Rabia Nur Uğurlar
@Rabia_Ugurlar
Kalbinde sevgiyi koru. Onsuz bir hayat, çiçekler öldüğü zaman güneşsiz bir bahçe gibidir.
#53517301 #68392997 #73554670 #93105945 #157455235
Ne İçin Varsan Onun İçin Yaşa..
#Nuri Pakdil
All Izz Well.
( Her şey yolunda..)
191 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Görmeden ölmemek gereken çok şehir var:
Semerkand, Buhara, Kudüs, İsfahan, Kahire, Şam, Roma, Floransa, Londra...
Aslında, nereye gideceğini bilmenden daha önemlisi, kim olduğunu bilmen. Kim olduğunu bilirsen, gideceğin yer değiştiğinde ortalıkta dımdızlak kalmazsın ve nereye gideceğini çok daha iyi belirlersin.
Ne kadar doğru?
"Çocuklar, geleceğin insan hammaddesidir. Gelecek ise elektronik beyinlerin ve uzay araçlarının çağıdır. Bütün bu makineleri kullanmak için bir teknisyen ve uzman kadrosuna gereksinim olacaktır. Çocuklarımızı bu yarının dünyasına yetiştirmek yerine, onların yıllarca, bir sürü değerli zamanı yararsız oyunlarla ziyan etmesine göz yumuyoruz. Bu, uygarlığımız için büyük kayıp ve gelecek kuşaklara karşı da bir suçtur!"
Pegasus
Okur Takip Önerileri
Memento mori
"Öleceğini Hatırla."
~SON~
İnsan, geceleyin, yalnızsa, en çok kendini gereksiniyor: zaten, yalnızlığın büyük güç kaynağı oluşu da bundandır: gündüz de öyledir de, gecedeki yaslanış bambaşkadır.
İnsanın, içinden kurduğu cümlelerin ağırlığını omuzlarında hissettiği vakitleri iyi yaşaması gerekiyor.
İçimiz: büyük şansımızdır çünkü.
İnsan kendini de pusuda beklemeli...
Bakabiliyorsan, gör. Görebiliyorsan, fark et.
~SON~
Roma imparatoru Marcus Aurelius, sevdiğimiz şeylerin ağaçtaki yapraklara benzediğini söylemiştir. Ani bir rüzgârla her an düşebilirler.
Çevremizdeki değişimlerin tesadüfi değil, aslında evrenin özünün bir parçası olduğunu söylemiştir.
"Sahip olduğumuz her şeyin ve sevdiğimiz herkesin bir gün yok olacağını asla unutmamalıyız. Bu hep aklımızda tutmamız ama karamsarlığa kapılmamamız gereken bir şeydir. Bir şeylerin kalıcı olmadığının farkında olmak bizi üzmemeli,
Anı ve etrafımızdakileri sevmemize yardımcı olmalıdır."
öğrenmeyi hiç bırakmamak
"Yaşlanabilir ve fiziksel olarak titreyebilirsin, damarlarındaki bozulmaları dinlemek için gece uyanık kalabilir, tek aşkını özleyebilirsin, dünyanın kötücül deliler tarafından harap edildiğini görebilir ya da onurunuzun zihnin alt kanallarında boğulduğunu fatk edebilirsin.
Öyleyken bile tek bir şey geçerlidir; öğrenmek. Dünyanın neden sallandığını ya da onu neyin salladığını öğren. Zihnin asla yorulmadığı, uzaklaşmadığı,işkence edilemediği, korkmadığı ya da şüphe duymadığı ve pişman olmayı hiç hayal etmediği tek şey öğrenmektir."
T.H White, The Once and Future King
Hayatımın anlamı nedir?
- Mesela sadece daha uzun yaşamak mı, yoksa yüksek bir amaç mı aramalıyım?
Neden bazı insanlar ne istediğini bilirken ve yaşam tutkuları varken, diğerleri kafa karışıklığıyla güçsüzleşiyor?
•SON•
Zaten, bir zamanlar bana ak sakallı meşenin anlattığına göre, adına savaş denen şey, yeryüzünün herhangi bir noktasında başlayıp herhangi bir noktasında bitmezdi.
Her şey gibi, o da insanda başlayıp insanda biterdi. Bu yüzden, cepheler falanca dağda ya da falanca ovada değildi.
"Cepheler, bütün acımasızlığıyla insanoğlunun içindeydi."
Toprağı titrete titrete yürüyen tanklar, art arda gümbürdeyen toplar ve durup dinlenmeden kurşun kusan tüfekler insanoğlunun içindeydi.
Hatta, henüz icat edilmemiş silahlar da insanoğlunun içindeydi.
Yani, insan bir savaş alanıydı. Ceket, gömlek, pantolon ya da etek giymiş, kravat takmış, tıraş olmuş, kokular sürmüş bir savaş alanı. Gülümseyen bir savaş alanı. Öpen hatta, okşayan, konuşan, susan, çiçekler alıp çiçekler veren bir savaş alanı...
Peki, bir barış bahçesi olamaz mıydı aynı insan?
Şöyle güllerin kuş cıvıltılarına, kuş cıvıltılarının güllere karıştığı, mutlu yüzlerle dolu rengârenk bir barış bahçesi?
