"Nereye gidersem gideyim
aynı ait olmama, boşunalık duygusu...
Benim için hiçbir önemi olmayan şeye
ilgi duyuyormuş gibi yapıyorum,
kendimi ya mekanik olarak ya da hayırseverlikten,
fakat hiçbir zaman bir yere varmadan çalıştırıyorum.
Beni cezbeden başka bir yer
ve ben bu yerin nerede olduğunu bilmiyorum."
"Şunu bil ki en derin hesaplar boşa gider de
Akılsız davranış ,işe yarar bazen.
Demek ki tanrısal bir güç karışıp işe,
Biz ne taslaklar çizersek çizelim,
Son biçimi o veriyor kaderimize."
Bütün bu düşüncelerim, bir yıla yaklaşan sürenin sonunda vardığım çıkış yolu yalnız ve yalnız edebiyat. Sevdiğim kitapları yeniden okumak, sözcükler, dünyayı sözcüklere çevirerek algılamak. Bunun dışında her birey bana çözümlenmeyecek bir dünya gibi görünüyor.
nasıl tepki vermeli? kırgın ve dolayısıyla öfkeli biri gibi mi? anlayışla mı karşılamalı sırf anlayabiliyor olduğumuz için? biraz da bu yüzden kimsenin özündeki iyilikle ilgilenmiyorum artık... öze inanmıyorum. sen ve ben eylemlerimizden ibaretiz. birileri sadece kötüdür, başka bir açıklamaya ihtiyaç duymaksızın kötüdür.