Ah baylar, kulak verin şu ihtiyara! İnsan için aile yaşamından daha değerli bir şey olamaz. Çevrenizdeki velvele öyle güzeldir ki, Tanrım o gürültü patırtı olmadan yapamıyorum. İnanın bizimkileri görmemeye bir dakika bile katlanamıyorum! Kızımın “Babacığım, canım babacığım!” demesini özledim. Oğlum da liseden gelecek... Altı aydır onu da görmüyorum. Yemin ederim bunları anlatacak söz bulamıyorum.
Sayfa 116Kitabı okudu
“Babacığım. Dua ettiğinde Tanrı’nın tüm dileklerimizi yerine getirdiği doğru mu?”
Eğer doğruysa benim dua etmem gerek, diye düşündüm. Ah, bana sağlam bir irade bahşet. “İnsan”ın doğasını anlamamı sağla.
Sayfa 75Kitabı okudu
Ah tanrım! Gözyaşlarımı görüyorsun.
Bizlere payımıza düşen acıyı verdin.
Üzerine bir de bizlere işkence eden ve tesellimizi avucumuzdan alan, sana olan güvenimizi sarsan, merhametinden ve rahmetinden şüphe etmemize
neden olan insanlar göndermesen olmaz mıydı?
Her daim ihtiyacımız olan şifayı ya da gücü çevremizde ki her şey aracılığıyla bizlere veren sen değil misin?
Varlığının yüceliğini bir türlü anlayamadığım tanrım,
ruhum seninle doluyken neden bana yüz çevirdin?
Beni yanına çağır!
Daha fazla susma!
Susuzlukla kavrulan ruhumun daha fazla gücü kalmadı.
Hangi adam, hangi baba oğlunun kendisine aniden geri dönüp sarılarak, "Babacığım ben geri döndüm!
Yolculuğumu yarıda kestiğim ve erken döndüğüm
için bana kızma! Dünya her yerde aynı; bir emek ve acı,
zevk ve ödül sahnesi ama tüm bunların ne yararı var?
Ben sadece senin yanında mutluyum.
Acımı da sevincimi de senin yanında yaşamam isterim." diyen evladına sırt çevirebilir?
Sen yüce tanrım,
Senin yanında olmak isteyen kulunu kovar mısın?
Sayfa 117Kitabı okudu
Hiçbir çıkış yolu yoktu. Ah anne ve babacığım, ah gençliğin uzak ve kutsal ateşi, ah yaşamımın binlerce sevinci, binlerce uğraş ve amacı! Bütün bunlardan kalan bir şey yoktu geride, pişmanlık bile yoktu. Tek kalan şey tiksinti ve acıydı. Bana öyle geldi ki, salt yaşama zorunluluğu bu saatteki kadar bana acı vermemişti.
Sayfa 80Kitabı okudu
BABAM İÇİN
Allahım!... İşte bugün,
Şu zavallı ömrümün
En matemli bir günü.
Elim böğrümde kaldım,
Ben bugün haber aldım:
Babamın öldüğünü.
Bitti hayatın tadı,
Bu haber bırakmadı,
Dudağımda tebessüm.
Kalbim oyuldu yer yer,
Aman Yarabbi, meğer
Ne acıklı imiş ölüm.
Daha birkaç gün evvel,
Yüzümü okşayan el,
Şimdi toprak oluyor.
Kendi vücudum kadar
Bana yakın olanlar,
Birden, uzak oluyor.
Ah Baba!.. Daha düne
Kadar senin göğsüne
Saklıyordum başımı.
İnan babacığım, inan,
Bu ateş, menba'ından
Kuruttu gözyaşımı...
BABAM İÇİN
Allahım!... İşte bugün,
Şu zavallı ömrümün
En matemli bir günü.
Elim böğrümde kaldım,
Ben bugün haber aldım:
Bir ekim akşamı, şöminenin başında sessiz sedasız koltuğunda otururken hayata veda etti. Evin çevresinde sert bir rüzgâr esti ve adeta kükreyerek bacadan içeri nüfuz etti. Sanki her an sert bir fırtına çıkacakmış gibi bir gürültü koptu fakat hava hiç soğuk değildi.
Hatırlıyorum da efendim uykuya dalmadan
hemen evvel usulca kızinın başını okşamış, "Ah, Cathyciğim, neden hep böyle akıllı uslu oturamazsın ki?" demişti. Cathy de başını kaldırıp babasına bakmış ve gülerek, "Neden sen de hep böyle iyi huylu bir adam olmazsın ki, babacığım?" diye karşılık vermişti. Ama babasının yine sinirlendiğini görünce hemen elini öpmüș ve "Sana ninni söyleyeyim," demişti.
Sayfa 55Kitabı okuyor
"(Ah, baba... babacığım... Ne olur bir kere, bir kerecik olsun bana, yüzüme, sarı kanaryam deyiverseydin...)"
Sayfa 65 - Doğan Kitap, 66.BaskıKitabı okudu
"Babacığım. Dua ettiğinde Tanrı'nın tüm dileklerimizi yerine getirdiği doğru mu?"
Eğer doğruysa benim dua etmem gerek, diye düşündüm. Ah, bana sağlam bir irade bahşet. "İnsan"ın doğasını an lamamı sağla. Bir insan, bir insanı ittiğinde günahkâr olmuyor. Bana öfkenin maskesini bahşet.
Sayfa 75Kitabı okudu
Babacığım ölümü kendi istedi. Terk-i tezkere etti.Niçin bilmem? Fakat ölümü istedi. Ben bunu anlıyorum,ninem de korkuyordu. Her mektubunda yalvarıyordu.Zavallı babacığım. Başı ucuna bir taş bile dikilmeyecek.Yattığı yeri ot örtecek, yağmur silecek, rüzgâr süpürecek.
- Ah bu vatanda her şehirde bir taş dikilseydi, memleketimiz baştan başa bir kabristan kesilirdi ve bu türbelerin kandilleri için göğün yıldızları kâfi gelmezlerdi.
Sayfa 44Kitabı okudu
