Zeynep
@Zeze_okur
122 okur puanı
Nisan 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yanımda olmanı istiyorum diyemediğim için bu yağmur
içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz.?
Düpedüz, sarıl bana dedikten sonra
sarılmanın ne anlamı kalır.!
İlk kez o an sesini duydum: tatlı, yumuşak, hafif pes. Bir müzik aleti olsaydı herhalde çello olurdu ya da
kimi anlar viyola..
Bazen insan bir şeyleri tekrar etme ihtiyacı duyuyor; yaşadıklarını yaşadığını, hissettiklerini hissettiğini bilmek istiyor yoksa hepsinin sadece bir düş olduğu duygusuna katılabiliyor. Gerçeklik, hele ki size sırtını döndüğünde çok ama çok kırılgan bir şeydir..
Okur Takip Önerileri
Daha sonraya ertelemenin ne anlamı var ki? Hele de hayatta hiç gelmeyen “daha sonralar” varken…
"Dün bir düşten ibaretti . Yarınsa yalnızca bir hayal. Bugünü iyi yaşamak dünü tatlı bir düş, Yarını da umut dolu kılar.."
'Hayat devam ediyor.' diyorlar ya, bence yalan. Hayat bir yerden sonra duruyor. Ben hala onun bana en kıymetli varlığıymışım gibi baktığı kahvedeyim...
"İnsan deli olmasa bile biraz hassas bir kalbe sahip olabilir, pekâla, öyleleri vardır ki ufak tefek şeyler onları yaşatır da sert bir söz onları öldürür. Ben öyleyim işte.. "
"Zaman tasarruf edeyim derken aslında başka şeylerden tasarruf ettiğinin kimse farkında değildi. Yaşamlarının gittikçe daha zavallı, daha tekdüze ve daha soğuk geçtiğini kavramak istemiyorlardı. Bu gerçeği sadece çocuklar taa yüreklerinde hissettiler. Çünkü artık kimsenin onlara ayıracak zamanı yoktu.
Oysa zaman yaşamın kendisiydi. Ve yaşamın yeri yürekti. İnsanlar zamandan tasarruf ettikçe, zaman azalıyordu."....
".. Ama, herkes deli deli diye alay ediyor sokakta" dedi. "Bak işte o çok kötü birşey amca iyiki öyle bir oğlun yok. Deliyle alay eden...Esas öyle bir oğlu olan adamın kapı kapı dolaşıp derdine çare araması lazım.."
Sığamadık yeryüzü sofrasına. Kibir denizinde boğulmuşuz da haberimiz yok. Değirmenimiz susmuş, unumuz bitmiş, fırınlarımız da kararmış, kalplerimiz gibi...
.
.
.
.
.Dedemden öğrendiğim, “ insan olmak” kendi mutlu olduğun şeyleri yanındakine de iletmektir. İnsan kendisinde olmasını istediği herhangi bir şeyi bir başkası için de aynı şiddette isteyebiliyorsa “insanım” diyebiliyor.
Birbirimizin hayatlarının içindeyiz ve insan olmak galiba “diğerkam” olmaktan geçiyor...
.
.
.
.
.
"Beni hiçbir zaman sevmemişti ama bana güveniyordu. Sevgililerinin ve değişik zamanlarda birlikte olduğu kişilerin arasında ben en özgeci ve ona en tutkun olandım. Ve en fedakâr, en uysal, en salak.."
.. Alışkanlıkların gücü muazzamdır ve sonunda herşeyin yerini alabilir, hatta onun bile. Aşkın yerini alabilir sözgelişi, ama sevdanın değil, ikisini birbirinden ayırmak icap eder, birbirine karıştırılmasına rağmen aynı değillerdir. Birisi için gerçek bir zaaf hissetmek nadiren başımıza gelir, o birisinin bize zaafiyet duygusu hissettirmesi de...
.
"Çoğu kişi herhangi düzenli bir işe, çalışmaya alışkındır; bu düzen birden durdurulursa, bilincini yitirir ve hastalıklı bir umutsuzluğa düşer. Bu durum herkesin başına gelir. Kendilerini yenilediklerini düşünürler, ama aslında delirmelerine sebep olacak bir boşluktur bu..."
