Her güzel,daha güzeline nazar edildiği zaman çirkin,her mutluluk daha büyüğüyle kıyaslandığı zaman mutsuzluk olur. Konfüçyüs der ki, "Kimi mutluluğu yukarıda arar, kimi de aşağıda. Hâlbuki mutluluk insanla aynı hizadadir."
...Ne var ki insan ölürken en çok hayallere geç kalıyordu.Vakit daralınca bütün kolaylar zorlaşıyor, mümkünler imkansızlaşıyordu. Böyle düşündükçe büsbütün gönül koyuyordum kendime. Ruhun büyük mesafeler kat etmesine vesile olacak ufacık adımları atmayı akıl edebilmek için, ille de ölmek üzere olmak mı gerekiyordu?
"Eğer okuduklarınızı yorumlayıp,kendi vizyonunuzla,kendi değerlerinizle harmanlamayacak; çıkarımlar,tespitler ve icatlara dönüştüremeyecekseniz, satırları boşu boşuna üst üste yığmanızın bir anlamı yoktur."
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.