Kimi sevsem sensin .. Kimi sevsem aslında seni arıyorum, hep bir sana benzeyen hikayesi benimkisi. Senin gibi kokan, senin gibi gülen, hani ki senin gibi seven.. Ustanın bir ömrün özeti diye nitelendirdiği 92 sayfa sayısı ile insanı duygudan duyguya götüren o kitap. Her satırda bir arayış, her satırda bir daha asla olmayacakmış ama o yolda kayboluş bitmeyecekmiş hissini okuyucuya derinlerde hissettiriyor 
Attila İlhan . Yalnızlığı, platonik duyguları, İstanbul’u, mevsimleri, hatta bazen de aileyi betimliyor. Gel gelelim işin gerçekliğine. Bizi büyüten, ehlileştiren, derinleştiren, ruhumuzu saran, çorak bahçemizi yeşerten ama gerçek olmayan o duyguya. Bir keresinde “Ne kadınlar sevdim, zaten yoktular” diyor İlhan. Sonra “ Kimi sevsem sensin/ Hayret.“
Aşk tam da böyle, var ama yok, değişen, dönüşen bir varlık olan insan için mümkünsüz. Peki neydi bu aşk şiirlerine şarkılarına sarılmamızın sebebi? İnsan olaylara ve nesnelere anlam yüklemeyi sever, yaşamanın ön koşullarından biri de ait ve sahip olmaktır. Aslında İnsan, sevmeyi sever. Keyifli olsun, verimli olsun..
Sevdik mi??
Ailesinin başına gelen korkunç olaydan sonra dokuz yaşındaki Alice Hart’ın, deniz kenarındaki çocukluk evini terk etmesi gerekmişti. Çiçek yetiştiriciliği yapan babaannesi June, Alice’i kanatlarının altına alıp onu yetiştirmeye ve kıza çiçeklerin dilini öğretmeye başlamıştı. Çiçeklerin dilini kullanarak, gerçekte söylemesi ve anlatması zor şeyleri ifade etmenin bir yolunu gösteriyordu.
June’un ve çiftliği işleten kadınların gözetimi altında Alice, yeni hayatına alışmaya çalışıyor ancak ailesinin geçmişi hakkında bilmediği şeylerin ağırlığı altında ezilmeye başlıyordu. Seneler içinde Alice tekrar ihanete uğrayıp büyük bir kayıp yaşayınca, kederinden uzaklaşmak için çiftlikten kaçmaya karar verdi. Kendini nefes kesen çiçeklerle dolu bir çölün ortasında bulduğunda, karizmatik ama tehlikeli biriyle de tanışacak ve anlatabileceği en önemli hikâyenin, kendi hikâyesi olduğunu öğrenecekti.
Evet kitabı 
Nur ve #murphykitapkulubu ile birlikte okudim ama puanimbiraz düşük. Bu sekilde betimlemelerle dolu bir kitabin daha guzel kurgu agina oturmasi saglanabilirdi diyorum. Bir botanik garden vezisi edasinda dram dolu bir okuma isteyenler deneyebilir diyorum.
288 syf.
10/10 puan verdi
İNANILMAZDI!!!!! Yazarın basit kalemi, kısa bölümler (ortalama her bölüm 4-5 sayfa) ve kurgunun su gibi akıp gitmesi kitabın başına oturunca kalkmanızı engelliyor. Bir bölüm daha bir bölüm daha zaten 3 sayfacıkkk:) derken kitabın sonunu getiriyorsunuz. Kitaba gelirsek 
Hizmetçi serisinden daha mı çok sevdim karar veremiyorum henüz. Saat sabah 5 ve ben kitabı yeni bitirdiğim için hala etkisi altındayım o yüzden objektif yorum yapamayacağım (ama bir kaç gün sonra incelemeyi düzeltebilirim)
Kitabı Tricia, Adrienne’in geçmişi ve Adrienne’in hastaları ile görüşmelerinin ses kayıtları olarak okuyoruz. 
Freida McFadden öyle akıcı yazmış ki geçmiş, günümüz ve kayıtlar arasında hiç kopukluk yaşamıyoruz. Kitabın sonunda birden fazla ters köşeyle karşılaşıyoruz. Siz bir yere odaklanıp onu çözmek isterken başka bir yerden vay be dedirtecek ters köşelerle yazar kendine bu kitabında da hayran bırakıyor. Spoilersız nasıl anlatır ki bilemedim.. Kitabı okumayı düşünüyorsanız lütfen okuyun ve OKUTUN. Bir an önce yazarın kalan kitapları da Türkçeye çevirilsinnnn!!!!!
Kitap için teşekkürler Bek.
