Burda yazdığım kısa bir hikaye Naçizane... :)
Bir varmış bir yokmuş. Masallar diyarinda Fatma adinda bir hakim varmış. Hakperest, rotası adalet, davası hakkaniyetmiş. Yine gunlerden birgun gorulecek bir dava icin mahkemenin yolunu tutmuş. İçinde bir burukluk. Nedeni de mahkemeye geldiginde anlasilmis. Bir kebelek getirmisler minicik elleri zincirli, Fakat ruhu özgür. Tek sucu varmış. O da sevmek, cok sevmek. Senin sevmeye hakkın yok deyip getirmisler mahkemeye. Fatma hakim sormus; Hakkında söylenenleri duydun. Söyle bakalim Bu iddialara karşı ne diyorsun!
Kebelek başlamış anlatmaya
"Yürek vurgunuyum, katil değilim.
Gönül çalarım lakin hırsız değilim.
Dik başlıyım belki asi değilim.
Bırakın kebeleğimi bırakın.
Ruhuma can katan meleğimi bırakın."
Fatma hakim cok duygulanmış, Kebelekte gördüğü masumiyetin izi yüzünden okunuyormus ve sormuş; "Baska söyleyeceğin birsey var mı?" Evet demis Kebelek ve devam etmis; "1 günlük ömrümde sevginin kıymetini bilirmisiniz siz. Ben hakimim masum bey" Fatma hakim vermiş kararını; "Mahkemenin bana verdiği... Bırakın bu meleği, Sevgisinin peşinden gitsin. Yoksa 1 gunluk ömrü ziyandadir." Fatma hakim hayatinin kararini vermisti. İcindeki burukluk yerini huzura bırakmış, kendisini kebelek gibi hafif hissediyormuş artık. O da anlamış sevgiyle gecen 1 günün kıymetini. Darısı sevemeyenlerin başına...
(C_i)
Kitaplarını göndereyim mi, diye soruyorsun? Canım, Tanrı aşkına, lütfen, bırak onlar uzak dursunlar benden! (...) Artık yönlendirilmek, dürtülmek, şevklendirilmek istemiyorum, bu yürek zaten kendiliğinden kabarıyor yeterince; bana ninni gerek, onu da Homer'imde bol bol buldum. Asi kanımı yatıştırmak için ne çok ninni söylüyorum, zira bu yürekten daha denksiz daha sebatsız bir şey görmemişsindir.
13 Mayıs günü.
"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."
Bir Başyapıt "Veda Sahneleri"
Anam tatlı açmıyor artık
İşi yok
Aşı yok
Ne su taşır
Ne çamaşır
Ne bulaşık, ne sökük, ne yırtık
Gece gün
Büsbütün
Aşk yüreklerimizi yürek yapan güçken, yüreklerimiz ne yazık ki o güce sahip değildir.
Sayfa 16Kitabı okudu
Ben babamın,
Baş eğmez, kula minnet etmez Asi kızıyım.
Kaybedeceğimi bilsem de savaşmaktan kaçmam.
Geri adım atmam.
Yürek yemedim ama
Feleğin çemberinden geçtim.
Yürek vurgunuyum, katil değilim.
Gönül çalarım lakin hırsız değilim.
Dik başlıyım belki, asi değilim.
Bırakın kebeleğimi bırakın.
Ruhuma can katan meleğimi bırakın.
(C_i)
Neylersin
Yolcu yolunda gerek
Belki bundan sonra
Belki senden sonra
Adam olur bu “asi yürek”
Ve dersini alır da bu sevdadan
Bir daha
Boyundan büyük denizlere
Asılmaz kürek
...
Ve ben şairim.
Namus işçisiyim yani
Yürek işçisi.
Korkusuz, pazarlıksız, kül elenmemiş,
Ne salkım bir bakış
Resmin çekeyim,
Ne kınsız bir rüzgâr
Sayfa 72Kitabı okudu
gün dönümü
Ziftli kelimelerin gölgesinde yine gün dönümü...
yürek pervasızca kafeste,
ne çıkabiliyor ne de durabiliyor.
ölüm meleğim!
senin ellerin kirli,
senin ellerin kanlı,
söyle,
kaç yemin bozar
Sen bu şiiri okurken
Ben çoktan bu şehirden gitmiş olacağım
Artık ne özlemlerimi duyacaksın bıçak yarası
Ne de telefonların çalacak gece yarısı
Ve bu zavallı yüreğim olmayacak artık
Kaprislerinin hedef tahtası...
Seni sana
Beni bir akıl hastanesine
Bırakıp gideceğim bu şehirden
Nasılsa kavuşamadım sana
Nasılsa dudaklarının kıyısına