mübeccel
@anlatmubeccel
bırak duyulsun sessizliğim.
8 Haziran
43 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
mübeccel tekrar paylaştı.
insanın başkalarına söyledikleri, kendi duymak istedikleridir. yazdıkları, okumak istedikleridir. Sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir.
Hayat denilen şeyi yitirdim; bıraktım; elden gitmesini istedim. Benden sonrası tufan! İsteyen yazdığım kağıtları okusun, isteyen sittin sene okumasın. Benim için aciliyet kazanan yazma ihtiyacı dolayısıyla yazıyorum. Muhtacım buna; eskisinden de çok.
Okur Takip Önerileri
mübeccel tekrar paylaştı.
Bana nasıl ölmek istediğini söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim. Başka bir ifadeyle, boş bir hayatı nasıl doldurmak istersin? Kadınlarla mı, kitaplarla mı, yoksa dünyevi hırslarla mı? Ne yaparsan yap, başlangıç noktan can sıkıntısı, varış çizgin ise öz yıkımdır. Kaderimizin amblemi: Solucanlarla dolu bir gökyüzü. Baudelaire bana hayatın solucanların gün ışığındaki coşkunluğu ve mutluluğunsa soluncanlann dansı olduğunu öğretti.
Ama bil ki, kan kaybeder gibi kelime kaybettim.
mübeccel tekrar paylaştı.
erkekler davrandıkları gibi, kadınlarsa göründükleri gibidirler. erkekler kadınları seyrederler. Kadınlarsa seyredilişlerini seyrederler. bu durum, yalnız erkeklerle kadınlar arasındaki ilişkileri değil, kadınların kendileriyle ilişkilerini de belirler. Kadının içindeki gözlemci erkek, gözlenense kadındır.
İnsan insan oldu mu, acı çeker. Bunları anlaman, senin insan olacağını gören Babanın gururlu üzüntüsü ile üzüntülü gururunu anlamlı kılmıştır sana.
Garip değil mi: şimdi, yaşamım boyu isteyip de elde edemediğim bir şeye, şimdi, öldükten yıllar sonra, kavuşmak...
Ama beni tanımalarını en çok istediğim kişiler, beni en çok yanlış anlayan kişiler oldular.