Sonuna kadar okuyalım, paylaşalım, istifade edelim İnşaAllah ❀
Bu gecenin, şu ayeti kerimede bildirilen gece olduğu söylenmiştir.
“O gecede her hikmetli iş, belirlenip hükme bağlanır.” (Duhân,4)
Bu geceye, bereketli ve feyizli bir gece olması sebebiyle 'Mübarek',
Kulların günahlarının affolunması ve temize çıkmaları sebebiyle 'Berat',
Kulların ihsana kavuşmaları nedeniyle
Bütün varlık alemi bir kimseye kötülük yapmak için elbirliği etse, Allah takdir etmedikçe bunu gerçekleştirmeleri miskin değildir.
Sayfa 264Kitabı okuyor
Allah isteyip takdir etmedikçe insanın O’na teslim olup itaat eden gerçek bir mümin ve müslim olması mümkün değildir. Bir kimsenin, “Mümin olmak da kâfir olmak da sadece benim elimdedir” diyerek ilâhî iradeyi dışlaması, her şeyin yapıp yaratıcısı olan Allah’a karşı bir edepsizlik ve saygısızlıktır.
Yeni Diyalektik
_Tanrı, ilk ateisttir. Ateistler
_Tanrı, ilk masondur. Masonlar
_Orospu çocuğu. Marques de Sade
_Herkesin tanrısı kendine benzer. Yamyamların tanrısı bir yamyam; savaşçıların tanrısı bir savaşçı; hırsızların tanrısı hırsız; aşıklarınki de aşk tanrısı olacaktır. Ralph Emerson
_Trakyalılara göre tanrı, sarışın ve mavi gözlüdür. Öküzlerin elleri
Şeytan, Hazreti Isa'ya der ki: Sen diyorsun ki, Hâlik takdir etmedikçe sana bir musibet gelmez. Şu halde bu-nu isbat için şu dağın başına çık kendini aşağıya at. Mukadder ise selâmet, kurtulursun.
Hz. Isa: cevaben Ya melun Allah için kulunu imtihan kudreti sabittir, lakin kul için Allah'ı imtihan selahiyeti hiç bir vakit yoktur.
Sayfa 9 - Elif matbaacılıkKitabı okudu
Hz. Muhammed’in tebliğ ettiği son dine İslâm isminin verilmesinin bir sebebi de İslâm kelimesinin “teslim olma”, yani “Allah’ın varlığını ve birliğini tanıyarak O’nun peygamberi vasıtasıyla insanlığa bildirdiği itikadî ve amelî hükümleri benimseyip uygulama” anlamına gelmesidir. Esasen bütün ilâhî dinler insanlardan böyle bir teslimiyet istediği için, bu dinlerin hepsi geniş anlamda İslâm sayılmış, bu cümleden olmak üzere tefsirlerde Hz. İbrâhim’in söz konusu duasında geçen “müslimeyni” ve “müslimeten” kelimeleri İslâm ismiyle bağlantılı olarak açıklanmıştır. Buna göre Hz. İbrâhim, Kâbe’yi inşa etmekle işlemiş oldukları hayrın kabul edilmesini niyaz ettikten sonra, kendisi ve oğlu İsmâil’le soylarından gelecek ümmetin Allah’a teslim olup itaat eden hâlis kullar olmaları, yüce Allah’ın takdirini bu yönde tecelli ettirmesi dileğinde bulunmuştur. Çünkü Allah isteyip takdir etmedikçe insanın O’na teslim olup itaat eden gerçek bir mümin ve müslim olması mümkün değildir. Bir kimsenin, “Mümin olmak da kâfir olmak da sadece benim elimdedir” diyerek ilâhî iradeyi dışlaması, her şeyin yapıp yaratıcısı olan Allah’a karşı bir edepsizlik ve saygısızlıktır. Ayrıca insan yalnız itaatkâr bir kul olmasında değil, Allah’a ne suretle itaat ve ibadet edeceği, yani ibadetlerin şekillerini ve esaslarını bilme hususunda da O’na muhtaç olduğu için Hz. İbrâhim duasının devamında, “Bize ibadet usullerimizi göster” diye yakarmış; bu arada kendisinin ve oğlunun, peygamber de olsalar yanılgıları bulunabileceği düşüncesiyle Allah’tan tövbelerini kabul etmesini dilemiştir.
Sakınılan Göze çöp batar.
Peygamber Efendimizin ifadesiyle " Bütün varlık alemi bir kimseye kötülük yapmak için el birliği etse, Allah takdir etmedikçe bunu gerçekleştirmeleri mümkün değildir."
Sayfa 160 - DiyanetKitabı okudu
Allah takdir etmedikçe ne bir şey alınır ve ne de ekilir. Allah nasip etmedikçe insan toprağı istediği kadar ekip sürsün...bütün zahmetleri boşa gider...
Sayfa 297Kitabı okudu
Allah takdir etmedikçe ne bir şey alınır ve ne de ekilir. Allah nasip etmedikçe insan toprağı istediği kadar ekip sürsün... bütün zahmetleri boşa gider...
Sayfa 297Kitabı okudu
{Din gününün sahibi}
مَالِكِ يَوْمِ الدّ۪ينِ
Bütün beşeriyyetin hayatında büyük hüküm icra eden bu hakikat, ahiretin varlığına itikad etmek esasına dayanır. Malikiyyet ; istila ve hakimiyet derecelerinin en ileri şeklidir. Din günü; Ahirette hesap günüdür. Çok kere insanlar Allah'ın uluhiyyetine ve ilk olarak kainatın yaratanı olduğuna inanmışlardır ama bunun
Sevad-ı Azam | 62 MADDE
Sevâd-ı A'zam Ne Demektir? Nasıl Sevâd-ı A'zam Zümresine Dâhil Olunur ?
Sevâd-ı A’zam; Peygamber Efendimiz (s.a.v.) tarafından -Tirmizî ve İbn Mâce’de geçen- meşhur “73 Fırka” Hadîs’inde “Benim ve Ashâbımın yolunda olanlar” olarak târif edilmiştir.
Bir Müslüman, aşağıdaki altmış iki “î’tikâdî” esası benimsemedikçe "Sevâd-ı
Ashâb-ı kirâmdan Feyrûz ibnü’d-Deylemî radıyallahu anh şöyle dedi:
Übey ibni Kâ‘b radıyallahu anhın yanına geldim ve ona: “Kalbime kaderle ilgili bazı olumsuz düşünceler geldi. Bana bu konuda bir şeyler söyle! Belki böylece Allah Teâlâ o kötü duyguları kalbimden giderir” dedim. Übey ibni Kâ‘b bana şunu söyledi: “Allah Teâlâ göklerdeki ve yerdeki bütün kullarına azâp etse bile onlara haksızlık etmiş olmaz. Bütün kullarına merhamet etse de bu ilâhî merhamet, onların yapacağı sâlih amellerden daha hayırlıdır. Sözgelimi sen, Allah rızâsını kazanmak için Uhud dağı kadar altın dağıtsan, kadere inanmadıkça Allah Teâlâ senin bu hayrını kabul etmez. Öte yandan başına gelmesi takdir edilen iyi veya kötü bir şeyin mutlaka başına geleceğini, başına gelmesi takdir edilmeyen bir şeyin de aslâ başına gelmeyeceğini kabul etmedikçe sen gerçekten kadere inanmış olmazsın. Kadere inanmadan da ölürsen şunu iyi bil ki mutlaka cehenneme girersin.” Feyrûz ibnü’d-Deylemî radıyallahu anh sözüne şöyle devam etti: “Sonra Abdullah ibni Mes‘ûd radıyallahu anhın yanına gittim, o da bana kader konusunda aynı şeyi söyledi. Ardından kalkıp Huzeyfe ibni’l-Yemân radıyallahu anhın yanına gittim, o da aynı şeyi söyledi. Daha sonra Zeyd ibni Sâbit radıyallahu anhın yanına vardım. O da bana Nebiyy-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellemden aynı şeyleri nakletti.”
Yüce Allah yirmi âyette ya cinlere ya cinlere insanlarla birlikte söz etmiştir. Buna göre tıpkı insanlar gibi cinlerin de hayırlıları-şerlileri; inançları - inançsızları; iyi olanları-kötü olanları vardır. Onlar da, Allah'ın buyruklarına itaat veya isyan etme eğilimindedirler ve her fâni gibi ölümlüdürler.
Hz. Peygamber sav hem insanlara hem de cinlere peygamber olarak gönderilmiş ve bu yüzden de kültürümüzde kendisine "Resûlü's-sekaleyn" yani " iki topluluğun da peygamberi" denilmiştir.
Peygamberimin ifadesiyle, bütün varlık âlemi bir kimseye kötülük yapmak için elbirliği etse, Allah takdir etmedikçe bunu gerçekleştirmeleri mümkün değildir. Kötü niyetli, şeytan özellikli cinlerin insanları saptırmaya ve başlarını derde sokmaya çalışacakları açıktır.
Peygamberimiz, "Ey Ebû Zer! İnsan ve cin şeytanlarının şerrinden Allah'a sığın!" deyince Ebû Zer, " insanların da şeytanı olur mu?" demiş, Efendimiz de "Evet" cevabını vermiştir.
Peygamberimiz, kötü cinlerin şeytanların insanlar üzerindeki olumsuz etkilerinden kurtulmak ve onları tesirsiz hâle getirmek için Allah'a sığınmamızı öğütlemekte, Felâk ve Nâs surelerini, ayrıca Âyetü'l-Kürsî'yi okumamızı tavsiye etmektedir.
Hadislerle İslam 1
