Sonra, fark ettim ki,
Su akıyor, rüzgâr esiyor, yağmur yağıyor,
Her şey yine ve aynı şekilde oluyor…
Öyle bir yere geldim ki,
Sıcak ve soğuk, aşk ve nefret, savaş ve barış,
Üşümek ve sonra ısınmak gibi…
Gitsem ayrılık olur, kalsam çöl…
Gidersem bende hasret olur ve belki beni sevenler de özler ama
Anladım ki özlemden hiç kimse ölmüyor, ama ben ölüyorum…
Nefes alıyorum, önemsiyorum ve gitmek istiyorum…
Anladım ki hasret yeni bir aşk`a kadar sürüyor…
Sevdiklerim ve beni sevenler,
Bağışlayın su akıyor ve ben gidiyorum.
T.A
kendini ararken fark edilen:
Ama bu rüya ve anı karmaşasının derinlerine gittikçe, duygusal sorunların zihinsel sorunlarla aynı şekilde çözülemeyeceğini anladım.
Dün gece kendimle ilgili olarak keşfettiğim şey buydu.
Kendime, etrafta kaybolmuş bir ruh gibi
dolaştığımı söyledim
ve sonra baktım ki ben gerçekten kaybolmuşum.
Euria...
"Seni öldürmeyeceğim ama izlendiğim için öldürdüğümü zannetmeleri gerekiyor.Boğazını keser gibi yapıp kendi kolumu keseceğim.Göreceğin kan seninki olmayacak yani,korkma ama senden istediğim bir şey var.Bunu yaptığım gibi yere yığılacaksın.Anladın mı?"
"Anladım,yere yatacağım,kandan korkmayacağım.Ama bunu neden yapıyorsun?"
"Çünkü ben kötü biri değilim."
Sayfa 63Kitabı okudu
Seni seviyorum, iyi ki varsın." deyince "İyi ki varız diye cevaplayacak birisinin olduğunu biliyorum. Kim o taktiklerle sahte ilişkilerini kuruyorsa kursun, benim fazla umurum da değil. Tek istediğim şey, beni anlasin ve sen de biliyorsun ki hayatta anlaşılmak bu işin en temeli. Beni bu hayatta kimse anlamadı, anlar gibi yapti. Ben de her zaman onları anladım ama onlar da anladığımı anlamadılar. Anlaşmazlıkların olduğu bir dünyada inadına "Seni seviyorum." diyeceğim.
Seni seviyorum, sevgilim, lyi ki varsın, lyi ki varız. Seni bulduğum zaman söz, asla bırakmayacağım.
Dünyanın bi’ ucuna gitsen o gök bu gök işte.
Yıllar geçti deniz görmeyeli, çimenlere dokunmayalı, gökyüzünün altında saatler dolusu beklentisiz uzanmayalı… Bir buradaki gökyüzünü izleyebildim kirli, parmaklıklı pencerenin ardından; bir de hava almaya çıktıkça yandaki gökyüzünü. Birden çok gökyüzü varmış meğer cezaevinde anladım. Benim içerde gördüğüm ile bahçede gördüğüm, hele dışarıdan birinin gördüğü gökyüzüler bir olur mu hiç? Olmaz ya.
Fen kitapları yazmaz, gökbilim kabul etmez, dini kitaplar dahi uzlaşmaz bu konuda ama herkesin gökyüzü ayrıdır. Altı yılın ilk günü anladım ben bunu. Yan bahçeye çıkınca gördüğüm gökyüzü bile değişir, diğerleri nasıl değişmesin? Dün uyumadan önce üst ranzamda kalan Haşim’e söyledim bunu da inanmadı bana. “Olur mu öyle şey lan, gökyüzü herkese aynıdır. Dünyanın bi’ ucuna gitsen o gök bu gök işte.” deyip kestirip attı, iki dakika sonra da horlamaya başladı. Onu ben de biliyorum, ama aynı değil işte be Haşim.
Yeryüzü
Beste Sanem Çorbacıoğlu
Sis dergi ocak 24
Toplum dediği tam olarak neydi? İnsanın çoğulu mu? Toplum denen şey tam olarak nerede bulunuyordu? Tüm hayatımı toplumdan korkarak, onu güçlü, ürkütücü ve korkutucu bir şey olarak hayal ederek yaşamıştım. Ama Horiki konuşurken birden anladım.
"Toplum dediğin şey sen değil misin?"
Sayfa 77
Sen kime ne anlatırsan anlat,kimse bir şey anlamaz,diye sürdürdü sözlerini Raskolnikov.-Ama ben seni anladım.Sen bana gereklisin.Buraya,sana gelmemin nedeni de bu.
Sayfa 411Kitabı okudu
Onsuzluk
Bugün günlerden yağmurlu bir cumaydı. İşten çıkmış otobüste kafamı cama dayayıp "çok eski şarkı" isimli müziği dinliyordum. Sözlerinde "iznin olmadan hala seviyorum seni" geçiyordu. Evet, onun izni olmadan hala onu seviyordum. Onu "kafamda dönüp duran plaklar" gibi çalıp duruyordum adeta...
Sanki bedenime tüm
Yirmi bir yaşındayken geri çevirdiğim bir erkekle romantik incelik gereği "ilişki" diye adlandırılan bir serüven yaşadım. Gençken, itliği bana gülünç gelmişti ama kırk yaşında, düpedüz hain olduğunu anladım; yanına yaklaşan herkese acı çektirmekten hoşlanıyordu yalnızca. İlk aradığında o yirmi beş yıl önceki "aşağılama"nın acısını çıkarmaktan başka bir şey düşünmediğini içtenlikle söyledi.
Sayfa 126 - Can YayınlarıKitabı okudu
309 syf.
10/10 puan verdi
“Aileyle yüzleşince genel olarak aileyi kaybediyordunuz.”
Bu alıntıyla başlamak istedim. Kitabı Eylül Görmüş tavsiyesiyle almak istiyordum ama 
Deniz Yüce Başarır da çok övünce muhtemelen beğeneceğimden emin olarak sipariş vermiştim. Bu iki kadının okurluğuna bir kez daha güven tazeledim. Bir kez daha anladım ki bu iki insan sevdiyse kitabı muhtemelen ben
