Anadolu'nun çocukları erken büyür. Açlıktan belki, belki Ortadoğu'nun kaderi bu ; hepsinin yüzü küçük kadınlara, adamlara benzer. Bildikleri çok acı bir şey olduğunu söyler yüzleri, erkenden kadın ve adamdır hepsi. Bu yok-çocukluk ölümden daha beter gelir bana.
FATİH İLE İRANLI TÜCCAR
Lâmiî Çelebi anlatıyor:
Babam şöyle anlatmıştı: Bir gün Fatih Sultan Mehmed huzurunda defterdarlık işiyle uğraşıyorduk. Sohbet esnasında vezirleri ve diğer bürokratlar, zehirli böcekler ve can yakıcı hayvanlardan bahsetmeye başladılar. Kimi Türkistan yılanından, kimi Arabistan kenesinden, kimi de Anadolu'nun akrep, çıyan, sivrisinek ve piresinden söz açtı. Bir ara Acem defterdarı olan bir arkadaşım dedi ki:
- Sultanım! Horasan'da bir şehir var. Havası son derece iç açıcı, suyu berrak ve tatlıdır. Ama o şehirde son derece zehirli bir yaratık vardır. Soktuğunu kimse anlamaz, sadece izinden anlarlar. Kimi sokarsa, soktuğu yerde ateş yanıyor zanneder. Bir süre sonra da o kişi tulum gibi şişer, oracıkta canını teslim eder. İmdi, o şehir halkı bu böceğin hassasını bildikleri için ona karşı bir ilaç geliştirmişler. Ne zaman içlerinde bir çocuk dünyaya gelse ya da bir yolcu o diyara uğrasa, hemen köpek dışkısını sütle veya suyla ezip içirirler. Böylece o kişi, bu bela ve afete uğramaktan kurtulur. Her kim ayda bir kez bundan yese sonsuza dek o yaratığın zararından güvendedir, isterse günde bin kez soksun zarar görmez.
İranlı defterdarın hikâyesini dinleyen Fatih Sultan Mehmed ona:
- Bu hikâyeyi kendin görüp mü söylüyorsun, yoksa sadece başkasından duyduğun bir efsane mi? diye sordu.
İranlı defterdar:
- Hayır devletli hünkârım! Bendeniz o şehirde iki yıl kadar bulundum. Bu anlattıklarımı bizzat gözümle gördüm, cevabını verdi.
Sultan gülerek dedi ki:
- Anlaşıldı, sen de o ilacı tecrübe etmiş, o devanın tadına bakmışsın demek!
Orada bulunanlar epey gülüştü, İranlı defterdar ise utancından kıpkırmızı kesildi.
Anadolu'nun Türk yurdu haline getirilmesinde ve İslamiyet'in yayılmasında büyük hizmetleri olan Bayat boyundan, büyük şahsiyetler yetişti. Oğuz elinin büyük manevi şahsiyeti Dede Korkut (Korkut Ata), şair Fuzülî, Cem Sultan adına Osmanlı hanedanının eski atalarına dair Cam-ı Cem-Ayin adlı eseri yazan Mahmud oğlu Hasan, Bayat boyundan yetişen ünlü şahsiyetlerdir.
Türk Tarih Kurumu eski başkanı Prof. Dr. Yusuf Halacoğlu'nun da dediği gibi, "Fuzüli'yi Kürt yapmak için, tüm Bayat boyunun da Kürt yapılması" gerekir. Eğer Kürt ideologlar bir ismin önüne Kürt veya Arapça yazılıyorsa 'el-kürdi' kelimesini koyarak önemli kişileri Kürd yapmakla teselli buluyorlar ve komplekslerini tatmin ediyorlarsa, varsın bildikleri gibi yapsınlar.
Sayfa 248 - pdfKitabı okudu
Anadolu'nun çocukları erken büyür. Açlıktan belki, belki Ortadoğu'nun kaderi bu; hepsinin yüzü küçük kadınlara, adamlara benzer. Bildikleri çok acı bir şey olduğunu söyler yüzleri, erkenden kadın ve adamdır hepsi. Bu yok-çocukluk ölümden daha beter gelir bana.
Ağrı'nın Derinliği, Ece Temelkuran
Kastamonulu 6-7 Eylül gecesini anlatıyordu.
"...Millet kıyamet. Polisler bir yandan arka olur, millet çoşmuş, kudurmuş. İnsanın aklı başından gidiyor. Dükkân kepenkleri mukavva gibi yırtılıyor. Kim yırtıyor? Belli değil. En korkak, en zayıf insan olmuş yedi başlı dev! O koca koca buzdolapları, o canım avizeler, top top kumaşlar, o tabaklar,
Sayfa 179
Livaneli'nin Rüzgarlar Hep Gençtir adlı kitabına başladığımdan malum şu günlerde köyde evdeydik.Kitabın ilk bölümünün başlığı"Keçiler ve Koyunlar"ı okumaya başladığımda ben de oğullarımla keçileri sevip gelmiştik.Babannesinin Livaneli'yi "bu benim yavrum keçidir! Öteki çocuklar koyundur, onların büyük kuyrukları her türlü
