum".
Woltz soğuk soğuk gülümsedi.
"Mr. Corleone kötü haberlerin kendisine derhal ulaştırılmasını ister".
“Pekâlâ,” dedi Derin Düşünce. “Büyük Sorunun Cevabı...”
“Evet... !”
“Hayat, Evren ve Her Şeye dair ...” dedi Derin Düşünce.
“Evet... !”
“Cevabı...” dedi Derin Düşünce ve durakladı.
“Evet... !”
“Cevabı...”
“Evet... !!!... ?”
“Kırkiki,” dedi Derin Düşünce, sonsuz bir ihtişam ve sakinlikle.
There is but one truly serious philosophical problem, and that is suicide.
“Rüyamda,” diye yazıyordu Amerikalı bir genç bir gazetenin ekine, “çatımızı aktardığımı gördüm. Birdenbire aşağıdan babamın beni çağıran sesini duydum. Onu daha iyi duyabilmek için hızla döndüm ve dönerken, çekiç elimden düşüp eğimli çatıdan kaydı, gözden kayboldu. Sanki biri yere düşüyormuş gibi tok bir gürültü duydum.
Korkuyla merdivenden indim. Babam orada yerde, başı kanlar içinde, ölmüş yatıyordu. Çökmüştüm, hıçkırıklar içinde anneme seslendim. Evden çıktı ve bana sarıldı. ‘Boşver oğlum, bu bir kazaydı,’ dedi. ‘O gitse bile, senin bana bakacağını biliyorum.’ O beni öperken, uyandım.
Ailenin en büyük çocuğuyum ve yirmi üç yaşındayım. Bir yıldır karımdan ayrıyım; nedense yürütemedik. Ebeveynlerimi derinden seviyorum ve babamla, geri dönüp karımla yaşamam konusunda ısrar etmesi dışında bir sorunum olmadı, sonuçta karımla mutlu olamıyordum ve bundan sonra da asla olamam.”
Man is born free and everywhere he is in chains.
In bourgeois society, therefore, the past dominates the present; in Communist society, the present dominates the past.
Toplu olarak insanları sevdikçe kişilere karşı sevgim o oranda azalıyor.
Hello. My name is Inigo Montoya. You killed my father; prepare to die!
[Z]ira senin gücün, diğerlerinin zayıflığından kaynaklanan bir tesadüftür sadece.
Too late was worse than never!
Nitekim dünyanın çarklarını döndüren eylemler ekseriya böyledir: Büyüklerin gözleri başka yerlerdeyken, küçük eller işleri başarmaya mecbur kalır.
