Muhyiddin-i Arabi hazretleri der ki:
"Kelimenin Arapça karşılığı yara izi demektir."
Sayfa 217Kitabı okudu
İsmet Özel "Partizan" şiirinde, "Gırtlağımda bir harf büyüyor buna dayanacağım." diye başlar. Harf, Arapça mızrak veya kılıcın keskin ağzı anlamına gelir. Mızrak gırtlağımızda iken ne söyleriz?
Eğer Osmanlıca; Arapça, Farsça ve Türkçe karışımı ve sadece Saray çevresine ait bir dil ise, sanat dili olarak tercihlerim arasında olabilir fakat konuşma dilim olamaz, diye düşünüyorum.. Şâyet Osmanlıca; 7 asırlık atalarım tarihinde, halkın da yazıp konuştuğu bir dil ise, fikrimin ince gülü Türkçe'm gibi, benim de öz dilimdir demekten çekinmem...
Rabbin varken asla telâş etme, talaş olur dağılırsın:
"Telâş" kelimesi, Arapça kökenli olup "dağılmak, silinerek ortadan kaybolmak, bir şeyin aslî yapısının bölünerek ve ezilerek parçalara ayrılması" demektir.
Marangozdaki Talaş da aynı kökten gelir İnsanın Dünya Telâşı da...
İbrahim Oruç
XVI. yüzyılın ortalarına kadar dünyanın en büyük bilim ve düşünce merkezleri İslâm topraklarında bulunmaktaydı. Endülüs'te yahudi ve hıristiyan aileler çocuklarının iyi bir eğitim alması için müslüman medreselerini ve araştırma merkezlerini tercih etmekteydi. Arapça, yahudi ve hıristiyanlar arasında da bir bilim ve düşünce dili olarak kabul edilmişti.
Sayfa 52
"Yeryüzü genişliğine rağmen bunlara dar gelmişti." (et-Tevbe 9/118) Arapça da "rahb, "genişlik" anlamına gelir. Hatta Ka'b b. Malik radıyallahu anh, insanların hareketlerinin onları nasıl sıktığını anlatırken "Öyle ki memleketimi tanıyamaz olmuştum ve kendi kendime, 'Ben Medine'de miyim, değil miyim?' diyordum." demiştir.
"Vicdanları kendilerini daralttıkça daraltmıştı." (et-Tevbe 9/118) İnsan, içi daralınca nefes alamaz bile. Fakat onlar, yüce Allah onları bundan kurtarana kadar sabrettiler.
"Nihayet Allah'tan (azabından), yine Allah'a sığınmaktan başka çare kalmadığını anlamışlardı." (et-Tevbe 9/118)
Farsça, daha önceki kitaplarımda yazdığım gibi Sasanlı dönemi Part Türkçesiyle Karahanlı Türkçesinin 9. yüzyılda Arapça ile karıştırılmasından oluşturulmuş olan Türklerin kullandığı bir saray dilidir.
Sayfa 87
dipnot 14
Bu durumu şu örnek çok güzel açıklar: "Dört İslam ülkesinden, dört farklı dil konuşan dört hacı Mekke'ye doğru giden yolda çölden geçiyorlarmış. Bir vahada bir parça altın bulmuşlar. Altın parçası o kadar küçükmüş ki bölüşseler ellerinde neredeyse hiçbir şey kalmayacakmış. Bunun yerine altın ile bir şey satın alıp bölüşmeye karar vermişler. Almak istedikleri şeyi, en yaşlıları Arapça, ikincisi Farsça, üçüncüsü Türkçe ve dördüncüsü Kürtçe -hep aynı şeyi-söylemişler. Her dilde üzüm kelimesi farklı olduğu için birbirlerini anlamamışlar ve kavga ile son bulan bir tartışmaya girmişler. Oradan geçen ve dört dili de anlayan ve her birinin hakkını savunacağına söz veren beşinci hacı gelene kadar sakinleşmemişler. Beşinci hacı parayı alıp gitmiş ve biraz sonra sulu üzümlerle gelerek aralarında pay etmiş. Bu durum değişik dinler için de tıpkı böyledir. Hakikat daima aynıdır, onu anlatan kelimeler ise çok farklıdır. Gelecekte bir gün insanlar yeterince olgunlaştığında farklılıklar birleşmeyle sonlanabilir. Zira hakikat Allah gibi tek ve Ölümsüzdür."
Mevlânâ Celâleddin Rûmî bu fikri şöyle dile getirir: "Önce senin ruhun ve benim ruhum bir idi. Benim gelişim senin gelişin, benim gidişim senin gidişin idi. Benden ya da senden söz etmek doğru olmaz. Aramızda ben ve sen artık bitti. Işıldayan özünü bulmak için nefsin bütün engellerini aş. Yerim hiçbir yerdir ve izim hiçbir izdir." Carl Vett , a.g.e., s. 35, 46. [Dervişler Arasında İki Hafta - KAKNÜS YAYINLARI]
Sayfa 26 - Fecr Yayınları: 811 / 1. Baskı: Mart 2024
Vefat, en Anlamlı kelimelerden biri
Arapça vefa ile aynı köktendir ve sözünü tutmak, borcunu ödemek demektir.
İnsan dünyaya geldiğinde ömür emanetini taşır ve öldüğünde sözünü tutup emaneti teslim etmiş olur.
Ne mutlu borcunu tertemiz ödeyenlere..
Ölüm En Güzel Bahanesidir Ayrılığın, Ne giden suçlanır,Ne kalan umutlanır
"Ölüm En Güzel Bahanesidir Ayrılığın,
Ne giden suçlanır,
Ne kalan umutlanır"
Dünyadan Göç etme Anında pişmanlık duyulmayan bir ömür; zekice, dinamik ve verimli geçirilmiş bir hayat...
- Ne kadar büyük bir zafer!
Ya, Rabbim bana öyle bir ömür sürmeyi nasip et,ki son anımda, son demimde ömrümü düşündüğüm zaman pişmanlık duymayayım.
RİSALE-İ NUR’UN İÇYÜZÜ) ABDULLAH TEKHAFIZOĞLU
İbn Kayyım el-Cevziyye, İgasetu’l-Lehfan fi Mesayidi’ş-Şeytan adlı eserinde
der ki:
Peygamberlerden başkaları, şahsî düşüncelerinde ve ilhamlarında hata da ederler,
isabet de. Onların zan ve ilhamları, düşünceleri ve hatıraları
80, Allah’ın kulları için delil ve
hüccet niteliği taşıyamaz.
Allah’ın ilhamına mazhar olanların sadatı, ashab-ı
“Arapça isteyen urbana gitsin
Acemce isteyen İran’a gitsin
Frenkçe isteyen Frenkistane gitsin
Ki biz Türküz bize Türkçe gerektir”
Sayfa 53 - Lastik Said’in bir şiiri
Lübbetülayn, Arapça kökenli bir kelimedir. "Lübbe" kelimesi, "gönül, kalp" anlamına gelir. "Ayn" kelimesi ise, "iki" anlamına gelir. Lübbetülayn, kelimenin tam anlamıyla "iki gönül" anlamına gelir. Lübbetülayn, İslam kültüründe, özellikle Hz. Muhammed (s.a.v.) ve Hz. Aişe (r.a.) arasındaki sevgiyi ifade etmek için kullanılan bir terimdir.
Ve aşk; Efendimizin Aişe annemize seslenişiydi
Lübbetülayn (gözbebeğim)..🌺🌺
Nizâmiye müderrisleri, sadece söz sahibi oldukları ilmî sahalarda önde gelen şahsiyetler olmayıp, zamanın geçerli dillerine de vâkıftılar. Misal olarak, Bağdat Nizâmiyesi müderrisi İbnü't-Tilmîz el-Bağdâdî (v. 1215), Arapça, Farsça, Türkçe, Habeşçe, Rumca, Ermenice ve Zencice biliyordu. Yine Hibetullah el-Bağdâdî, Arapça, Farsça, Yunanca ve Süryânî dillerini bilmekteydi.
Sayfa 165 - M. A. Köymen, a.g.e., s. 392.Kitabı okuyor
